Jean Colonna d’Ornano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Jan Colonna d'Ornano)
Jean Colonna d’Ornano
ilustracja
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1895
Algier

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 1941
Murzuk

Przebieg służby
Lata służby

1914–1941

Siły zbrojne

Francuskie Siły Zbrojne
Wolna Francja Siły Wolnych Francuzów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Wyzwolenia (Francja) Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja) Krzyż Wojenny Zamorskich Teatrów Operacyjnych (Francja) Medal Ruchu Oporu z rozetką (Francja) Krzyż Kombatanta (Francja) Medal Kolonialny (Francja) Oficer Orderu Gwiazdy Czarnej Oficer Orderu Sławy (Tunezja) Oficer Orderu Alawitów (do 1955, Maroko)

Jean Colonna d’Ornano (ur. 5 kwietnia 1895 w Algierze, zm. 11 stycznia 1941 w Murzuku) – oficer we francuskich wojskach kolonialnych i w czasie II wojny światowej, potem dowódca w armii France Libre, pozostającej pod rozkazami generała de Gaulle’a.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był potomkiem korsykańskiego rodu d’Ornano, wnukiem Napoleona d’Ornano (1806–1859), kuzyna Rodolphe’a-Auguste’a d’Ornano, pochodził z nieutytułowanej linii rodu, która nawiązując do legendy rodowej przybrała z nadania Napoleona III miano Colonna d’Ornano wraz z odmianą herbu rodowego, by się odróżnić od linii hrabiowskiej.

Jean Colonna d’Ornano pobierał nauki w Lycée d'Alger w Algierze. 24 września 1914 wstąpił do francuskiej armii kolonialnej i walczył jako sierżant z Niemcami w Senegalu[1]. W marcu 1918 został mianowany podporucznikiem[1]. Po zakończeniu I wojny światowej pozostał w armii i służył w Syrii, Senegalu i Mauretanii oraz na koniec od 1932 do 1938 w Maroku[1]. Wybuch II wojny światowej zastał go w Afryce Równikowej, gdzie był dowódcą okręgu wojskowego w Czadzie[1].

W maju 1940 wojska Mussoliniego wkroczyły do francuskich posiadłości kolonialnych[1]. W czerwcu 1940 dowódca d’Ornano dołączył do wojsk Wolnych Francuzów, pociągając za sobą dużą grupę oficerów i żołnierzy[1]. 18 sierpnia 1940 roku również d’Ornano zdezerterował z wojsk wiernych Philippe Pétainowi i dołączył do oddziałów Edgarda de Larminata w Léopoldville, następnie wraz z René Plevenem dotarł do Fort Lamy, gdzie gubernator Félix Éboué ogłosił przyłączenie Czadu do Wolnej Francji[1]. Następnie został awansowany do stopnia podpułkownika i został zastępcą Pierre Marchanda, który był dowódcą senegalskiego pułku piechoty stacjonującego w Czadzie[1].

W grudniu 1940 roku współpracował z generałem Philippe Marie Leclerciem, przygotowując ofensywę na tereny Libii[1]. Od 2 stycznia 1941 roku przygotowywał plan ataku na miasto Murzuk[1]. Zginął w walce, 11 stycznia 1941 roku[1]

Pierwotnie pochowano go w Murzuku. 10 grudnia 1956 roku jego szczątki przeniesiono do Algieru, a 10 dni później na pokładzie krążownika Guichen trafiły do Ajaccio[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony następującymi odznaczeniami[1]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m Jean COLONNA d'ORNANO [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2021-10-19] (fr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]