Kazimierz Dziok

Kazimierz Dziok
	generał dywizji pilot
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1941 ; Cieszyna
Data i miejsce śmierci	27 września 2018 ; Bydgoszcz
	Przebieg służby
Lata służby	1960–2001
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie; Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej
Formacja	Wojska Lotnicze; Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej
Jednostki	5 Pomorski pułk lotnictwa myśliwsko-szturmowego; 3 Pomorski pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego; 3 Brandenburska Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego; 3 Korpus Obrony Powietrznej Dowództwo WLOP
Stanowiska	dowódca klucza; dowódca eskadry; dowódca pułku lotniczego; dowódca dywizji lotniczej; dowódca korpusu; dowódca Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej
	Odznaczenia

Kazimierz Dziok (ur. 14 sierpnia 1941 w Cieszynie, zm. 27 września 2018 w Bydgoszczy) – generał dywizji pilot Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 13 września 1960 do 30 marca 1963 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Lotniczej nr 5 w Radomiu. Równolegle trenował piłkę siatkową, w sezonie 1961/62 z drużyną Czarnych Radom zajął 2. miejsce w grupie 2. klasy A i zakwalifikował się do turnieju finałowego (jego zespół został jednak wycofany z rozgrywek ligowych ze względu na odbywające się w tym samym czasie mistrzostwa Wojska Polskiego)^[1].

Następnie rozpoczął służbę jako pilot w 5 Pomorskim pułku lotnictwa myśliwsko-szturmowego w Bydgoszczy, który 3 maja 1967 został przemianowany na 3 Pomorski pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego. Zajmował kolejno stanowiska: starszego pilota (od 4 maja 1967), dowódcy klucza (od 13 grudnia 1969), dowódcy eskadry (od 14 sierpnia 1973) i zastępcy dowódcy pułku do spraw liniowych (od 20 października 1977), 24 sierpnia 1978 został dowódcą pułku. Awansował kolejno na porucznika (1966), kapitana (1970), majora (1975), podpułkownika (1979) i pułkownika (1982). Od 1 października 1973 do 15 lipca 1976 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego imienia generała broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie.

20 stycznia 1983 został zastępcą dowódcy do spraw liniowych 3 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Świdwinie. Od 1 października 1984 do 15 lipca 1985 był słuchaczem Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. 12 kwietnia 1985, został mianowany dowódcą 3 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego.

25 marca 1991 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 3 Korpusu Obrony Powietrznej we Wrocławiu, a 3 maja tego roku awansowany na generała brygady.

25 września 1995 Prezydent RP Lech Wałęsa mianował go dowódcą Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, a 11 listopada tego roku awansował na generała dywizji. 30 sierpnia 1999 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i przeniesiony do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej. W sierpniu 2001 został przeniesiony w stan spoczynku.

Jako zwolennik zakupu i wyposażenia Polskich Sił Powietrznych w samoloty JAS 39 Gripen (a wcześniej F/A-18 Hornet) nie został zaproszony na publiczne ogłoszenie wyniku przetargu na nowy samolot wielozadaniowy (zwyciężył F-16 Falcon), które miało miejsce 27 grudnia 2002 roku^[2].

Był pilotem wojskowym klasy mistrzowskiej. Legitymował się nalotem ponad 2000 godzin, w tym 1900 na samolotach odrzutowych. Lot pożegnalny wykonał 30 marca 2001 roku na samolocie Su-22^[3].

16 maja 1996 Rada Miasta Świdwina nadała mu tytuł „Honorowego Obywatela Świdwina”^[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 31 sierpnia 1999^[5]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1992
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1985
Złoty Krzyż Zasługi – 1978

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Sławomir Monik, Piotr K. Dobrowolski, Agata Kołacz: Czarni 1921–2011. Dzieje klubu z Radomia siatkówką pisane. Radom: Radomskie Centrum Siatkarskie Czarni, 2011. ISBN 978-83-933511-0-7.
↑ „Raport”, nr 1/2003, s. 8.
↑ Zieliński 2001 ↓, s. 144–146.
↑ Lista osób nagrodzonych przez Radę Miasta tytułem „Honorowy Obywatel Świdwina”.
↑ M.P. z 1999 r. nr 38, poz. 584.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Dom Wydawniczy „Bellona” i Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, Warszawa-Poznań 2003, ISBN 83-11-09587-6, ISBN 83-902541-3-1.
Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski i Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002, Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7.
Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921–2000. Poznań: Redakcja Czasopism WLOP, 2001. ISBN 83-909008-6-6.

[1] Sławomir Monik, Piotr K. Dobrowolski, Agata Kołacz: Czarni 1921–2011. Dzieje klubu z Radomia siatkówką pisane. Radom: Radomskie Centrum Siatkarskie Czarni, 2011. ISBN 978-83-933511-0-7.

[2] „Raport”, nr 1/2003, s. 8.

[CITEREFZieliński2001144–146-3] Zieliński 2001 ↓, s. 144–146.

[4] Lista osób nagrodzonych przez Radę Miasta tytułem „Honorowy Obywatel Świdwina”.

[5] M.P. z 1999 r. nr 38, poz. 584.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]