Iwan Czeriewiczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Czeriewiczny
Иван Иванович Черевичный
Data i miejsce urodzenia

31 marca 1909
Gołta, gubernia chersońska

Data i miejsce śmierci

15 lutego 1971
Moskwa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru”

Iwan Iwanowicz Czeriewiczny (ros. Иван Иванович Черевичный, ur. 18 marca?/31 marca 1909 we wsi Gołta w guberni chersońskiej (obecnie Perwomajsk w obwodzie mikołajowskim), zm. 15 lutego 1971 w Moskwie) – radziecki lotnik polarny, Bohater Związku Radzieckiego (1949).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie robotnika kolejowego. Skończył 7 klas, pracował przy budowie hydroelektrowni, w latach 1928-1930 i 1932-1933 odbywał służbę w Armii Czerwonej. W 1929 ukończył teoretyczną szkołę lotników, a w 1932 Zjednoczoną Wojskową Szkołę Pilotów i Techników i został w niej lotnikiem-instruktorem, od 1932 należał do WKP(b). Od kwietnia 1934 pracował w Zarządzie Lotnictwa Polarnego Głównego Zarządu Północnej Drogi Morskiej (Gławsiewmorputi) przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR/Radzie Ministrów ZSRR, badał wiele tras powietrznych na Syberii (Jakuck-Kołyma i inne), w 1938 uczestniczył w zdjęciu ekspedycji Iwana Papanina z dryfującej stacji polarnej "Siewiernyj Polus-1", rozpoznaniu na Morzu Karskim i Morzu Łaptiewów i prowadzeniu statków po Północnej Drodze Morskiej. W kwietniu-maju 1941 kierował powietrzną ekspedycją, która wykonała samolotem wiele lądowań na lodzie w Arktyki i dotarła do rejonu północnego bieguna niedostępności, 1500 km na północny wschód od Wyspy Wrangla. Uczestniczył w wojnie z Niemcami, w sierpniu 1941 wykonał przelot z Moskwy do Ameryki Północnej przez Alaskę z grupą specjalistów w celu zamknięcia rozmów o Lend-Lease Act, później brał udział w działaniach wojennych na północy. Wiosną 1949 wziął udział w kosztownej ekspedycji "Siewier-4", 1955-1957 był dowódcą oddziału lotniczego pierwszej radzieckiej ekspedycji antarktycznej kierowanej przez Michaiła Somowa, uczestniczył również w kosztownej ekspedycji z lat 1958-1960. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]