Eugeniusz Kukulski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Kukulski
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1888
Biecz

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

do 1929 i 1939–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

16 Pułk Artylerii Polowej
PKU Piotrków

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Eugeniusz Kukulski (ur. 8 listopada 1888 w Bieczu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Bieczu, w rodzinie Franciszka i Bronisławy z Dylągów. Był absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[1].

Był oficerem artylerii cesarskiej i królewskiej Armii. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach, a w następnych latach, w I wojnie światowej. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii fortecznej nr 2 z Krakowa[2]. W 1918 roku był przydzielony do pułku artylerii polowej ciężkiej Nr 26[3]. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów artylerii fortecznej: chorążego (1 stycznia 1912)[4] i porucznika (1 marca 1915)[5].

Walczył na wojnie z bolszewikami jako komendant pociągu pancernego nr 4 „Hallerczyk”. Następnie pełnił służbę w 1, 3 i 12 pułku artylerii ciężkiej[1].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 48. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 6 pułk artylerii polowej w Krakowie[6]. W latach 1923–1924 pełnił służbę w tym pułku na stanowisku dowódcy I dywizjonu[7][8]. 31 marca 1924 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony z 6 Oddziału Służby Artylerii do 16 pułku artylerii polowej w Grudziądzu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10][11]. W marcu 1929 roku został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Piotrków na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[12]. Z dniem 30 listopada 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[14].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Eugeniusz Kukulski był żonaty ze Stefanią z Sikorskich, z którą miał syna Janusza[1].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 324.
  2. ↑ a b c d e Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1367.
  3. ↑ a b c d Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 450, 515.
  4. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 897.
  5. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1328.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 189.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 725, 815.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 648, 738.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 304.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 390, 450.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 22 marca 1929 roku, s. 101.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929 roku, s. 331.
  14. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 943.
  15. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Kukulski&oldid=71894820”