Ludwik Maciąg

Ludwik Maciąg

Prof. Ludwik Maciąg fot. Elżbieta Szczuka
Imię i nazwisko	Ludwik Antoni Maciąg
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1920 Kraków
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 2007 Gulczewo
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia

Grób Ludwika Maciąga na cmentarzu
w Warszawie–Wesołej

Ludwik Antoni Maciąg (ur. 13 lipca 1920 w Krakowie, zm. 7 sierpnia 2007 w Gulczewie) – polski malarz, grafik i wykładowca akademicki.

Życiorys

Jego ojciec, Michał, był żołnierzem – artylerzystą w armii austro–węgierskiej, a matka Rozalia z d. Dokić, Chorwatka z pochodzenia, zajmowała się domem. Miał dwóch braci: Józefa (1914–1943), kapitana Wojska Polskiego, i Ottona (1918–2000), malarza, żołnierza 1 Dywizji Pancernej, osiadłego po II wojnie światowej w Wielkiej Brytanii.

Urodził się w Krakowie, ale w wieku 2 lat przeniósł się z rodzicami do Białej Podlaskiej, gdzie w garnizonie 9 Pułku Artylerii Lekkiej służył jego ojciec. Tam uczęszczał do Gimnazjum im. J. I. Kraszewskiego, kierowanego wówczas przez dyrektora Stanisława Damrosza. Po uzyskaniu matury złożył dokumenty w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jego plany studenckie przerwał jednak wybuch wojny.

W czasie okupacji niemieckiej ukończył podchorążówkę AK i na wiosnę 1944 pod pseudonimem „Sas” znalazł się w oddziale partyzanckim mjr. „Zenona” Stefana Wyrzykowskiego w 34 pp. AK. Służył w zwiadzie konnym.

Po demobilizacji oddziału „Zenona”, ukrywał się przed NKWD i zatrudnił w stadninie koni w Janowie Podlaskim jako leśniczy i masztalerz. Jeszcze w 1945 dostał się do Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, ale po pierwszym semestrze przeniósł się do ASP w Warszawie, którą ukończył w 1950. Został asystentem prof. Tadeusza Kulisiewicza, a potem – adiunktem na Wydziale Malarstwa u prof. Michała Byliny. Później uzyskał tytuły – profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego. W latach 1969–1972 był dziekanem Wydziału Malarstwa.

Zajmował się malarstwem pejzażowym i batalistycznym. Był autorem wielu ilustracji książkowych, plakatów, projektów znaczków pocztowych i gobelinów. Na początku lat 90. współpracował z partią Przymierze Samoobrona.

12 lipca 2007, w uznaniu zasług dla Wyszkowa, a w szczególności za inspirowanie i współtworzenie inicjatyw o charakterze kulturalnym i patriotycznym oraz za godną, serdeczną i pełną humanizmu więź i współpracę z mieszkańcami Wyszkowa, radni miejscy nadali mu tytuł honorowego obywatela gminy Wyszków.

Zmarł nad ranem 7 września 2007 w swoim domu w Gulczewie, gm. Wyszków. Został pochowany na cmentarzu w Warszawie–Wesołej.

Wybrana twórczość

Znaczki pocztowe

• Konie polskie (seria), 1963
• Jazda polska (seria), 1972
• 150-lecie stadniny koni w Sierakowie (seria), 1980

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, 9 sierpnia 2007 – pośmiertnie
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, 19 stycznia 1955

Upamiętnienie

30 maja 2020, dla upamiętnienia setnej rocznicy jego urodzin, do obiegu weszła kartka pocztowa Pejzaż polski i koń – Ludwik Maciąg (Cp 1887, 8 tys. egz.), zaprojektowana przez Agnieszkę Sancewicz. Na znaku opłaty z oznaczeniem wartości A (3,30 zł) znajduje się jego portret (pędzla Stanisława Baja), a na ilustracji – obraz i gobelin przedstawiające wizerunki koni jego autorstwa.

Bibliografia

• Muzeum Wirtualne Ludwika Maciąga
• Elżbieta Szczuka: Dziesięć lat bez Profesora. Nowy Wyszkowiak, 07.08.2017.
• Ewa Podniesińska, Barbara Wyczółkowska-Lotocka, Ślady pamięci o Oddziale Partyzanckim 'Zenona'(...), Intergraf 2008, Międzyrzec Podlaski ISBN 978-83-926420-3-9.

Linki zewnętrzne

• Obrazy Ludwika Maciąga w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
• kzp – Katalog Znaków Pocztowych