Foksterier krótkowłosy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Foksterier gładkowłosy)
Foksterier krótkowłosy
Ilustracja
Foksterier krótkowłosy
Inne nazwy

Foksterier gładkowłosy, fox, Smooth Fox Terrier

Kraj patronacki

Wielka Brytania

Wymiary
Wysokość

37 - 45 cm (wzorzec nie podaje wzrostu)

Masa

7,3-8,2 kg (psy),
6,8-7,7 kg (suki)

Klasyfikacja
FCI

Grupa III, Sekcja 1,
numer wzorca 12

AKC

Terrier

ANKC

Grupa 2 (Terriers)

CKC

Grupa 4 (Terriers)

KC(UK)

Terrier

NZKC

Terrier

UKC

Grupa 7 - Terrier

Wzorce rasy
8-tygodniowe szczenię foksteriera krótkowłosego
Foksterier krótkowłosy – siłacz

Foksterier krótkowłosy – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów wysokonożnych. Typ wilkowaty[1]. Fakultatywnie podlega próbom pracy[2].

Rasa psa dość rzadko spotykana w stosunku do szorstkowłosej odmiany foksterierów. Pochodzi z Wielkiej Brytanii, gdzie hodowcy owiec wykorzystywali je do tępienia lisów.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Budowa[edytuj | edytuj kod]

  • Głowa: czaszka jest stosunkowo wąska, zwężająca się ku oczom, stop niezbyt wyraźnie zaznaczony. Szczęki są silne i muskularne. Policzki pod oczami nie zapadnięte. Część twarzowa powinna być delikatnie wymodelowana, lecz nie klinowato zbieżna. Kufa zwęża się stopniowo w kierunku nosa. Trufla czarna.
    • Oczy są ciemne, małe, okrągłe, raczej głęboko osadzone.
    • Uszy mają kształtu litery V, małe, niezbyt grube. Są typu "łamanego" - opadające ku przodowi na policzki.
    • Uzębienie jest równe, a zgryz nożycowy.
  • Szyja jest sucha, muskularna, bez fałd, stosownej długości, rozszerzająca się stopniowo ku barkom.
  • Tułów
    • Klatka piersiowa jest głęboka, niezbyt szeroka.
    • Grzbiet jest krótki, prosty i zwarty, bez śladu wiotkości.
    • Lędźwie są silne i łagodnie wysklepione, głębokie, zachodzące możliwie daleko ku tyłowi.
    • Kończyny tylne mają uda silne i mocne, stawy skokowe nisko przy ziemi, tak by foksterier stał na pionowym śródstopiu. Kolana prawidłowo ukątowane.
    • Kończyny przednie mają łopatki długie, ukośne, zachodzące daleko do tyłu, w kłębie delikatnie wymodelowane i wyraźnie wykrojone. Łapy są okrągłe, zwarte, nieduże. Opuszki twarde i mocne. Palce lekko wysklepione. Łapy nie wykręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz.
  • Tył silny, muskularny, nie ścięty, ani krępy
    • Ogon zwykle kopiowany, osadzony raczej wysoko, radośnie noszony ale nie nad grzbietem. Nie może być zakręcony. Dość mocny. Ogon niekopiowany tak prosty jak to tylko możliwe, średniej długości (tak by pasował do sylwetki psa).
  • Wady
    • Nos biały, różowy lub w plamy w tym kolorze. Uszy stojące, tulipanowate lub załamane do tyłu. Przodozgryz lub tyłozgryz.

Ważne jest aby kościec i siła psa pozostawały w odpowiednich proporcjach. Nie może sprawiać wrażenia ani za ciężkiego, ani krępego.

Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]

Przeważa biel, najczęściej spotykane są biało-brązowe, biało-czarne, rzadziej trzykolorowe czy też wyłącznie białe. Pręgowanie oraz czerwone i bursztynowe oznaki są niepożądane. Włos powinien być prosty, dość twardy, gęsty, przylegający do ciała. Brzuch i wewnętrzna strona ud nie mogą być gołe (u osobników dorosłych).

Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]

Foksterier krótkowłosy to pies wesoły, żywy, bystry. Jest on również silny, czujny, zwinny, towarzyski, o żywej reakcji, przyjacielski. Wyróżnia go też odwaga oraz wytrwałość. Dość uparty w wykonywaniu niekorzystnych dla niego komend. Potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem co przejawia się ciągłym zwijaniem się w kłębek na stopach pana. Często goni za poruszającymi się szybko obiektami. Uwielbia las i wodę. Wobec innych psów nie wykazuje agresji, o ile nie zostanie sprowokowany. Inne małe zwierzęta, w tym koty, traktuje jako zdobycz do upolowania.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 100.
  2. Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 135.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 78. ISBN 83-7073-122-8.
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]