Józef Osóbka

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Osóbka
pułkownik dypl. pułkownik dypl.
Data urodzenia

1930

Przebieg służby
Lata służby

1947–1985

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL

Jednostki

• 10 pułk łączności
• ASG
• 10 pułk łączności
• 14 pułk radioliniowo-kablowy
• 15 Brygada Radioliniowo-Kablowa

Stanowiska

• dowódca plutonu radioliniowego w pułku łączności
• dowódca kompanii radioliniowej w pułku łączności
• dowódca batalionu radioliniowego
• dowódca pułku radioliniowo-kablowego
• dowódca brygady radioliniowo-kablowej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal 30-lecia Polski Ludowej
Był dowódcą 15 Brygady Radioliniowo-Kablowej w Sieradzu w latach 1979–1984

Józef Osóbka (ur. 1930, zm. 7 listopada 2003)[1] – polski oficer Wojsk Łączności; pułkownik ludowego Wojska Polskiego; dowódca 14 pułku radioliniowo-kablowego (1972–1976); dowódca 15 Brygady Radioliniowo-Kablowej w Sieradzu (1979–1984).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1947 rozpoczął studia w Oficerskiej Szkole Łączności w Sieradzu, po czym po ich ukończeniu w 1950 otrzymał przydział służbowy do Wrocławia, gdzie objął stanowisko w 10 pułku łączności[2]. W 1966 został skierowany do Warszawy, gdzie był słuchaczem do 1969 w Akademii Sztabu Generalnego, a po ukończeniu studiów powrócił do 10 pułku łączności, gdzie we wrześniu 1969 uczestniczył w ćwiczeniu sojuszniczym Układu Warszawskiego pk. „Odra-Nysa 69”[3]. 27 kwietnia 1972 został wyznaczony na stanowisko dowódcy nowo sformowanego 14 pułku radioliniowo-kablowego w Strzegomiu stacjonującego w dotychczasowych koszarach Szkoły Podoficerów i Młodszych Specjalistów Wojsk Łączności nr 11[4]. 28 lutego 1976 przekazał obowiązki dowódcy 14 prk dla płk. Józefa Dudy[5].

W 1979 objął od płk. Stanisława Sadowskiego obowiązki dowódcy 15 Brygady Radioliniowo-Kablowej w Sieradzu[6][7]. W 1980 był odpowiedzialny za powstanie w jednostce Szkoły Podchorążych Rezerwy[8]. W grudniu 1981 uczestniczył w stanie wojennym w zabezpieczeniu łączności w zakresie rozwiniętych osi radioliniowych R-404 oraz rozwiniętych stacji radioliniowych R-404 pod względem operacyjnym[9]. W 1983 był organizatorem odprawy dorocznej Szefa Wojsk Łączności MON, której przewodniczył gen. bryg. Leon Kołatkowski, podczas której po raz pierwszy w historii brygady zaprezentowana została łączność radioliniowa z rejonu alarmowego brygady do garnizonu, za pomocą stacji radioliniowych R-404 i R-405, z których te dwie „garnizonowe” zamontowane były w salach wykładowych w bloku szkolnym, z możliwością wyjścia z każdej z nich w stacjonarny system międzygarnizonowy. W latach 1979–1983 jego jednostka była czterokrotnie wyróżniana przez Ministra Obrony Narodowej medalami „Za osiągnięcia w służbie wojskowej”[10].

Z początkiem 1984 płk Józef Osóbka poważnie zachorował i po przebyciu operacji przychodził przez ponad trzy miesiące rehabilitację[11], jednostką wówczas dowodził płk Zdzisław Piedziuk będący w tym czasie na praktyce podczas studiów w AON[12]. 3 maja 1984 w Sieradzu szef sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego gen. bryg. Edmund Bołociuch przekazał na odprawie z kadrą dowódczą jednostki, że na podstawie rozkazu dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego gen. bryg. Jana Kuriaty, komisaryczne dowodzenie na okres trzech miesięcy 15 Brygadą Radioliniowo-Kablową obejmuje ppłk Aleksander Kubera[13][12]. W kwietniu 1985 po 38 latach służby płk Józef Osóbka ze względu na stan zdrowia został przeniesiony do rezerwy[14]. Zmarł 7 listopada 2003 w wieku 73 lat[1].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W latach 1950–1984 był odznaczany[2]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c 15 Sieradzka Brygada Wsparcia Dowodzenia. Dowódcy. archiwum-15bwd.wp.mil.pl. [dostęp 2024-03-01].
  2. ↑ a b Kamiński i in. 1995 ↓, s. 48.
  3. ↑ Kowalski 2019 ↓, s. 206.
  4. ↑ Kowalski 2019 ↓, s. 70.
  5. ↑ a b Kowalski 2019 ↓, s. 73.
  6. ↑ Kowalski 2019 ↓, s. 196.
  7. ↑ Kowalski 2009 ↓, s. 136.
  8. ↑ Kowalski, Marciniak i Zasiński 2006 ↓, s. 108.
  9. ↑ Kowalski 2009 ↓, s. 182-189.
  10. ↑ 15 Brygada Wsparcia Dowodzenia. zsp-blaszki.pl. [dostęp 2024-03-02].
  11. ↑ Kowalski 2009 ↓, s. 199.
  12. ↑ a b Kowalski 2009 ↓, s. 213.
  13. ↑ Kowalski 2019 ↓, s. 197.
  14. ↑ Kowalski 2009 ↓, s. 201.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XX i XXI wieku. Sieradz: Światowy Związek Polskich Żołnierzy Łączności, 2019, s. 70; 73; 196; 197; 206. ISBN 978-83-948609-1-2.
  • Jan Kowalski: Wspomnienia Sieradzkich Żołnierzy Łącznościowców. Światowy Związek Polskich Żołnierzy Łączności, Oddział w Sieradzu oraz Stowarzyszenie Przyjaciół 15. Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2009, s. 182-189; 191-192.
  • Jan Kowalski, Janusz Marciniak, Czesław Zasiński: Garnizon Sieradz. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15. Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2006, s. 108;.
  • Lech Kamiński, Bogdan Kosieniak, Janusz Marciniak, Aleksander Rawski: Ziemia Sieradzka i jej żołnierze. 60 lat Wojska Polskiego w Sieradzu. Sieradz: Towarzystwo Przyjaciół Sieradza, 1995, s. 48;.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Osóbka&oldid=73540349”