Jan Skawiński (podpułkownik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Skawiński
Ilustracja
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

26 października 1896
Jaroszewice

Data śmierci

1982

Przebieg służby
Lata służby

1914–1947

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Centrum Wyszkolenia Pancernego i Technicznego

Stanowiska

zastępca komendanta

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
kampania francuska 1940

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Skawiński (ur. 26 października 1896 w Jaroszewicach, zm. 1982) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 października 1896 w Jaroszewicach, w rodzinie Macieja, rolnika[1][2].

W czasie I wojny światowej działał w Polskiej Organizacji Wojskowej w Lublinie (1914–1915), a od lipca 1915 walczył w szeregach 1 pułku ułanów Legionów Polskich[3][4]. Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) został internowany w obozie w Szczypiornie[3]. Po uwolnieniu rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego[5].

Od listopada 1918 walczył przeciwko Ukraińcom w obronie Lwowa[6]. W marcu 1919 jako ochotnik wstąpił do 1 pułku szwoleżerów[7]. Na początku lipca 1920 objął dowództwo 1. szwadronu 201 pułku szwoleżerów, który został sformowany w Warszawie przez szwadron zapasowy 1 pułku szwoleżerów[8]. Od 2 sierpnia na jego czele walczył podczas wojny z bolszewikami[9]. Wyróżnił się w obronie Nieporętu w nocy z 14 na 15 sierpnia[10] oraz 17 sierpnia w walce pod Ćwiklinem[11]. 18 sierpnia gen. Władysław Sikorski odznaczył go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[12]. 20 sierpnia prowadził szarżę szwadronu na folwark Dłużniewo przez most na rzece Raciążnica[13]. Dwa dni później na czele 1. i 3. szwadronów szarżował pod Żurominkiem[14].

1 czerwca 1921 był przydzielony do Centralnej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu, a jego oddziałem macierzystym był 3 pułk szwoleżerów[15]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 201. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[16], a 3 maja 1926 mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 26. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[17].

W kwietniu 1928 został przeniesiony z 3 pszwol. do 10 pułku ułanów w Białymstoku z równoczesnym przydziałem na stanowisko dowódcy 1 szwadronu samochodów pancernych i pozostawieniem na przeniesieniu służbowym na kursie w Szkole Czołgów i Samochodów[18][19][20]. We wrześniu 1930 został przeniesiony do 1 dywizjonu smochodów pancernych na stanowisko pełniącego obowiązki kwatermistrza[21]. Z dniem 1 września 1931 został przeniesiony do 4 dywizjonu pancernego w Brześciu[22][23]. 12 marca 1933 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 14. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[24]. W październiku 1935 został przeniesiony do 22 pułku ułanów w Brodach na stanowisko kwatermistrza, a w 1938 na takie samo stanowisko do 2 pułku szwoleżerów w Starogardzie[25].

Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej. Od 24 grudnia do 18 czerwca 1940 we Francji dowodził 4 Oddziałem Rozpoznawczym, a po ewakuacji do Wielkiej Brytanii od 25 czerwca do 4 grudnia 1940 dowódcą 10 Oddziału Rozpoznawczego, a później dowódcą Pociągu Pancernego „J” (do stycznia 1942) i Pociągu Pancernego „D” (do grudnia 1942)[26]. Od 1943 do grudnia 1946 pełnił służbę na stanowisku zastępcy komendanta Centrum Wyszkolenia Pancernego i Technicznego[26]. Na podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1945[26]. 1 stycznia 1947, po zgłoszeniu się na powrót do kraju, został przeniesiony do obozu oficerskiego. 3 sierpnia 1947 wrócił do Polski i 20 sierpnia tego roku został zarejestrowany w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Lublin Powiat[26]. Zmarł w 1982 i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 130, rząd 1, miejsce 28)[27].

Był żonaty z Romaną ze Skalskich (ok. 1898–1992), z którą miał syna Jerzego (ur. 1925)[1][27].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
  2. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-05]..
  3. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
  4. ↑ Skawiński Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-11-17].
  5. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 3, 7.
  6. ↑ Kolekcja ↓, s. 7.
  7. ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 7.
  8. ↑ Gruszecki 1929 ↓, s. 5.
  9. ↑ Gruszecki 1929 ↓, s. 7-8, 11.
  10. ↑ Gruszecki 1929 ↓, s. 12-13.
  11. ↑ Gruszecki 1929 ↓, s. 15-17.
  12. ↑ Gruszecki 1929 ↓, s. 17.
  13. ↑ Gruszecki 1929 ↓, s. 18-19.
  14. ↑ Gruszecki 1929 ↓, s. 20-21.
  15. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 242.
  16. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 169.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 132.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 144.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 299.
  20. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 54, 82.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 298.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 348.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 150, 734.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933, s. 46.
  25. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 130, 686.
  26. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 4.
  27. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: JAN SKAWIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-11-17].
  28. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 420.
  29. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-05]..
  30. ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.
  31. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-05]..
  32. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 150.
  33. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-05]..
  34. ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 415.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 295.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Skawiński_(podpułkownik)&oldid=73159914”