Kondratów (gmina Męcinka)
51°03′00″N 15°57′53″E/51,050000 15,964722| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
288[2] |
| Strefa numeracyjna |
76 |
| Kod pocztowy |
59-400[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DJA |
| SIMC |
0365612 |
Położenie na mapie gminy Męcinka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu jaworskiego  | |
| 51°03′00″N 15°57′53″E/51,050000 15,964722[1]
| |
Kondratów (niem. Konradswaldau) – wieś w Polsce, na Śląsku, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Męcinka[4], na Pogórzu Kaczawskim (Pogórzu Złotoryjskim) w Sudetach.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wieś położona jest na Pogórzu Kaczawskim (Pogórzu Złotoryjskim), rozciągnięta na przestrzeni 4 km wzdłuż potoku Wilcza, na wysokości 290–320 m n.p.m., około 19 km na zachód od Jawora[5][6].
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Podłoże zbudowane jest ze staropaleozoicznych skał metamorficznych należących do metamorfiku kaczawskiego. Na północy są to fyllity, łupki serycytowe i łupki kwarcowe, na południu – zieleńce, łupki zieleńcowe. Na północ od najniższych zabudowań zalegają skały osadowe niecki północnosudeckiej, a właściwie jej wschodniego odgałęzienia – niecki Leszczyny. Są to: dolnopermskie piaskowce, zlepieńce oraz mułowce, górnopermskie (cechsztyńskie) wapienie, łupki margliste i piaskowce, dolnotriasowe piaskowce barwy czerwonej oraz górnokredowe piaskowce barwy żółtej. Utwory te przecięte są intruzjami trzeciorzędowych bazaltów, które budują wzgórza Trupień, Łysanka oraz tworzą niewielką wychodnię na wzgórzu Ziębniak. Starsze skały przykryte są różnej grubości warstwą kenozoicznych glin i gleby[7].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o Kondratowie pochodzi z roku 1268[5]. Miejscowość ta figuruje jako Conradeswald (las Konrada)[8]. Od XIII wieku do roku 1810 wieś znajdowała się w posiadaniu cystersów z Lubiąża[5]. Następnym właścicielem był Ludwik, król Bawarii. Około 1876 roku ziemie te zakupił Henrich Wilhelm von Sprenger z Małuszowa[8].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[9]:
- kościół filialny pw. św. Jerzego, pierwotnie romański, wzmiankowany w 1311 r., wzniesiony przed 1396 r., przebudowany w XVII i XVIII wieku, restaurowany na początku XX w.[10]
- zespół pałacowy z XVI-XVIII w.
- ruiny pałacu-zamku
- pozostałości ogrodu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 168194
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 502 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-02].
- ↑ a b c Stanisław Jastrzębski: Jawor i okolice, Ossolineum Wrocław 1973, s. 124.
- ↑ Góry i Pogórze Kaczawskie, skala 1:40.000, mapa turystyczna, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004, wyd. II, ISBN 83-88049-02-X.
- ↑ Park Krajobrazowy Chełmy, mapa geologiczna dla turystów, skala 1:50 000, Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa, 1995, ISBN 83-903704-1-7.
- ↑ a b Historia miejscowości - Gmina Męcinka [online], www.mecinka.pl [dostęp 2022-11-01].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 31. [dostęp 2012-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Józef Pilch: Zabytki Architektury Dolnego Śląska, Wrocław, 1978.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Staffa (red.): Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9.
- Góry i Pogórze Kaczawskie, skala 1:40.000, mapa turystyczna, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004, wyd. II, ISBN 83-88049-02-X.
