Lucjan Frakowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucjan Frakowski
Ilustracja
major artylerii major artylerii
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1896
Łódź

Data i miejsce śmierci

15 sierpnia 1969
Anglia

Przebieg służby
Lata służby

1914–1969

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Batalion KOP „Małyńsk”

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Lucjan Frakowski, ps. „Morkowski”, „Lucjan”[1] (ur. 21 stycznia 1896 w Łodzi, zm. 15 sierpnia 1969 w Anglii) – major artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 stycznia 1896 w Łodzi, w rodzinie Walentego i Stanisławy z Szubertów[2]. Ukończył siedem klas w Polskim Gimnazjum Towarzystwa „Uczelnia”[3]. Przed 1914 stał na czele uczniowskiej organizacji skautowej o zabarwieniu narodowym w rodzinnym mieście. W 1913 kierowana przez niego organizacja połączyła się z organizacją skautową „Zarzewia” prowadzoną przez Konstantego Zacherta[4]. W czasie I wojny światowej służył w Oddziale Skautowym przy Komendzie Legionów Polskich, a następnie w 6 pułku piechoty Legionów Polskich. Awansował na kaprala, a później plutonowego[5].

9 grudnia 1919 został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 podporucznikiem artylerii, w grupie podoficerów byłych Legionów Polskich[6]. 12 czerwca 1920 został odkomenderowany z 1 pułku artylerii polowej Legionów do Szkoły Podoficerów Artylerii w Poznaniu[7]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[8]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu, a jego oddziałem macierzystym był 1 pap Leg.[9] 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 486. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. W latach 1923–1925 pełnił służbę w Szkole Młodszych Oficerów Artylerii, wchodzącej w skład Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu, pozostając oficerem nadetatowym 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie[11][12]. 1 grudnia 1924 awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 134. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13]. Z dniem 1 marca 1925 został przeniesiony do 19 pułku artylerii polowej w Nowej Wilejce[14]. W listopadzie 1927 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko referenta[15][16][17]. Z dniem 1 sierpnia 1933 został przeniesiony do 23 pułku artylerii lekkiej w Będzinie[18]. 4 lutego 1934 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 13. lokatą w korpusie oficerów artylerii[19]. 7 czerwca 1934 został wyznaczony na stanowisko II dywizjonu 23 pal detaszowanego w Żorach[20].

W marcu 1939 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu KOP „Małyńsk”[21]. W końcu sierpnia 1939 objął dowództwo tego oddziału i na jego czele walczył kampanii wrześniowej[22][23]. W czasie powstania warszawskiego 1944 walczył Obwodzie I Śródmieście AK[1]. Po kapitulacji powstania przebywał w niemieckiej niewoli[1]. Po uwolnieniu z niewoli pozostał na emigracji. Zmarł 15 sierpnia 1969 w Anglii[1][24].

Był żonaty z Ludwiką z Szymanków (ur. ok. 1912), z którą miał syna Włodzimierza (ur. ok. 1936)[24][25][26]. Oboje zginęli w czasie powstania warszawskiego[1][25][26].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Lucjan Frakowski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2022-12-17].
  2. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
  3. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  4. ↑ Tadeusz Kalusiński, Organizacja skautowa w Łodzi. Moje wspomnienia (1910–1914) [w:] Dla Polski. Łódź w Legionach, Oddział Związku Legionistów Polskich w Łodzi, Łódź 1931, s. 29, 31.
  5. ↑ Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, tom I Tradycja, Główna Drukarnia Wojskowa, Warszawa 1939, s. 154, 174, 237.
  6. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 98 z 28 grudnia 1919, poz. 4150.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 24 z 30 czerwca 1920, poz. 636.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921, s. 150.
  9. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 278, 619.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 209.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 735, 825, 1524.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 657, 747, 1384.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 743.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 28 lutego 1925, s. 98.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 304.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 436, 466.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 189, 430.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933, s. 137.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 5 lutego 1934, s. 72.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 149.
  21. ↑ Rybka i Stepan ↓, s. 162, 927.
  22. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 230, 393.
  23. ↑ Prochwicz i 4/1994 ↓, s. 13.
  24. ↑ a b Tadeusz Łaszczewski: Lubelszczyzna - 1939 r. Nazwiska osób na literę C–F. Janusz Stankiewicz. [dostęp 2022-12-17].
  25. ↑ a b Ludwika Frakowska. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2022-12-17].
  26. ↑ a b Włodzimierz Frakowski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2022-12-17].
  27. ↑ M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82.
  28. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  29. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411.
  30. ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 411.
  32. ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lucjan_Frakowski&oldid=71676917”