Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie

Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie
	A 489 z 24 marca 1998
	kościół parafialny
	; Widok ogólny z dzwonnicą
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Błenna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Małgorzaty w Błennie
Wezwanie	Małgorzata Antiocheńska, Michał Archanioł
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1861
Data zakończenia budowy	1877
Data poświęcenia	12 czerwca 1878
Dane świątyni
Styl	neoklasycyzm, neobarok
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
	Położenie na mapie gminy Izbica Kujawska Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie
	Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie
	Położenie na mapie powiatu włocławskiego Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie
	52°23′04,69″N 18°52′40,41″E/52,384636 18,877892
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie – zabytkowy, katolicki kościół parafialny znajdujący się w Błennie, w powiecie włocławskim, gminie Izbica Kujawska. Według Sary Szerszunowicz z Narodowego Instytutu Dziedzictwa stanowi wyjątkowy w skali regionu przykład neostylowego budownictwa sakralnego^[2]. Wpisano go do rejestru zabytków (wraz z ogrodzeniem i otaczającym go starodrzewiem) 24 marca 1998 pod numerem A 489^[1]. Funkcjonuje przy nim parafia św. Małgorzaty.

Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą świątynię we wsi zbudowano z drewna w latach 60. XVIII wieku z fundacji kolatora Bielickiego. Drugi (obecny) powstał w latach 1861-1877 w stylu neoklasycystycznym i z niewielkim detalem neobarokowym. Tynkowany obiekt jest jednonawowy, wyposażony w transept (na skrzyżowaniu sygnaturka) i orientowany. Nawa zakończona jest prezbiterium z absydą. Kościół ma wieżę od zachodu. Dach jest dwuspadowy, pokryty blachą, a na wieży namiotowy, zwieńczony iglicą. Część wejściowa (parterowa), nad którą góruje wieża, zwieńczona jest attyką. Cofnięta ściana głównego korpusu (nawowego) posiada spływy wolutowe ze sterczynami. Wieżę wieńczą tympanony, pod którymi znajdują się triforia z oknami i blendami, a kondygnację niżej biforia. Wszystkie okna ujęto profilowanymi opaskami^[2].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Wewnątrz kościoła stoi rokokowa chrzcielnica oraz wiszą obrazy:

Pieta z XVIII wieku, w ramie rokokowej,
Święty Izydor z początku XIX wieku^[3].

Na wyposażeniu są też dwie rokokowe rzeźby patronów świątyni^[3]. Kościół mieści łącznie 26 zabytków ruchomych, w tym ołtarz główny, organy, ambonę i stacje drogi krzyżowej^[4].

Tablice pamiątkowe[edytuj | edytuj kod]

W kościele wmurowano następujące tablice pamiątkowe:

upamiętniającą konsekrację świątyni przez ówczesnego biskupa kujawsko-kaliskiego, Wincentego Teofila Popiela, która odbyła się 12 czerwca 1878,
ku czci księdza Jana Morzyckiego (miejscowego parafianina), zamordowanego przez Niemców w czasie powstania warszawskiego podczas udzielania posługi kapłańskiej,
upamiętniające lokalnych właścicieli ziemskich: Orzechowskich, Pławińskich, Kosińskich, Kownackich i Rybińskich (pięć sztuk z XIX wieku), w tym m.in. Antoniego Chmielewskiego, oficera wojsk polskich (zmarłego w marcu 1865)^[5].