Juliusz Dreszer

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Dreszer
Ilustracja
Juliusz Dreszer (przed 1933)
rotmistrz rezerwy rotmistrz rezerwy
Data i miejsce urodzenia

26 maja 1892
Grodzisk Mazowiecki

Data i miejsce śmierci

14 maja 1937
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Ułanów Legionów Polskich,
11 Pułk Ułanów Legionowych,
201 Ochotniczy Pułk Szwoleżerów,
1 Pułk Szwoleżerów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Juliusz Bronisław Dreszer (ur. 26 maja 1892 w Grodzisku Mazowieckim, zm. 14 maja 1937 w Warszawie) – rotmistrz rezerwy Wojska Polskiego, adwokat.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Juliusz Dreszer (czwarty z lewej) podczas pogrzebu brata, Gustawa Orlicz Dreszera (1936)

Urodził się 26 maja 1892[1]. Był synem Jana Augusta (1863–1931), adwokata, notariusza, działacza niepodległościowego[2] i Emilii z domu Rusch[3]. Jego braćmi byli Zygmunt (1888–1947), polityk PPS, poseł, Gustaw (1889–1936), generał, Rudolf (1891–1958), generał. W 1900 wraz z rodziną przeniósł się do Częstochowy, gdzie jego ojciec założył prywatną kancelarię. W tym mieście bracia Dreszerowie uczęszczali do Gimnazjum Rządowego[4]. W czasie rewolucji 1905 roku Juliusz Dreszer uczestniczył w strajku szkolnym. Wydalony ze szkoły w następnym roku kontynuował naukę w prywatnym Gimnazjum Polskim w Częstochowie. Później kształcił się w Prywatnych Kursach Handlowych Męskich Augusta Zielińskiego w Warszawie. Praktykę odbywał w Legnicy.

Przed 1914 był handlowcem i przemysłowcem we Lwowie. W 1912 został referentem i zastępcą dyrektora firmy Spółka Maszynowa i Kredytowa we Lwowie[5], w 1913 został zastępcą zawiadowcy w firmie Towarzystwo Terenowe sp. z o.o. we Lwowie[6].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 1 pułku ułanów. Był żołnierzem I szwadronu pułku. W 1915 mianowany podoficerem. W 1917 ukończył Szkołę Oficerską Kawalerii w Ostrołęce. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 11 pułku ułanów Legionowych[7] oraz w szeregach 201 Ochotniczego pułku szwoleżerów, którego dowódcą był wówczas jego brat rtm. Rudolf Dreszer. Służył jako adiutant pułku i dowódca szwadronu. Brał udział w kontrofensywie na Wołyniu w 1920. Za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari[8]. Został awansowany do stopnia rotmistrza rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[9][10]. W latach 20. i 30. był oficerem rezerwowym 1 pułku szwoleżerów w Warszawie[11][12][13].

Podczas I wojny światowej rozpoczął studia prawnicze, które ukończył w niepodległej Polsce. W okresie II Rzeczypospolitej po przeniesieniu w stan spoczynku pracował jako adwokat w Warszawie. Działał w Lidze Morskiej i Rzecznej. W okresie II RP został osadnikiem wojskowym w osadzie Orliczyn (gmina Chotiaczów w województwie wołyńskim), wraz z nim osadnikami byli tam jego brat Rudolf oraz płk Stanisław Dreszer[14][15]. Przed wyborami parlamentarnymi do Sejmu RP w 1935 został mianowany komisarzem wyborczym w okręgu wyborczym nr 6[16][17].

Zmarł 14 maja 1937 w Warszawie wskutek komplikacji po przebytej grypie[18]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 5A-6-18)[19].

Jego żoną od 1924 był Helena Natalia z domu Matecka (ur. 1896)[20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-09-29].
  2. ↑ Jan August Dreszer. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-11-09].
  3. ↑ Emilia Rusch. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-11-09].
  4. ↑ Dorota Czech: Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie. Część II, 1915–1939. absolwenci.sieniu.czest.pl, 2009-04-23. [dostęp 2015-11-09].
  5. ↑ Część urzędowa. Firmy. „Gazeta Lwowska”, s. 14, nr 83 z 12 kwietnia 1912. 
  6. ↑ Część urzędowa. Firmy. „Gazeta Lwowska”, s. 13, nr 54 z 8 marca 1914. 
  7. ↑ Lista imienna oficerów służących w 11 Pułku Ułanów Legionowych. smbit11.republika.pl. [dostęp 2015-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-13)].
  8. ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2015-11-09].
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 698.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 621.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 596.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 538.
  13. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 118, 585.
  14. ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 39. [dostęp 2015-11-09].
  15. ↑ Orliczyn. wolyn.ovh.org. [dostęp 2015-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-29)].
  16. ↑ Nominacja komisarzy wyborczych. „Express Poranny”. Nr 205, s. 2, 26 lipca 1935. 
  17. ↑ Komisarze wyborczy. „Kurier Warszawski”. Nr 202, s. 3, 26 lipca 1935. 
  18. ↑ Zgon ś. p. Juliusza Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 108 z 16 maja 1937. 
  19. ↑ Lista pochowanych. Juliusz Dreszer. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-02-22].
  20. ↑ Helena Natalia Dreszer (Matecka). geni.com. [dostęp 2015-11-09].
  21. ↑ M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  22. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Juliusz_Dreszer&oldid=73649102”