Kościół św. Mikołaja i św. Jadwigi w Dębnicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Mikołaja i św. Jadwigi w Dębnicy
445/A z dnia 1.02.1969
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Dębnica

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Mikołaja i św. Jadwigi w Dębnicy

Wezwanie

św. Mikołaja i św. Jadwigi

Położenie na mapie gminy Kłecko
Mapa konturowa gminy Kłecko, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mikołaja i św. Jadwigi w Dębnicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mikołaja i św. Jadwigi w Dębnicy”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mikołaja i św. Jadwigi w Dębnicy”
Położenie na mapie powiatu gnieźnieńskiego
Mapa konturowa powiatu gnieźnieńskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mikołaja i św. Jadwigi w Dębnicy”
Ziemia52°34′20″N 17°28′17″E/52,572222 17,471389

Kościół św. Mikołaja i św. Jadwigi w Dębnicyrzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się we wsi Dębnica w powiecie gnieźnieńskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze kościoła
Plebania
Cmentarz parafialny, w tle widok na Jezioro Dębnickie
Widok kościoła przed 1917

Już wcześniej w tym miejscu istniała drewniana świątynia, którą w 1555 roku przejęli ewangelicy, a w późniejszym okresie jej najsłynniejszym pastorem przed 36 lat był Jakub Gembicki (1569-1633)[1]. Po pożarze kościół odbudowano w 1726 roku z fundacji Eleonory z Działyńskich Latalskiej, właścicielki wsi. W 1937 roku gruntownie odnowiony i rozbudowany (wydłużenie nawy w kierunku zachodnim i dobudowanie wieży) według projektu architekta Stefana Cybichowskiego. Remontowany w latach siedemdziesiątych XX wieku.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Starsza, wschodnia część świątyni posiada konstrukcję zrębową, nowsza, zachodnia – szkieletową; całość jest oszalowana. Orientowany o jednej nawie; do przedłużonej nawy przylega nieco węższe, trójkątnie zamknięte prezbiterium, z zakrystią od strony północnej. Przy południowej stronie nawy mała kruchta. Dachy pokryte są blachą. Na zachodnim końcu dachu umieszczona jest wieża, zwieńczona blaszanym hełmem z latarnią, na wschodnim skraju kalenicy nawy umieszczona jest wieżyczka na sygnaturkę. Wewnątrz sufit o jednakowej wysokości w nawie i prezbiterium. Na suficie polichromia z 1937 roku.

Wystrój i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Wyposażenie i wystrój pochodzą głównie z czasów ukończenia budowli. Ołtarz główny architektoniczny z II połowy XVII wieku, z bramkami i powstała w II połowie XIX wieku kopia obrazu Madonny Sykstyńskiej Rafaela. Ołtarze boczne i ambona posiadają styl regencji, chrzcielnica z rzeźbioną sceną Chrztu Chrystusa z 2 połowy XVIII wieku. Na profilowanej belce tęczowej umieszczony jest krucyfiks z 1 połowy XVIII wieku w otoczeniu chwały i symboli Męki Pańskiej. W prezbiterium umieszczone jest marmurowe epitafium Wiridianny z Radolińskich primo voto Kwileckiej, secundo voto Fiszerowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dawid Jung, Kościół w Dębnicy: Jakub Gembicki [w:] 13 pomysłów na Gniezno i okolice. Przewodnik tematyczny dla turystów (red. nauk. Armin Mikos von Rohrscheidt), Gniezno 129.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]