Język tungag
| Obszar |
Nowy Hanower, Tingwon | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
9,5 tys. (1981) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | bez wartości | ||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-1 | brak | ||
| ISO 639-2 | brak | ||
| ISO 639-3 | lcm | ||
| IETF | lcm | ||
| Glottolog | tung1290 | ||
| Ethnologue | lcm | ||
| WALS | tnk | ||
| SIL | LCM | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język tungag (dang, lavangai, lavongai, toangai, tungak) – język z podrodziny języków oceanicznych w rodzinie języków austronezyjskich, używany w 1981 roku przez około 9500 osób[2], a 1990 roku przez około 12 tysięcy mieszkańców Nowego Hanoweru, Tingwonu i wysp Umbukul[3].
Fonetyka[edytuj | edytuj kod]
Samogłoski[edytuj | edytuj kod]
Tungag używa sześciu samogłosek.
| Przednie | Centralne | Tylne | |
|---|---|---|---|
| Przymknięte | i | u | |
| Średnie | e lub ɛ | ə lub ʌ | o lub ɔ |
| Otwarte | ɑ |
| Samogłoska początkowa | Zakończone na /i/ | Zakończone na /e/ | Zakończone na /ə/ | Zakończone na /ɑ/ | Zakończone na /o/ | Zakończone na /u/ |
|---|---|---|---|---|---|---|
| /i/ | /ie/ | /iə/ | /iɑ/ | /io/ | /iu/ | |
| /e/ | /ei/ | /eu/ | ||||
| /ə/ | /əi/ | /əu/ | ||||
| /ɑ/ | /ɑi/ | /ɑo/ | /ɑu/ | |||
| /o/ | /oi/ | /oe/ | /oɑ/ | |||
| /u/ | /ui/ | /ue/ | /uə/ | /uɑ/ | /uo/ |
Spółgłoski[edytuj | edytuj kod]
| Dwuwargowe | Dziąsłowe | Miękkopodniebienne | ||
|---|---|---|---|---|
| Nosowe | Krótkie | m | n | ŋ |
| Długie | mː | nː | ŋː | |
| Zwarte | Krótkie | p | t | k g |
| Długie | pː bː | tː dː | kː gː | |
| Szczelinowe | Krótkie | β | s | |
| Długie | sː | |||
| Drżące | r | |||
| Boczne | Krótkie | l | ||
| Długie | lː | |||
Dźwięczność i iloczas są w języku tungag fonemiczne, więc każda spółgłoska ma formę krótką i długą. Na początku i w środku słów spółgłoski krótkie /p/, /k/ i /g/ bywają wymawiane w formie ɸ, b̚ i ɣ. Spółgłoska /β/ jest wymawiana na końcu słów w formie b̚, a od razu po /m/ jako b[2][3].
Ortografia[edytuj | edytuj kod]
Do zapisu języka tungag używa się 17 liter alfabetu łacińskiego[2][3][4].
| /ɑ/ | /ə/ | /bː/ | /dː/ | /ɛ/ | /g/ | /gː/ | /i/ | /k/ | /kː/ | /l/ | /lː/ | /m/ | /mː/ | /n/ | /nː/ | ŋ/ | /ŋː/ | /ɔ/ | /p/ | /pː/ | /r/ | /s/ | /sː/ | /t/ | /tː/ | /u/ | /β/ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| a | a | b | d | e | g | g | i | k | k | l | l | m | m | n | n | ng | ng | o | p | p | r | s | s | t | t | u | v |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Barbara F. Grimes (red.), TUNGAG: a language of Papua New Guinea, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 14, Dallas: SIL International, 2000 [zarchiwizowane z adresu 2001-12-15] (ang.).
- ↑ a b c d e f Lesley Fast, Tungag Organised Phonology Data [online], 1992 [dostęp 2018-11-18].
- ↑ a b c d Karin E. Fast, Spatial Language in Tungag, Australian National University, 2015, ISBN 978-1-922185-21-1 [dostęp 2018-11-12] (ang.).
- ↑ Getruth Tauan, Scripture use in adult fluency classes: cassettes with Bible readings and songs [online], SIL International, 2000, s. 23 (ang.).