Debaryomyces hansenii
.jpg) Pączkujące Debaryomyces hansenii | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Debaryomyces hansenii |
| Nazwa systematyczna | |
| Debaryomyces hansenii (Zopf) Lodder & Kreger-van Rij Yeasts, a taxonomic study, 3rd Edn (Amsterdam): 130 (1984) | |
Debaryomyces hansenii (Zopf) Lodder & Kreger-van Rij – gatunek jednokomórkowych grzybów zaliczanych do drożdży[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Debaryomyces, Saccharomycetaceae, Saccharomycetales, Saccharomycetidae, Saccharomycetes, Saccharomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1890 r. Wilhelm Zopf, nadając mu nazwę Saccharomyces hansenii. W 1984 r. Jacomina Lodder i N.L.J. Kreger-van Rij przeniosły go do rodzaju Debaryomyces[1]. Ma około 70 synonimów. Niektóre z nich[2]:
- Candida famata (F.C. Harrison) E.K. Novák & Zsolt 1961
- Candida periphelosum T. Nagas., J. Ono, Tut. Kudo & Yosh. Harada 1972
- Debaryolipomyces heimii C. Ramírez, in Verona & Montemartini 1960
- Debaryomyces subglobosus (Zach) Lodder & Kreger-van Rij 1952
- Torulaspora hansenii (Zopf) Van der Walt & Johannsen 19775
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Debaryomyces hansenii należy do drożdży zasadniczo nie posiadających zdolności fermentacji, ale donoszono, że niektóre szczepy potrafią fermentować glukozę i inne heksozy. D. hansenii metabolizuje cukry do pirogronianu w szlaku Embdena – Meyerhofa – Parnasa (EMP), a następnie utlenia pirogronian w cyklu kwasu trikarboksylowego. Potrafi asymilować kwasy organiczne, m.in. kwas cytrynowy, mlekowy i bursztynowy, działa również szlak pentozofosforanowy. Niektóre szczepy zewnątrzkomórkowo wytwarzają enzymy proteaza i lipaza. Brak aktywności amylolitycznej i pektynolitycznej. Najbardziej wyróżniającą cechą D. hansenii jest zdolność do wzrostu w obecności niezwykle wysokich stężeń soli (NaCl). Jest halofilem. Chociaż reakcja wzrostu na NaCl różni się w zależności od szczepu, większość szczepów rośnie w obecności 15% tej soli, a niektóre rosną nawet przy stężeniu 20–24%. Tolerancja soli D. hansenii jest największa przy pH bliskim 5,0 i maleje przy pH 3,0 i pH 7,0. Molekularne podstawy tolerancji soli u D. hansenii zostały szeroko zbadane i są powiązane ze zdolnością tych drożdży do akumulacji glicerolu w wysokich stężeniach wewnątrzkomórkowych jako substancji chroniącej. Znaczne ilości glicerolu są wydalane do środowiska zewnątrzkomórkowego, szczególnie w fazie stacjonarnej, ale są ponownie wykorzystywane po wyczerpaniu substratu glukozowego. Zbadano szlak produkcji glicerolu, który pochodzi z glukozy szlakiem EMP. Potrafi wewnątrzkomórkowo gromadzić i wydalać arabitol, ale jego wytwarzanie (na szlaku pentozofosforanowym) zachodzi przy braku stresu solnego[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
- D. hanseni powszechnie występuje we wszystkich rodzajach serów, w tym w serach miękkich oraz w solankach serów półtwardych i twardych[4]
- Jest najczęściej występującym gatunkiem drożdży w kiełbasach niesiarczynowanych lub siarczynowanych, kiełbasach bez skóry i mielonej wołowiny[5]
- Bierze udział w fermentacji piw dojrzewających w beczkach, takich jak Le Coq Imperial Stout z browaru Harveys w południowej Anglii. Prawdopodobnie albo unosi się on w powietrzu w browarze, albo jest wolno rosnącym składnikiem mieszanki drożdży domowych[6]
- Jest odpowiedzialny za około 2% przypadków grzybicy skóry zwanej kandydozą[7]
- Jest jednym z patogenów wywołujących chorobę Leśniowskiego-Crohna u ludzi[8]
- Wytwarza mykotoksyny z grupy mykocyn, w celu zniszczenia konkurencyjnych gatunków drożdży[9]
- Jest też grzybem wodnym. Ze względu na swoją odporność na sól występuje w wodach słonych jezior, np. w Wielkim Jeziorze Słonym w stanie Utah[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-19] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-01-19] (ang.).
- ↑ Spoilage: Yeast Spoilage of Food and Beverages, [w:] K. Howell, Encyclopedia of Food and Health, Academic Press, 2026, ISBN 978-0-12-384953-3.
- ↑ G.H. Fleet, Yeasts in dairy products, „The Journal of Applied Bacteriology”, 68 (3), 1990, s. 199–211.
- ↑ H.K. Dalton, R.G. Board, R.R. Davenport, The yeasts of British fresh sausage and minced beef, „Antonie van Leeuwenhoek”, 222 (2), 1984, s. 23–29, DOI: 10.1016/j.ijfoodmicro.2016.01.016, PMID: 26828815.
- ↑ a b U. Harms, Debaryomyces hansenii--an extremophilic yeast with biotechnological potential, „Yeast”, 23 (6), 2006, s. 415–437, DOI: 10.1002/yea.1374, PMID: 16652409.
- ↑ N.D. Beyda, S.H. Chuang, M.J. Alam, Treatment of Candida famata bloodstream infections: case series and review of the literature, „The Journal of Antimicrobial Chemotherapy”, 68 (2), 2013, s. 438–443, DOI: 10.1093/jac/dks38, PMID: 23085777.
- ↑ Sharon Reynolds, Fungi may impair wound healing in Crohn’s disease, National Institutes of Health, 2021.
- ↑ N. Banjara i inni, Killer toxin from several food-derived Debaryomyces hansenii strains effective against pathogenic Candida yeasts, „International Journal of Food Microbiology”, 50 (3), 2016, s. 227–248, DOI: 10.1007/BF02342134, PMID: 6486769.