Kościół św. Dominika w Turobinie

Kościół św. Dominika
	A/92 z dnia 5.03.1960 i 30.11.1966
	kościół parafialny
	; elewacja frontowa
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Turobin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Dominika
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1530
Data zakończenia budowy	1620-1623
Aktualne przeznaczenie	świątynia katolicka
Poprzednie wyznanie	kalwinizm (1570-1595)
Fundator	Górkowie; Tomasz Zamoyski
Dane świątyni
Styl	renesans lubelski
Architekt	Jan Jaroszewicz?
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 3
Liczba naw	1
	Położenie na mapie Turobina Kościół św. Dominika
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Dominika
	Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół św. Dominika
	Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego Kościół św. Dominika
	Położenie na mapie gminy Turobin Kościół św. Dominika
	50°49′17,29″N 22°44′30,22″E/50,821469 22,741728
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Świętego Dominika – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Turobin archidiecezji lubelskiej. Znajduje się na trasie Szlaku Renesansu Lubelskiego.

Świątynia została wzniesiona około 1530 roku (powstało wtedy prezbiterium) i ufundowana przez ówczesnych właścicieli Górków, w latach 1570-1595 została zamieniona na zbór kalwiński. W latach 1620-1623 została przebudowana przez muratora Jana Wolffa, zapewne według projektu Jana Jaroszewicza, w stylu tzw. renesansu lubelskiego. Fundatorem był ordynat Tomasz Zamoyski.

Jest to jednonawowy kościół posiadający dwie symetryczne kaplice z lewej i prawej strony oraz trójbocznie zamknięte, wydłużone prezbiterium. Fasada podparta przyporą jest zwieńczona wysokim szczytem z dwiema wieżyczkami z lewej i prawej strony, ozdobionym spływami wolutowymi i ślimacznicami. W płycinie pomiędzy pilastrami jest umieszczona rzeźba Ecce homo – przedstawiająca Chrystusa ubiczowanego w cierniowej koronie. Wykonanie bogatej dekoracji sztukatorskiej pokrywającej sklepienie kościoła jest przypisywane Janowi Wolffowi. We wnętrzu świątyni znajduje się cenna płyta nagrobna (1546 rok) z płaskorzeźbą przedstawiającą pochowaną tutaj Annę Świdwinę^[2]. W późnorenesansowym ołtarzu głównym wykonanym około 1623 roku znajdują się barokowe obrazy Trójcy Świętej i św. Jana Nepomucena, pochodzące zapewne z kościoła bernardyńskiego w Radecznicy^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2015-11-28] .
↑ Szlak Turystyczny. Lubelska Regionalna Organizacja Turystyczna. [dostęp 2015-11-28]. (pol.).
↑ Jerzy Kwiatek: Polska. Urokliwy świat małych miasteczek. Warszawa: Sport i Turystyka-MUZA SA, 2002. ISBN 83-7200-965-1.