Lej Imhoffa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lej Imhoffa

Lej Imhoffa lub stożek Imhoffa (ang. Imhoff cone) – szklane lub plastikowe naczynie laboratoryjne w kształcie odwróconego stożka ze skalą objętości. Służy do objętościowego oznaczania ilości osadu ulegającego sedymentacji w ciekłej mieszaninie niejednorodnej. Lej zamocowuje się w metalowym kółku przymocowanym do statywu lub w specjalnym stojaku.

Stosowany w analizie produktów spożywczych, np. kakao[1][2] lub przemysłowych, np. ścieków.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sławomir Wyczański: Cukiernictwo. Warszawa: WSiP, 1971, s. 317. ISBN 83-02-01160-6.
  2. Aleksander Lempka (red.): Towaroznawstwo produktów spożywczych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1975, s. 626.