Lera Auerbach

Lera Auerbach
Валерия Львовна Ауэрбах
Imię i nazwisko	Walerija Lwowna Auerbach
Data i miejsce urodzenia	21 października 1973 ; Czelabińsk
Pochodzenie	rosyjskie
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytorka, pianistka, poetka, pisarka
Aktywność	1991–
	Strona internetowa

Walerija Lwowna Auerbach, (ros. Валерия Львовна Ауэрбах; ur. 21 października 1973 w Czelabińsku na Uralu w ZSRR) – amerykańska kompozytorka i pianistka rosyjskiego pochodzenia, a także poetka i prozatorka tworzącą w języku rosyjskim.

Młodość i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w artystycznej rodzinie rosyjskich Żydów. Jej dziadek był poetą i bibliofilem. Matka, pochodząca z wielopokoleniowej rodziny muzyków, była nauczycielką gry na fortepianie. Uczyła również małą Lerę, która od wczesnego dzieciństwa wykazywała niezwykłe uzdolnienia muzyczne. Zaczęła komponować już w wieku 4 lat, krótko po tym, jak matka wyjaśniła jej jak czytać nuty i zapisywać muzykę.

Po raz pierwszy wystąpiła publicznie w wieku 6 lat. Dwa lata później dała koncert solowy z towarzyszeniem orkiestry. Mając 11 lat skomponowała operę, która okazała się artystycznym wydarzeniem i była wystawiana podczas tournée po Związku Radzieckim. W 1991 odmówiła powrotu do ZSRR, po ukończeniu tournée, na które w wieku 17 lat wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Była jednym z ostatnich radzieckich artystów, którzy wystąpili o azyl w USA^[1]^[2]^[3].

Auerbach studiowała w Juilliard School kompozycję u Miltona Babbitta i fortepian u Josepha Kalichsteina. W 1998 wspierana przez stypendium Sorosów (The Paul & Daisy Soros Fellowships for New Americans)^[3], ukończyła studia podyplomowe w klasie fortepianu, otrzymując tytuł MFA (Master of Fine Arts). Ukończyła również Hochschule für Musik w Hanowerze, studiując trybem indywidualnym w klasie fortepianu^[4].

Kariera artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Pianistka[edytuj | edytuj kod]

Jako pianistka koncertująca zadebiutowała w 2002 w nowojorskiej Carnegie Hall, wykonując własną Suite for Violin, Piano and Orchestra. W partii skrzypiec wystąpił Gidon Kremer, który także dyrygował towarzyszącą im orkiestrą Kremerata Baltica. Występowała także w Moskiewskim Konserwatorium, Tokyo Opera City Tower, nowojorskim Lincoln Center, monachijskim Herkulessaal, Oslo Konserthus, Symphony Center w Chicago, Kennedy Center w Waszyngtonie i in.

Kompozytorka[edytuj | edytuj kod]

Kompozycje Auerbach były wykonywane i zamawiane przez wielu artystów, orkiestry oraz sceny operowe i baletowe, wśród których byli Gidon Kremer i Kremerata Baltica, Emerson String Quartet, pianistka Wu Han, skrzypek Vadim Gluzman, Tokyo String Quartet, Parker and Petersen String Quartets, niemieckie radiowe orkiestry symfoniczne SWR i NDR oraz Den Kongelige Ballet i in. Komponuje również na zamówienie festiwali muzycznych, m.in. Caramoor International Music Festival, Schleswig-Holstein Musik Festival oraz festiwali w Lucernie, Lockenhaus, Bremie. W 2009 Auerbach była composer in residence dwóch festiwali: Pacific Music Festival w Sapporo^[5] i West Cork Chamber Musical Festival w Irlandii^[6].

W związku z obchodami 200. rocznicy urodzin Hansa Christiana Andersena, Duński Balet Królewski (Den Kongelige Ballet) zamówił u Lery Auerbach nowoczesną wersją klasycznej baśni Andersena Mała syrenka. Premiera baletu odbyła się w kwietniu 2005, w nowo otwartej Operze w Kopenhadze^[7].

W 1997 Auerbach skomponowała Double Concerto for Violin, Piano, and Orchestra, op. 40, ale jego premiera odbyła się dopiero 15 grudnia 2006 W Stuttgarcie, w wykonaniu Stuttgart Radio Symphony Orchestra pod dyrekcją Andrzeja Boreyki. Solistami byli skrzypek Vadim Gluzman i pianistka Angela Yoffe^[8]. Cztery lata później, 13 lutego 2010 miała miejsce amerykańska premiera tego koncertu, w wykonaniu Jennifer Koh (skrzypce) i Benjamin Hochman (fortepian), z towarzyszeniem Fort Wayne Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Andrew Constantine'a^[9].

W 2007 roku jej I symfonia Chimera miała światową premierę w Düsseldorfie, w wykonaniu Düsseldorf Symphony pod dyrekcją Johna Fiore'a ^[8]. Inne premiery z 2007 roku to: II symfonia Requiem for a Poet z Hanowerską Orkiestrą Radiową NDR^[8], a także A Russian Requiem (do rosyjskich prawosławnych tekstów sakralnych i poezji Aleksandra Puszkina, Gawriiły Dierżawina, Michaiła Lermontowa, Borisa Pasternaka, Osipa Mandelsztama, Aleksandra Błoka, Zinaidy Gippius, Anny Achmatowej, Iosifa Brodskiego i in.) w wykonaniu orkiestry symfonicznej z Bremy, Łotewskiego Chóru Narodowego i Chóru Chłopięcego Chóru Opery Estońskiej^[8].

W listopadzie 2011 w wiedeńskim Theater an der Wien wystawiono skomponowaną przez Auerbach operę bazującą na dramacie Gogol również jej autorstwa^[10]^[11]

W lipcu 2013 w nowojorskim Lincoln Center odbyło się kontrowersyjne wystawienie Opery a cappella The Blind (na podstawie dramatu Maurice'a Maeterlincka), w reżyserii Johna La Bouchardière'a, podczas którego publiczność przez cały czas miała zawiązane na oczach opaski^[12]^[11].

Poetka i prozatorka[edytuj | edytuj kod]

Lera Auerbach zajmuje się także literaturą piękną. Wśród jej opublikowanych utworów znajduje się pięć tomików poezji, dwie nowele, utwory prozatorskie i ponad sto prac zamieszczonych w rosyjskojęzycznych gazetach i czasopismach literackich^[3].

International Pushkin Society uhonorowało ją w 1996 tytułem Poet of the Year. Otrzymała także Poetry Prize of the Year od największego na Zachodzie rosyjskojęzycznego czasopisma „Novoye Russkoye Slovo”^[3].

W 2000 była przewodniczącą jury w International Pushkin Poetry Competition^[3].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

Utwory sceniczne[edytuj | edytuj kod]

Preludes C&V, balet (2005)
The Little Mermaid, op. 80, balet (2006)
Gogol, opera (2011)
The Blind, opera (2012)
Tatjana, balet (2014)

Utwory orkiestrowe[edytuj | edytuj kod]

Dialogue with Time, op. 39b (1997)
Double Concerto na skrzypce, fortepian i orkiestrę, op. 40 (1997)
Concerto No. 1 na skrzypce i orkiestrę, op. 56 (2000–2003)
Suite Concertante. op. 60 (2001)
Serenade for a Melancholic Sea, op. 68 (2002)
Concerto No. 2 na skrzypce i orkiestrę, op. 77 (2004)
Dreams and Whispers of Poseidon (2005)
Dialogues on Stabat Mater (2005)
Symphony No. 1 „Chimera” (2006)
Requiem for Icarus (2006)
Symphony No. 2 „Requiem for a Poet” (2007)
Russian Requiem (2007)
Fragile Solitudes (2008)
Post Silentium (2012)
String Symphony No. 1 „Memoria de la Luz” (2013)
Symphony No. 3 „The Infant Minstrel and His Peculiar Menagerie”, na skrzypce, chór i orkiestrę (2016)
Violin Concerto No. 4 (2017)

Utwory kameralne[edytuj | edytuj kod]

Piano trio, op. 28 (1992–1996)
Tweny-four Preludes na skrzypce i fortepian, op. 46 (1999)
Suite na skrzypce i fortepian, op. 46a (1999)
Twenty-four Preludes na wiolonczelę i fortepian, op. 47 (1999–2008)
Suite na wiolonczelę i fortepian, op. 47a (1999)
Postlude, op. 47b (1999)
Three Dances in the Old Style, op. 54 (2000)
Sonata no. 1 na skrzypce i fortepian, op. 57 (2000)
Five Preludes (2000)
Oskolki, op. 61 (2001)
Sonata no. 2 na skrzypce i fortepian (september 11,) op. 63 (2001)
Sonata na wiolonczelę i fortepian, op. 69 (2002)
String quartet no. 1, op. 79 (2004)
Epilogue (2005)
String quartet No. 2 „Primera Luz” (2006)
Postlude (2006)
String quartet No. 3 „Cetera Desunt” (2006)
Sonata No. 3 na skrzypce i fortepian (2006)
String quartet No. 4 „Findings” (2007)

Wybrana dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Tolstoy's Waltz - Pasternak, Etc / wykonawcy: Chiyuki Urano, Lera Auerbach / BIS Records, 2005
Auerbach: Preludes Op 41, Ten Dreams Op 45, Etc / kompozytor i wykonawca: Lera Auerbach / BIS Records, 2006
Auerbach: Celloquy / kompozytor: Lera Auerbach, wykonawcy: Ani Aznavoorian, Lera Auerbach / Cedille Records, 2013
Auerbach: Arcanum, Shostakovich: 24 Preludes / kompozytorzy: Dmitri Shostakovich, Lera Auerbach, wykonawcy: Lera Auerbach, Kim Kashkashian / Ecm, 2016

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Susan Josephs: A Dream Fulfilled. [w:] Jewish Woman Magazine [on-line]. 2014. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
↑ Lera Auerbach. [w:] ArkivMusic [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Lera Auerbach, 1998. [w:] Paul & Daisy Soros Fellowships for New Americans [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
↑ Musik kann die Leute weinen lassen. [w:] Zeit Online [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (niem.).
↑ Tracing PMF's path to this point.. [w:] International educational Pacific Music Festival (PMF) [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
↑ West Cork Chamber Music Festival Composition Competition 2008–2016. [w:] West Cork Music [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. (ang.).
↑ Lera Auerbach: The Total Package. [w:] Sequenza21 Contemporary Classical Music [on-line]. 2005-08-10. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-19)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d The Compositions of Lera Auerbach. [w:] Classical Matters [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
↑ Lera Auerbach, Performances. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
↑ Peter Jarolin: "Gogol" als packende Schlachtplatte. [w:] Kurier.at [on-line]. 2011-12-05. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (niem.).
↑ ^a ^b Vivien Schweitzer: Listening to a Disconnected Society. [w:] The New York Times [on-line]. 2013-07-05. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-14)]. (ang.).
↑ The Blind Experience. [w:] American Opera Projects [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Wykaz kompozycji Lery Auerbach (do 2007). [w:] Classical Matters [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
Lista wybranych wykonań utworów Lery Auerbach, Performances. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. (ang.).
Dyskografia Lery Auerbach w iTunes
Lera Auerbach, oficjalny profil na youtube
Lera Auerbach w bazie AllMusic (ang.)
Lera Auerbach Steinway Artist since 07.08.2005. [w:] Steinway & Sons [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).

[JWM-1] Susan Josephs: A Dream Fulfilled. [w:] Jewish Woman Magazine [on-line]. 2014. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).

[ArkivMusic-2] Lera Auerbach. [w:] ArkivMusic [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).

[Soros_Fellowship-3] Lera Auerbach, 1998. [w:] Paul & Daisy Soros Fellowships for New Americans [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).

[Zeit_Online-4] Musik kann die Leute weinen lassen. [w:] Zeit Online [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (niem.).

[PMF-5] Tracing PMF's path to this point.. [w:] International educational Pacific Music Festival (PMF) [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).

[West_Cork_Music-6] West Cork Chamber Music Festival Composition Competition 2008–2016. [w:] West Cork Music [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. (ang.).

[Sequenza21-7] Lera Auerbach: The Total Package. [w:] Sequenza21 Contemporary Classical Music [on-line]. 2005-08-10. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-19)]. (ang.).

[Classical_Matters-8] The Compositions of Lera Auerbach. [w:] Classical Matters [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).

[Music_Sales-9] Lera Auerbach, Performances. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).

[Kurier.at-10] Peter Jarolin: "Gogol" als packende Schlachtplatte. [w:] Kurier.at [on-line]. 2011-12-05. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (niem.).

[NYT-11] Vivien Schweitzer: Listening to a Disconnected Society. [w:] The New York Times [on-line]. 2013-07-05. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-14)]. (ang.).

[AOP-12] The Blind Experience. [w:] American Opera Projects [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]