Ignacy Drabczyński
| Ignacy Drabczyński | |
| Brat | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1916 |
| Data i miejsce śmierci |
maj 1940 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja |
Prowincja Matki Bożej Anielskiej Zakonu Braci Mniejszych w Krakowie |
| Śluby zakonne |
8 września 1938 |
 „porucznik”
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1916 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
maj 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Dominik Drabczyński O.F.M. Ref., właściwie Ignacy Drabczyński (ur. 8 listopada 1916 w Kętach, zm. w maju 1940 w Katyniu) – polski duchowny katolicki, franciszkanin reformata, żołnierz rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 8 listopada 1916 r. w Kętach na terenie diecezji krakowskiej, jako syn Ignacego i Marii (z domu Kindler)[1]. Ukończył szkołę elementarną w Kętach[2] oraz gimnazjum w Bielsku[1].
Po ukończeniu szkoły w 1934 r. wstąpił do zgromadzenia franciszkanów reformatów (wewnętrznej frakcji Zakonu Braci Mniejszych), gdzie przybrał imię zakonne brat Dominik[1]. 29 sierpnia 1934 r. rozpoczął roczny nowicjat w Pilicy[2], po którym 30 sierpnia 1935 r. złożył pierwsze śluby zakonne[2].
W latach 1935–1938 mieszkał w klasztorze św. Kazimierza Królewicza w Krakowie[2]. W tym czasie pobierał nauki w Studium Humanistyczno-Filozoficznym o. kapucynów, zwieńczone zdaniem matury w 1938 r.[1] Po przerwie wakacyjnej został przeniesiony do klasztoru franciszkanów w Wieliczce, gdzie 8 września 1938 r. złożył śluby wieczyste: posłuszeństwa, czystości i ubóstwa[2]. W tym samym roku przeszedł kwalifikację wojskową, w czasie której zaliczono go do pospolitego ruszenia ze zwolnieniem od obowiązku noszenia broni[1].
Po niemieckiej agresji na Polskę wraz z grupą braci franciszkanów z Wieliczki otrzymał polecenie udania się na wschód, do Chełma[1]. Tam posługiwał jako sanitariusz w szpitalu polowym Armii „Lublin”[1]. Po sowieckiej agresji na Polskę 17 września 1939 r. w nieznanych okolicznościach został schwytany przez Armię Czerwoną[1][2]. Najbardziej rozpowszechniona wersja wydarzeń mówi o tym, że nosił w tych dniach płaszcz po zabitym poruczniku WP i został przez to omyłkowo zakwalifikowany przez władze sowieckie jako oficer i kapelan[3][4][5].
Umieszczony najpierw w obozie w Szepietówce, a później w Kozielsku[1]. W niewoli kontynuował pracę duszpasterską; ocalali ze zbrodni katyńskiej oficerowie wspominali, jak brat Dominik zwierzał się im, że chce zostać „apostołem w Rosji”[2]. Został zamordowany przez NKWD w maju 1940 r. w Katyniu[1].
Pamięć[edytuj | edytuj kod]
W listopadzie 2007 r. został pośmiertnie awansowy na kapitana[1]. Pod klasztorem w jego rodzinnych Kętach oraz przed seminariami franciszkańskimi w Krakowie i Wieliczce posadzono na jego cześć „Dęby Katyńskie”[1].
Jest kandydatem do procesu beatyfikacyjnego[1][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Kapelani Wojska Polskiego z lat 1919-1939 wśród Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Katyń – Charków – Twer – Bykownia - 1940. Stowarzyszenie Pamięć Kapelanów Katyńskich, 16 czerwca 2018. [dostęp 2020-04-16].
- ↑ a b c d e f g o. Grzegorz Wiśniowski: Chciał być apostołem w Rosji ~ Kleryk Dominik Drabczyński. Fundacja Pomnik Ofiar Katynia, 1992. [dostęp 2020-04-16].
- ↑ Małgorzata Rutkowska: Kapelani Katynia. Wierny syn św. Franciszka. Kleryk Ignacy Drabczyński OFM. Nasz Dziennik, 24 kwietnia 2019. [dostęp 2020-04-16].
- ↑ Brat Dominik Drabczyński. Jura-Pilica.com. [dostęp 2020-04-16].
- ↑ „BIAŁA KSIĘGA”. Martyrologium duchowieństwa — Polska XX w. (lata 1914 – 1989). Rzymskokatolicka Parafia pw. św. Zygmunta w Słomczynie. [dostęp 2020-04-16].
- ↑ Grażyna Starżak: Czy i kiedy "Męczennicy Wschodu" zostaną wyniesieni na ołtarze? Wśród kandydatów są zamordowani w Katyniu. Dziennik Polski, 22 września 2012. [dostęp 2020-04-16].