Kościół św. Klemensa w Czerminie

Kościół Świętego Klemensa

A-221 z 17.07.2007
kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Czermin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Klemensa
Wezwanie	św. Klemensa
Wspomnienie liturgiczne	23 listopada
Historia Data zakończenia budowy 1630 Data poświęcenia 1750
Dane świątyni Styl barokowy Architekt Właadysław Wimmer Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 (wieżyczka na sygnaturkę) Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Czermin Kościół Świętego Klemensa
Położenie na mapie Polski Kościół Świętego Klemensa
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Kościół Świętego Klemensa
Położenie na mapie powiatu mieleckiego Kościół Świętego Klemensa
50°20′23,6″N 21°19′46,4″E

Kościół świętego Klemensa – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Mielec Północ diecezji tarnowskiej).

Historia

Jest to świątynia wybudowana w 1630 roku, następnie została rozbudowana o prezbiterium w 1653 roku. Ponownie została powiększona o kaplice boczne w 1721 roku. W XIX wieku dostawione zostały jeszcze przedsionki. Wcześniej, bo w 1750 roku, budowla została konsekrowana przez Michała Ignacego Kunickiego, sufragana krakowskiego.

Architektura

Kościół reprezentuje styl barokowy, jest budowlą murowaną i otynkowaną. Składa się z trzyprzęsłowej nawy oraz z węższego, dwuprzęsłowego prezbiterium, zwieńczonego półkoliście apsydą. Po obu bokach nawy znajduje się para symetrycznych, sześciokątnych kaplic nakrytych sklepieniami kopulastymi i spłaszczonymi dachami kopulastymi. Natomiast od stron: północnej i zachodniej są dostawione kruchty. Przy prezbiterium od strony północnej dobudowana jest zakrystia. Ściany na zewnątrz posiadają podziały pilastrowe, elewacja wschodnia jest zwieńczona szczytem ujętym pilastrami i spływami wolutowymi. Świątynia posiada dachy dwuspadowe, pokryte blachą, z wieżyczką na sygnaturkę, umieszczoną nad nawą, ośmiokątną z latarnią. We wnętrzu znajdują się sklepienia kolebkowe z lunetami, w nawie, oparte na gurtach spływających na pilastry, między którymi są umieszczone półkoliste wnęki. Tęcza zamknięta jest także półkoliście. Chór muzyczny jest podparty dwoma filarami arkadowymi. Z prezbiterium do zakrystii przechodzi się przez portal w stylu barokowym, powstały około 1630 roku. Polichromia wnętrza o motywach figuralnych i ornamentalnych, wykonana została w 1934 roku przez Jerzego Baranowskiego.

Wyposażenie i wystrój

Ołtarz główny w stylu neobarokowym powstał w XIX wieku i jest ozdobiony obrazami: Matki Boskiej namalowanym w XIX wieku, umieszczonym w sukience drewnianej oraz św. Klemensa powstałym w 1946 roku Dwa ołtarze boczne umieszczone przy tęczy, w stylu barokowym, pochodzą z połowy XVII wieku, w lewym znajdują się obrazy barokowe namalowane w XVIII wieku: Matka Boska Różańcowa i św. Trójca w zwieńczeniu, w prawym znajduje się obraz Serca Pana Jezusa namalowany zapewne w XIX wieku oraz w zwieńczeniu obraz św. Alojzego, barokowy, namalowany w XVIII wieku. Krucyfiks w tęczy w stylu barokowym pochodzi z XVII wieku. Chrzcielnica z marmuru, w stylu późnobarokowym, pochodzi z XVIII wieku. Lawaterz miedziany, w stylu barokowym, wykonany został na przełomie XVII i XVIII wieku. Organy o 9 głosach wykonał około 1890 roku lwowski organmistrz Jan Śliwiński.