Parownica
Parownica – naczynie laboratoryjne w kształcie czaszy służące najczęściej do odparowywania i zatężania roztworów. Wykonywane są zazwyczaj z porcelany, szkła, kwarcu lub metali szlachetnych (np. z platyny). Często zaopatrzone są w dziobek ułatwiający przelewanie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia techniki CHEMIA. Warszawa: WNT, 1965.
- Jerzy Chodkowski (red.): Mały słownik chemiczny. Wyd. V. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
- Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 289, ISBN 83-7183-240-0.