Leon Andrzejewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Andrzejewski
Leon Ajzef
pułkownik UB pułkownik UB
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1910
Sawin

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1978
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1944–1957

Formacja

LWP

Stanowiska

kierownik ochrony PKWN
dyrektor Gabinetu Ministra Bezpieczeństwa Publicznego
zast. komendanta Centrum Wyszkolenia MBP w Legionowie
p.o. dyrektora Departamentu IV MBP

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

pełnomocnik rządu ds. energii jądrowej

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Order Krzyża Grunwaldu III klasy

Leon Andrzejewski właśc. Leon Ajzef vel Lajb Wolf Ajzen (ur. 25 grudnia 1910 w Sawinie, zm. 18 stycznia 1978 w Warszawie) – działacz komunistyczny, uczestnik II wojny światowej, funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w kupieckiej rodzinie pochodzenia żydowskiego. Syn Bencjona (Stefana) i Geni (Jadwigi)[1]. Ukończył trzy klasy gimnazjum w Łodzi. Był członkiem Komunistycznej Partii Polski (od 1928), Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W latach 1929–1933 i 1934–1939 przebywał w więzieniu za przekonania[2]. W czasie agresji III Rzeszy na Polskę służył w cywilnej obronie Warszawy[2]. Następnie przebywał na terenach okupowanych przez ZSRR. We Lwowie działał w MOPR. Od połowy 1940 był kierownikiem wydziału w fabryce mydła, a w 1941 został przewodniczącym Komitetu Obwodowego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Olejarsko-Mydlarskiego. Od sierpnia 1941 do maja 1942 służył w batalionie budowlanym (strojbatalionie), następnie był dyrektorem fabryki zapałek. Od maja 1943 oficer polityczny 1 DP im.Tadeusza Kościuszki[1]. Szef Wydziału Polityczno-Wychowawczego w Centralnej Szkole Podchorążych w Riazaniu. Był wykładowcą na kursie NKWD w Kujbyszewie. Od 22 sierpnia 1944 był kierownikiem ochrony PKWN. Od 12 października 1944 do 19 czerwca 1946 był zastępcą kierownika Wydziału Personalnego Resortu Bezpieczeństwa Publicznego, jednocześnie dowódcą Szkoły Oficerskiej Urzędu Bezpieczeństwa.

W latach 1946–1948 pełnił funkcję dyrektora Gabinetu Ministra Bezpieczeństwa Publicznego, w okresie 1948–1949 zastępcy komendanta Centrum Wyszkolenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) w Legionowie, 1949–1953 wicedyrektora Departamentu IV MBP. Razem z Józefem Czaplickim nadzorował operację Cezary, która doprowadziła do zniszczenia podziemia antykomunistycznego[3].

W latach 1953–1954 p.o. dyrektora Departamentu III MBP. Następnie, do 1955 był jego wicedyrektorem. Od 1955 do 1956 pełnił taką funkcję w Departamencie IV Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego, a w latach 1956–1957 w Departamencie I Komitetu ds. BP. 30 stycznia 1957 został odwołany z funkcji. W MSW pracował do 1960. W 1962 objął funkcję Pełnomocnika Rządu ds. Wykorzystania Energii Jądrowej.

W związku małżeńskim z pisarką Krystyną Żywulską[1] został ojcem Tadeusza.

Pochowany na cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej (kwatera E-IV-2-3-4)[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Lipiński 2020 ↓, s. 140.
  2. ↑ a b Lipiński 2020 ↓, s. 139.
  3. ↑ Lipiński 2020 ↓, s. 111.
  4. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-07-23].
  5. ↑ M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109 „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej” - wskazany jako mjr Ajzen Leon.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 1, suplement, Warszawa 1985.
  • Piotr Lipiński: Kroków siedem do końca. Ubecka operacja, która zniszczyła podziemie. Wyd. 1. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2020. ISBN 978-83-8191-089-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leon_Andrzejewski&oldid=73122528”