Kuligowo (powiat międzyrzecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kuligowo
wieś
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

międzyrzecki

Gmina

Międzyrzecz

Liczba ludności (2022)

157[2]

Strefa numeracyjna

95

Kod pocztowy

66-300[3]

Tablice rejestracyjne

FMI

SIMC

0184052

Położenie na mapie gminy Międzyrzecz
Mapa konturowa gminy Międzyrzecz, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kuligowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kuligowo”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kuligowo”
Położenie na mapie powiatu międzyrzeckiego
Mapa konturowa powiatu międzyrzeckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kuligowo”
Ziemia52°28′29″N 15°39′18″E/52,474722 15,655000[1]

Kuligowo (niem. Kulkau) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz[4][5].

Integralne części wsi Kuligowo[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0184075 Kuligowo osada leśna
0184069 Marianowo przysiółek

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XV wieku. Wymieniona została po raz pierwszy w dokumencie z 1475 pod nazwą „Culigow”, 1508 „Culigovo”, 1591 „Kulegow”, 1634 „Kułgowo”, 1944 „Kulkau”[6].

W 1475 miejscowość była wsią duchowną, własnością biskupa poznańskiego i leżała w powiecie poznańskim Korony Królestwa Polskiego. W 1508 należała do parafii pszczewskiej[6].

Miejscowość wspominały historyczne dokumenty prawne, własnościowe i podatkowe. W 1525 zawarto pisemną ugodę o rozgraniczeniu między dobrami biskupów poznańskich, miastem Pszczew, wsiami Stołuń i Kuligowo oraz wsiami Policko i Mikołajewo należącymi do Wojciecha Polickiego. W 1591 woźny sądowy na żądanie panów Polickich opisał granice wsi Siercz, Policko i miasta Pszczew oraz wsi Żółwin, Kuligowo i Mikołajewo. W 1617 w procesie o rozgraniczenie wspomniano wcześniejszy akt z 1523; wieś Kuligowo przylegała do wsi wówczas opustoszałej o nazwie Mikołajewo. W 1564 wieś Kuligowo leżała w kluczu pszczewskim dóbr biskupich. Uprawiano w niej 10 półłanków osiadłych, z których kmiecie płacili po 12 groszy czynszu, dawali po jednej ćwiertni owsa, po 2 koguty oraz 15 jaj. Sołtys posiadał 2 łany, z których płacił dwa złote i 4 grosze. Podatek od 2 karczmarzy wynosił po 12 groszy. We wsi było także dwóch zagrodników, którzy zamiast robocizny dawali po 12 groszy, a w ramach podatku zwanego „wiecne” dawali także owies oraz koguty[6].

W 1475 Kuligowo odnotowano w wykazie zaległości podatkowych. W 1508 miał miejsce pobór podatków: z 10 kwart roli płacono po 3 grosze. W 1509 pobór z 10 kwart roli oraz od sołtysa gospodarującego na półłankach. W 1563 odnotowano kolejny pobór podatkowy z 5 łanów, od karczma dorocznej oraz jednego komornika. W 1564 we wsi było 10 półłanków, a także było dwóch karczmarzy oraz dwóch zagrodników. W tym roku 2 łany należały do sołectwa, z których sołtys płacił biskupowi poznańskiemu 2 złote i 4 grosze. W 1577 płatnikiem podatków ze wsi był biskup poznański. W 1580 zapłacił podatki z 5 łanów we wsi, a także od 5 zagrodników, komornika, jednego łana sołtysiego, od karczmy dorocznej stojącej na półłanku[6].

W 1634 imiennie wymieniony został sołtys wsi Maciej Gala. Na jego prośbę biskup poznański zachował go w posiadaniu sołectwa w Kuligowie, udzielając mu na nim dożywocia. Sołectwo miało wówczas jeden łan oraz dwie zagrody. Biskup zezwolił sołtysowi na łowienie ryb więcierzami w Obrze oraz w jeziorach Głęboczek, Mechacz i Krużyńskie. Przywilej łowienia ryb był zwyczajowym prawem również dla poprzedników sołtysa[6].

W 1580 miejscowość położona była w powiecie poznańskim województwa poznańskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów[7].

Miejscowość po rozbiorach Polski znalazła się w zaborze pruskim.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 65082
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 633 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  5. a b GUS. Rejestr TERYT.
  6. a b c d e Jurek 1991 ↓.
  7. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 27.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]