Edmund Paweł Zieleniewski

Edmund Paweł Zieleniewski

Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1893 Kraków
Data śmierci	27 marca 1971
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Narodowość	polska
Rodzice	Edmund

Edmund Paweł Zieleniewski (junior) (ur. 25 stycznia 1893 w Krakowie, zm. 27 marca 1971) – polski przemysłowiec.

Życiorys

Syn Edmunda Jana Kantego Zieleniewskiego. Wykształcenie zdobył na Politechnice w Gdańsku. Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej Związek Akademików Gdańskich Wisła. W czasie I wojny światowej był oficerem w armii austriackiej. W 1918 jako szef Sekcji Handlu i Przemysłu Polskiej Komisji Likwidacyjnej, przejmuje z rąk kapitulujących Austriaków fort na Kopcu Kościuszki.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika rezerwy korpusie inżynierii i saperów ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 5 Pułk Saperów. W latach 1919-1923 był dyrektorem naczelnym zakładów koncernu Polskie Fabryki Maszyn i Wagonów L. Zieleniewski S. A. we Lwowie. W latach 1924-1930 pełnił funkcję dyrektora administracyjnego fabryki w Krakowie. W 1930 odszedł z fabryki krakowskiej zostając dyrektorem naczelnym firmy Babcock-Zieleniewski w Sosnowcu. Od 1937 pracował jako dyrektor i przedstawiciel generalny zakładów w Sosnowcu i Dąbrowie Górniczej w warszawskim biurze firmy. Premier Sławoj Składkowski postanowił powierzyć mu stanowisko ministra przemysłu i handlu, wojna uniemożliwia te plany. W okresie okupacji niemieckiej pracował w Warszawie, w biurze firmy Babcock z Sosnowca.

Po wojnie pracował przy odbudowie Warszawy, zajmował się energetyką, brał udział w uruchomieniu elektrowni Powiśle i Pruszków.

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• VI Lista członków Związku Filistrów Korporacji "ZAG Wisła", 1935 r.