Dicerca tuberculata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dicerca tuberculata
(Laporte et Gory, 1837)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

bogatkowate

Podrodzina

Chrysochroinae

Plemię

Dicercini

Rodzaj

Dicerca

Gatunek

Dicerca tuberculata

Synonimy
  • Buprestis tuberculata Laporte et Gory, 1837
  • Stenuris tuberculata (Laporte et Gory, 1837)
  • Dicerca scobina Chevrolat, 183
  • Dicerca hilaris LeConte, 1860
  • Dicerca manca LeConte, 1860

Dicerca tuberculatagatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych i podrodziny Chrysochroinae.

Gatunek ten opisali w 1837 roku Francis de Laporte de Castelnau i Hippolyte Louis Gory jako Buprestis tuberculata[1].

Chrząszcz o umiarkowanie wypukłym ciele długości od 14,7 do 19 mm u samców i od 12,9 do 19 mm u samic. Ubarwiony jest zielonkawo do miedzianego z czarnymi częściami łysymi. Czułki ma o drugim członie znacznie krótszym od trzeciego. Głowę ma spłaszczoną, grubo punktowaną, z nieregularnymi wyniosłościami poprzecznymi na czole i dwoma podłużnymi na ciemieniu. Przedplecze ma krawędzie boczne stopniowo rozszerzone za środkiem długości. Wyniosłości przedplecza i pokryw wyraźne i umiarkowanej wysokości. Pokrywy są krótko owłosione z wierzchołkami ściętymi lub całobrzegimi. Samce bez zęba na goleniach odnóży środkowej pary. Samice charakteryzuje całobrzega i spiczasta krawędź wierzchołkowa ostatniego z widocznych sternitów odwłoka[1].

Owad podawany z Kanady (Nowa Szkocja, Nowy Brunszwik, Ontario, Quebec) i Stanów Zjednoczonych (Connecticut, Karolina Północna, Maine, Michigan, New Hampshire, Nowy Jork, Pensylwania, Wirginia). Larwy rozwijają się w sosnach Banksa, świerku białym, jodle balsamicznej i modrzewiu amerykańskim. Składanie jaj odnotowano także na choinie kanadyjskiej i żywotniku zachodnim[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Gayle H. Nelson. A revision of the genus Dicerca in North America (Coleoptera: Buprestidae). „Entomologische Arbeiten aus dem Museum Georg Frey”, 1975.