Jan Olejniczak (kapitan piechoty)

Jan Olejniczak
	kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1906 ; Pyzdry
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1926–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	68 Pułk Piechoty; Batalion KOP „Słobódka”; Batalion KOP „Słobódka II”
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Jan Olejniczak (ur. 28 sierpnia 1906 w Pyzdrach, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan Olejniczak urodził się 28 sierpnia 1906 roku w Pyzdrach, w rodzinie Antoniego i Anieli z Koralewskich. W latach 1926–1929 był podchorążym Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie k. Ostrowi Mazowieckiej. 15 sierpnia 1929 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1929 roku i 112. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 68 pułku piechoty wielkopolskiej we Wrześni^[1]. 17 grudnia 1931 roku został awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku i 142. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2]^[3]^[4]. W listopadzie 1935 roku przeniesiony został do Korpusu Ochrony Pogranicza i przydzielony do batalionu KOP „Słobódka”. W 1937 roku ukończył kurs dowódców kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Na kapitana został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku w korpusie oficerów piechoty.

12 kwietnia 1939 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii karabinów maszynowych batalionu KOP „Słobódka II”^[5]. W szeregach tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku.

23 września 1939 roku we wsi Radoszyn, w gminie Hołoby (powiat kowelski), dostał się do sowieckiej niewoli^[6]. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora^[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)^[8]
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 15 sierpnia 1929 roku, s. 274.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 403.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 121, 596.
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1935, s. 128.
↑ J. Lachowicz, Odpowiedź..., s. 5, 7, 21, 57, 71, 73.
↑ J. Lachowicz, Odpowiedź..., s. 76–78.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie Korpusu Ochrony Pogranicza”.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
Jan Lachowicz, Odpowiedź na kwestionariusz z 20 lipca 1942 roku, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.13c, s. 1–24.
Serwis UG Pyzdry

[1] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 15 sierpnia 1929 roku, s. 274.

[2] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 403.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932121,_596-3] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 121, 596.

[4] Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1935, s. 128.

[5] J. Lachowicz, Odpowiedź..., s. 5, 7, 21, 57, 71, 73.

[6] J. Lachowicz, Odpowiedź..., s. 76–78.

[7] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[8] M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie Korpusu Ochrony Pogranicza”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]