Eetu Aapeli Nousiainen[3] (ur. 29 kwietnia 1997 w Kuopio[4]) – fiński skoczek narciarski, zawodnik klubu Puijon Hiihtoseura. Olimpijczyk (2018). Uczestnik igrzysk europejskich (2023), mistrzostw świata seniorów (2019, 2021 i 2023) oraz światowego czempionatu w lotach narciarskich (2018, 2020 i 2022), trzykrotnie brał udział w mistrzostwach świata juniorów (2015–2017). Medalista mistrzostw kraju.
W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych przez FIS zadebiutował w sierpniu 2014, plasując się w piątej i czwartej dziesiątce konkursów FIS Cup w Kuopio. W swoim kolejnym starcie międzynarodowym, który miał miejsce w grudniu 2014 w Notodden, dwukrotnie zajmował miejsca w czołowej dziesiątce w zawodach tej rangi (był 10. i 7.)[5]. W lutym 2015 po raz pierwszy wystąpił w mistrzostwach świata juniorów, zajmując z reprezentacją swojego kraju 8. miejsce w zawodach drużynowych[6] (do rywalizacji indywidualnej nie został zgłoszony[5]).
W grudniu 2015 w Renie zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, plasując się w szóstej i siódmej dziesiątce. Pierwsze punkty zawodów tego cyklu zdobył 17 stycznia 2016 w jednoseryjnym konkursie rozegranym w Willingen[5]. 19 lutego 2016 po raz pierwszy przystąpił do rywalizacji w Pucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach do pierwszego konkursu w Lahti[7]. W lutym 2016 wystąpił także po raz drugi w mistrzostwach świata juniorów, zajmując indywidualnie 29. miejsce[8], a w konkursie drużynowym ponownie plasując się na 8. pozycji[9].
W sierpniu 2016 w Einsiedeln zadebiutował w Letnim Grand Prix, odpadając w kwalifikacjach[7]. 14 stycznia 2017 w Garmisch-Partenkirchen po raz pierwszy uplasował się w czołowej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego (zajął 5. miejsce). 28 stycznia 2017 zanotował pierwsze podium w oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS, zwyciężając w konkursie FIS Cupu w Eau Claire. W lutym 2017 po raz trzeci i ostatni w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów, plasując się indywidualnie na 23. miejscu, a drużynowo na 6. pozycji. W marcu 2017 wystartował w cyklu Raw Air, w ramach którego zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Świata (16 marca 2017 w Trondheim był 49.), a także po raz pierwszy wystąpił w rywalizacji drużynowej w ramach tego cyklu (18 marca 2017 w Vikersund Finowie z Nousiainenem w składzie zajęli 10. miejsce)[5].
14 lipca 2017 w konkursie drużynowym Letniego Grand Prix w Wiśle po raz pierwszy awansował do drugiej serii zawodów najwyższej rangi, zajmując z reprezentacją Finlandii 6. pozycję. 9 września 2017 w pierwszym konkursie w Czajkowskim zdobył debiutanckie punkty w zawodach indywidualnych tego cyklu. 10 grudnia 2017 w Titisee-Neustadt po raz pierwszy w karierze punktował w Pucharze Świata, zajmując w jednoseryjnych zmaganiach 25. lokatę. W styczniu 2018 wziął udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich – w konkursie indywidualnym był 35., a w zawodach drużynowych 8[5]. W lutym tego samego roku wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich, na których wystąpił tylko w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej[5] – w rywalizacji tej zajął 49. miejsce po skoku na odległość 83 metrów[10][11].
W lutym 2019 zadebiutował w mistrzostwach świata seniorów, nie awansując do drugiej serii żadnego z konkursów – indywidualnie był 48. (skocznia duża) i 42. (normalna), a drużynowo 10. W sezonie 2018/2019, podobnie jak w poprzednim, raz punktował w zawodach indywidualnych Pucharu Świata – 3 lutego 2019 w Oberstdorfie był 27. Latem 2019 punktował w Letnim Grand Prix w Klingenthal, gdzie zajął 26. miejsce. W sezonie zimowym 2019/2020 ani razu nie zdobył punktów Pucharu Świata, startując do połowy Turnieju Czterech Skoczni[5], gdy w składzie fińskiej kadry zastąpił go Andreas Alamommo[12]. W dalszej części sezonu w zawodach międzynarodowych występował sporadycznie, ograniczając się do konkursów rozgrywanych w Finlandii[7][5], co było efektem odbywania przez niego obowiązkowej służby wojskowej[13], która, zdaniem ówczesnego trenera fińskiej reprezentacji Lauri Hakoli, wpłynęła także na słabsze wyniki osiągane przez Nousiainena w sezonie 2019/2020[12].
Wielokrotny medalista mistrzostw Finlandii w skokach narciarskich. Indywidualnie został mistrzem kraju na skoczni średniej w 2017[14] i 2020[15], w 2018 był drugi na obiekcie normalnym[16], a w 2016 zdobył brązowy medal na skoczni dużej[17]. Ponadto w 2016[18], 2017[19] i 2019[20] zdobywał brązowe medale zmagań indywidualnych w letnich mistrzostwach kraju, w 2016 zdobywając również ten sam krążek w rywalizacji drużynowej[18]. W 2018[21] i 2019[22] w letnim czempionacie sięgnął po tytuł mistrzowski w zmaganiach drużynowych. Stawał także na podium w rywalizacji juniorskiej – był między innymi mistrzem Finlandii do lat 18 z 2015 roku[23].
Starty E. Nousiainena na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Starty E. Nousiainena na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 48.
|
23 lutego
|
2019
|
 Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
indywid.
|
103,5 m
|
–
|
77,8 pkt
|
201,6 pkt
|
Markus Eisenbichler
|
| 10.
|
24 lutego
|
2019
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
druż.[a]
|
115,5 m
|
–
|
354,1 pkt (90,8 pkt)
|
633,4 pkt
|
Niemcy
|
| 42.
|
1 marca
|
2019
|
Seefeld
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
indywid.
|
83,0 m
|
–
|
74,6 pkt
|
143,7 pkt
|
Dawid Kubacki
|
| 50.
|
27 lutego
|
2021
|
 Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
88,0 m
|
–
|
75,0 pkt
|
193,8 pkt
|
Piotr Żyła
|
| 9.
|
28 lutego
|
2021
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-95
|
HS-106
|
druż. mix.[b]
|
76,5 m
|
–
|
332,0 pkt (65,3 pkt)
|
668,8 pkt
|
Niemcy
|
| 38.
|
5 marca
|
2021
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
indywid.
|
110,0 m
|
–
|
81,3 pkt
|
195,2 pkt
|
Stefan Kraft
|
| 9.
|
6 marca
|
2021
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
druż.[c]
|
120,5 m
|
–
|
344,6 pkt (95,2 pkt)
|
702,0 pkt
|
Niemcy
|
| 34.
|
25 lutego
|
2023
|
 Planica
|
Srednja skakalnica
|
K-95
|
HS-102
|
indywid.
|
91,0 m
|
–
|
113,5 pkt
|
148,3 pkt
|
Piotr Żyła
|
| 30.
|
3 marca
|
2023
|
Planica
|
Bloudkova velikanka
|
K-125
|
HS-138
|
indywid.
|
125,5 m
|
119,5 m
|
214,6 pkt
|
72,9 pkt
|
Timi Zajc
|
| 9.
|
4 marca
|
2023
|
Planica
|
Bloudkova velikanka
|
K-125
|
HS-138
|
druż.[d]
|
125,0 m
|
–
|
483,7 pkt (123,0 pkt)
|
740,2 pkt
|
Słowenia
|
Starty E. Nousiainena na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Skok 4
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 35.
|
19–20 stycznia
|
2018
|
Oberstdorf
|
im. Heiniego Klopfera
|
K-200
|
HS-235
|
indywid.
|
161,0 m
|
–
|
–
|
–[i]
|
111,4 pkt
|
540,5 pkt
|
Daniel-André Tande
|
| 8.
|
21 stycznia
|
2018
|
Oberstdorf
|
im. Heiniego Klopfera
|
K-200
|
HS-235
|
druż.[e]
|
177,0 m
|
180,0 m
|
1262,2 pkt (300,9 pkt)
|
400,0 pkt
|
Norwegia
|
| 36.
|
11–12 grudnia
|
2020
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
indywid.
|
183,5 m
|
–
|
–
|
–
|
148,9 pkt
|
728,3 pkt
|
Karl Geiger
|
| 8.
|
13 grudnia
|
2020
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
druż.[f]
|
167,5 m
|
177,0 m
|
1284,8 pkt (296,6 pkt)
|
442,9 pkt
|
Norwegia
|
| 26.
|
11–12 marca
|
2022
|
 Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-200
|
HS-240
|
indywid.
|
204,5 m
|
173,5 m
|
191,5 m
|
190,5 m
|
632,3 pkt
|
221,9 pkt
|
Marius Lindvik
|
| 7.
|
13 marca
|
2022
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-200
|
HS-240
|
druż.[g]
|
222,0 m
|
184,5 m
|
1182,8 pkt (349,7 pkt)
|
528,7 pkt
|
Słowenia
|
| 38.
|
26–27 stycznia
|
2024
|
Tauplitz
|
Kulm
|
K-200
|
HS-235
|
indywid.
|
168,0 m
|
–
|
–
|
–[i]
|
124,0 pkt
|
523,4 pkt
|
Stefan Kraft
|
| 7.
|
28 stycznia
|
2024
|
Tauplitz
|
Kulm
|
K-200
|
HS-235
|
druż.[h]
|
191,0 m
|
191,0 m
|
1300,4 pkt (331,9 pkt)
|
315,0 pkt
|
Słowenia
|
Starty E. Nousiainena na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 8.
|
7 lutego
|
2015
|
 Ałmaty
|
Gornyj Gigant
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[j]
|
88,0 m
|
87,5 m
|
769,5 pkt (171,3 pkt)
|
123,8 pkt
|
Norwegia
|
| 29.
|
23 lutego
|
2016
|
 Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
88,0 m
|
85,5 m
|
204,6 pkt
|
44,4 pkt
|
David Siegel
|
| 8.
|
24 lutego
|
2016
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[k]
|
85,0 m
|
78,5 m
|
707,9 pkt (176,0 pkt)
|
158,8 pkt
|
Niemcy
|
| 23.
|
1 lutego
|
2017
|
 Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
88,5 m
|
90,0 m
|
232,3 pkt
|
30,9 pkt
|
Viktor Polášek
|
| 6.
|
3 lutego
|
2017
|
Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[l]
|
93,0 m
|
87,0 m
|
802,1 pkt (222,5 pkt)
|
130,2 pkt
|
Słowenia
|
Starty E. Nousiainena na igrzyskach europejskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
| 1.
|
17 lipca
|
2021
|
 Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
124,0 m
|
126,5 m
|
225,4 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
17 lipca
|
2021
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
114,0 m
|
125,5 m
|
187,4 pkt
|
2.
|
1,5 pkt
|
David Siegel
|
| 2.
|
17 lipca
|
2021
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
124,0 m
|
126,5 m
|
225,4 pkt
|
1.
|
–
|
stan po zakończeniu LPK 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
| 1.
|
1 stycznia
|
2017
|
Eau Claire
|
Silver Mine
|
K-85
|
HS-95
|
94,0 m
|
90,0 m
|
259,5 pkt
|
| 2.
|
16 lipca
|
2021
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
122,5 m
|
118,0 m
|
207,4 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
1 stycznia
|
2017
|
Eau Claire
|
Silver Mine
|
K-85
|
HS-95
|
94,0 m
|
90,0 m
|
259,5 pkt
|
1.
|
—
|
| 2.
|
12 sierpnia
|
2017
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
125,0 m
|
118,0 m
|
228,9 pkt
|
2.
|
5,0 pkt
|
Timi Zajc
|
| 3.
|
16 lipca
|
2021
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
122,5 m
|
118,0 m
|
207,4 pkt
|
1.
|
—
|
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
- ↑ a b Skład zespołu: Jarkko Määttä, Andreas Alamommo, Eetu Nousiainen i Antti Aalto
- ↑ a b Skład zespołu: Jenny Rautionaho, Eetu Nousiainen, Julia Kykkänen i Niko Kytösaho
- ↑ a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Antti Aalto, Arttu Pohjola i Eetu Nousiainen
- ↑ a b Skład zespołu: Eetu Nousiainen, Vilho Palosaari, Antti Aalto i Niko Kytösaho
- ↑ a b Skład zespołu: Antti Aalto, Jarkko Määttä, Eetu Nousiainen i Janne Ahonen
- ↑ a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Jarkko Määttä, Eetu Nousiainen i Antti Aalto
- ↑ a b Skład zespołu: Antti Aalto, Eetu Nousiainen, Kalle Heikkinen i Niko Kytösaho
- ↑ a b Skład zespołu: Eetu Nousiainen, Kasperi Valto, Antti Aalto i Niko Kytösaho
- ↑ a b Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Alamommo, Antti Aalto, Eetu Nousiainen, Juho Ojala
- ↑ a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Aapo Lehtinen, Eetu Nousiainen, Andreas Alamommo
- ↑ a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Eetu Nousiainen, Kalle Heikkinen, Andreas Alamommo
- ↑ Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
- ↑ Extended Start List Qualification. berkutschi.com, 2020-11-29. [dostęp 2021-01-02]. (ang.).
- ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2022-03-18].
- ↑ SKI JUMPING - MEN'S LARGE HILL INDIVIDUAL. fis-ski.com, 2023-07-01. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-02)]. (ang.).
- ↑ Nizhny Tagil (RUS) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com, 2019-12-08. [dostęp 2020-11-30]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Athlete : NOUSIAINEN Eetu. fis-ski.com. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
- ↑ Andrzej Mysiak: MŚJ Ałmaty: Norwegia ze złotym medalem, Polacy poza podium. skokinarciarskie.pl, 2015-02-07. [dostęp 2017-12-10]. (pol.).
- ↑ a b c Adam Kwieciński: NOUSIAINEN Eetu 1997.04.29 FIN. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2017-12-10].
- ↑ David Siegel mistrzem świata juniorów, srebro i brąz dla Prevca i Kobayashiego. skokinarciarskie.pl, 2016-02-23. [dostęp 2016-03-07]. (pol.).
- ↑ Andrzej Mysiak: MŚJ: Niemcy wygrywają drużynówkę mężczyzn, Polacy na siódmym miejscu. skokinarciarskie.pl, 2016-02-24. [dostęp 2016-03-07]. (pol.).
- ↑ Andrzej Mysiak: ZIO Pjongczang: Wellinger mistrzem olimpijskim, Polacy bez medali. skokinarciarskie.pl, 2018-02-10. [dostęp 2018-02-10]. (pol.).
- ↑ Ski Jumping – Men's Normal Hill Individual – Results. pyeongchang2018.com, 2018-02-10. [dostęp 2018-02-10]. (ang.).
- ↑ a b Suomen mäkimiesten heikot suoritukset pakottivat päävalmentajan reagoimaan: "Eetu Nousiainen lähtee nyt kotiin harjoittelemaan ja Andreas Alamommo tulee tilalle". yle.fi, 2020-01-01. [dostęp 2020-04-29]. (fiń.).
- ↑ Magdalena Janeczko: Narty w sieci (1). Co słychać u skoczków narciarskich?. sportsinwinter.pl. [dostęp 2020-04-29].
- ↑ Dominik Formela: Nousiainen i Forsstroem mistrzami Finlandii. skijumping.pl, 2017-04-02. [dostęp 2017-12-10].
- ↑ Pienmäen SM Lahti 11.01.2020 Lahden Hiihtoseura HS70 Mäkihyppy tulokset. lahdenhiihtoseura.fi, 2020-01-11. [dostęp 2020-04-29]. (fiń.).
- ↑ Mäkihypyn SM 2017 Tulokset. oh.fi, 2017-11-18. [dostęp 2019-11-01]. (fiń.).
- ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Finlandii w Lahti: Janne Ahonen najlepszy na dużej skoczni. skijumping.pl, 2016-01-31. [dostęp 2017-12-10].
- ↑ a b Dominik Formela: Janne Ahonen letnim mistrzem Finlandii. skijumping.pl, 2016-09-25. [dostęp 2017-12-10].
- ↑ Ville Larinto takes the title in Lahti. fis-ski.com, 2017-10-08. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
- ↑ Kuopio: Mäkihypyn ja yhdistetyn Kesä-SM – Miehet Yleinen. kilipa.com, 2019-09-22. [dostęp 2019-11-01]. (fiń.).
- ↑ Joukkuemäen Kesä SM 2018 Lahti 06.10.2018 Lahden Hiihtoseura Salpausselkä HS100 Mäkihyppy tulokset. lahdenhiihtoseura.fi, 2018-10-06. [dostęp 2019-11-01]. (fiń.).
- ↑ Joukkue-SM Miehet Yleinen 21.9.2019 Kuopio Puijo. puijonhiihtoseura.fi, 2019-09-21. [dostęp 2019-11-01]. (fiń.).
- ↑ Nuorten SM, Lahti 23.01.2015 – Mäkihyppy tulokset – M18-sarja. lahdenhiihtoseura.fi, 2015-01-23. [dostęp 2016-01-31]. (fiń.).
- ↑ a b c d NOUSIAINEN Eetu - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-24]. (ang.).
- ↑ Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
- ↑ Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang.).
- ↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
- ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
- ↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
- ↑ Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
- ↑ Season 2023/2024 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2024-03-24. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-24)]. (ang.).
- ↑ NOUSIAINEN Eetu - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-02]. (ang.).
- ↑ a b NOUSIAINEN Eetu - Athlete Information - Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-02]. (ang.).
- ↑ NOUSIAINEN Eetu - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-02]. (ang.).
Pjongczang
Seefeld/Innsbruck
Oberstdorf
Planica
Vikersund
Râșnov
Park City
Ałmaty
Kraków/Zakopane[m]
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Ruka
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}