Kolba okrągłodenna
Kolba okrągłodenna – rodzaj kolby szklanej z zaokrąglonym dnem.
Kolby okrągłodenne wykorzystywane są jako naczynia reakcyjne i mogą być zaopatrzone w szlif umożliwiający połączenie z innymi elementami aparatury bądź zamknięcie korkiem. W zależności od kształtu oraz skali, na jaką przeprowadza się daną reakcję lub proces, pojemności kolb mogą wahać się od kilku mililitrów do kilku litrów[1]. Kolby okrągłodenne znajdują też zastosowanie w technikach laboratoryjnych np. destylacji czy ekstrakcji (z użyciem aparatu Soxhleta)[2]. Ze względu na swój kształt umożliwiają równomierne ogrzewanie, np. w czaszach grzejnych, znajdujących się w nich substancji oraz pozwalają na pracę pod zmniejszonym ciśnieniem[3], np. destylację próżniową lub użycie w wyparkach próżniowych.
Rodzaje kolb okrągłodennych[edytuj | edytuj kod]
- Kolby kuliste jednoszyjne – w kształcie sfery, wyposażone w jedną szyję, długą lub krótką.
- Kolby gruszkowate i sercowate – wydłużone kolby okrągłodenne, w przekroju przypominające gruszkę lub serce.
- Kolby Witta[2] – kolby kuliste z dwoma lub trzema szyjami (zob. kolba trójszyjna) z szyjami prostymi lub ukośnymi, w których można umieścić jednocześnie kilka elementów aparatury, np. chłodnicę, nasadkę i termometr.
- Kolby Schlenka – kolby kuliste lub w kształcie próbówki z jedną szyją i bocznym kranem z oliwką, umożliwiającym podłączenie do próżni[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Vogel 1984 ↓, s. 26.
- ↑ a b Kowalski 2004 ↓, s. 46.
- ↑ Kowalski 2004 ↓, s. 95.
- ↑ Kolba kulista. [dostęp 2013-11-09].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Kowalski: Laboratorium chemii organicznej. Techniki pracy i przepisy bhp. Warszawa: WNT Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2004, s. 46, 86-108. ISBN 83-204-3498-9.
- Arthur Israel Vogel: Preparatyka organiczna. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1984, s. 26. ISBN 978-83-204-3152-0.