Ludwik Kiczura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ludwik Mieczysław Kiczura (ur. 9 grudnia 1934 we Lwowie, zm. 16 listopada 2015[1]) – polski artysta plastyk zajmujący się szkłem artystycznym, profesor na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1960 r. ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w pracowni prof. Stanisława Dawskiego. W tym samym roku został zatrudniony w macierzystej uczelni na stanowisku dydaktycznym. W 1965 r. odbył staż w hucie szkła "Venini" w Murano. Uczestniczył w międzynarodowych warsztatach i sympozjach szklarskich m.in. we Frauenau w latach 1985, 1988 i 1991 oraz w Immenhausen w 1985 r. W roku 1992 był kuratorem artystycznym XIII Ogólnopolskich Plenerów Szklarskich w Stroniu Śląskim.

Wystawy[edytuj | edytuj kod]

Dzieła Ludwika Kiczury można znaleźć m.in. w kolekcjach:

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ludwik Kiczura 1934-2015. asp.wroc.pl. [dostęp 2015-11-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Szkło podarowane. Polskie współczesne szkło w kolekcji Anny i Pawła Banasiów (katalog wystawy), red. Renata Kuźmińska, Muzeum Ziemi Kłodzkiej, Kłodzko 1998, ISBN 83-904888-4-1
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, tom II: H–Ł (redaktor naukowy Janusz Kapuścik), Warszawa 1999, s. 311–312 (z fotografią)