Maksymilian Ossoliński (1588–1655)

Maksymilian Ossoliński
	; Topór
Rodzina	Ossolińscy herbu Topór
Data urodzenia	1588
Data śmierci	1655
Ojciec	Jan Zbigniew Ossoliński
Matka	Katarzyna Sienieńska
Żona	Helena Kazanowska
Dzieci	Jerzy Adam Ossoliński

Maksymilian Ossoliński herbu Topór (ur. w grudniu 1588, zm. 1655) – chorąży (1624) i podkomorzy sandomierski (1633), podskarbi nadworny koronny (1636-1648), kasztelan czerski (1648), starosta biecki w latach 1637-1639^[1], starosta malborski.

Lata młodzieńcze[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w 1588 r. w rodzinie Ossolińskich, jako trzeci syn Jana Zbigniewa herbu Topór (1555-1623) – sekretarza królewskiego króla Stefana Batorego (w r. 1577), wojewody podlaskiego, sandomierskiego, posła, marszałka sejmu (1601).

Matką Maksymiliana była Jadwiga Sienieńska, Ossolińska, z Oleska, herbu Dębno

Braćmi Maksymiliana Ossolińskiego byli;

Krzysztof Ossoliński (1587-1645) - wojewoda sandomierski
Jerzy Ossoliński (1595-1650) – podskarbi, wojewoda, kanclerz wielki koronny.

i siostra Elżbieta Ossolińska.

Uczył się z bratem Jerzym Ossolińskim u Jezuitów w Lublinie w 1596 r., a następnie na uczelniach na zachodzie Europy. Zwiedził; Włochy i Niderlandy.

Po powrocie w roku 1607 został dworzaninem Marcina Szyszkowskiego, a potem był dworzaninem królewskim.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Od roku 1618 rozpoczyna swą wieloletnią karierę jako poseł z województwa sandomierskiego.

Swą karierę wojskową rozpoczął biorąc udział w bitwie pod Chocimiem, gdzie dowodził własnym oddziałem husarii.

W latach 1626-1629, u boku starszego brata Krzysztofa - wojewody sandomierskiego brał udział w kampanii przeciw Szwedom w Prusach. Poseł na sejm warszawski 1626 roku z województwa sandomierskiego^[2]. Uczestniczył w wyprawie smoleńskiej przeciw Rosji. W 1633 po bracie Krzysztofie Ossolińskim - objął urząd podkomorzego sandomierskiego. W 1636 roku, po bracie Jerzym Ossolińskim - urząd podskarbiego nadwornego.

Poseł na sejm 1631 roku^[3].

Poseł na sejm koronacyjny 1633 roku, sejm zwyczajny 1635 roku, sejm zwyczajny 1637 roku^[4].

W 1648 roku był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa sandomierskiego^[5]. Poseł na sejm 1649/1650 roku z sejmiku opatowskiego województwa sandomierskiego^[6].

Majątek[edytuj | edytuj kod]

Jego dochody powiększały obejmowane kolejno starostwa stopnickie, bieckie i malborskie. Po śmierci ojca w 1623 r. odziedziczył Ciepielów i dobra mieleckie, a po śmierci brata Jerzego w 1650 r., niektóre z jego majątków.

W skład majątków Maksymiliana wchodziły między innymi: Ossolin, Klimontów, Krzelów, Zgórsko, Mielec, Sadowice, Przyłęk.

Maksymilian ukończył rozpoczętą przez ojca budowę klasztoru Dominikanów w Klimontowie, która pochłonęła część jego dochodów.

Najczęściej przebywał w Zgórsku koło Mielca.

Potomkowie[edytuj | edytuj kod]

W 1611 roku ożenił się z Heleną Kazanowską (zmarłą przed 1636 r.), a około roku 1643 z Katarzyną Głębocką.

Z pierwszą żoną miał takich synów, jak np.:

Jan Ossoliński (1612-1682) – komandor maltański w Poznaniu,
Stanisław Ossoliński (1615-1643)- kanonik krakowski,
Zbigniew Ossoliński (zm.1675 r.) – opat koprzywnicki,
Władysław Krzysztof Ossoliński (zm.1696 r.) – kanonik krakowski i płocki,
Hieronim Ossoliński(1616-1651) dworzanin królewski, poległ w bitwie pod Beresteczkiem
Jerzy Adam Ossoliński (zm.1651) – starosta lubelski (1650), poległ w bitwie pod Beresteczkiem

i pozostali bezpotomni,

Aleksander Ossoliński(zm. między rokiem 1691 a 1706),
Beniamin Ossoliński (1627-1664).

Z drugą żoną miał takich synów jak:

Maksymilian Hieronim Ossoliński (zm.1710-12),
Michał Sieciech Ossoliński (zm. po 1711)- poseł na sejm elekcyjny w 1697, żonaty w 1693 roku z Barbarą Boratyni, ojciec sześciorga dzieci.

oraz córki: Katarzyna Ossolińska -klaryska w Krakowie,

Maksymiliana Ossolińska wydana za Jana Olbrachta Lipskiego z Wielkopolski,

Zofia Ossolińska wydana za Marcina Krasickiego - kasztelana przemyskiego.

Ponadto kilkoro z jego dzieci zmarło w dzieciństwie;

Maksymilian Ossoliński zmarł na przełomie 1654 i 1655 roku i pochowany został 28 stycznia 1655 roku w Klimontowie w podziemiach kościoła klasztoru Dominikanów.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Historia i genealogia rodziny Ossolińskich. ossolinski.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)].

Źródła[edytuj | edytuj kod]

Józef Długosz Maksymilian Ossoliński h. Topór [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XXIV wyd. 1979
S.K.Kossakowski;Monografie historyczno-genelogiczne niektórych rodzin polskich.Warszawa 1862, t.2.
Dworaczek.Genealogia, tablica t. 144
T. Żychliński; Herbarz 23

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie w Malopolsce 1565-1668, w: Społeczeństwo staropolskie, t. IV red. A. Wyczański, Warszawa 1986, s. 120.
↑ Jan Kwak, Sejm warszawski 1626 roku, Opole 1985, s. 130.
↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 92.
↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 175.
↑ Svffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielk. Xięstwa Litewskiego. Zgodnie na Naiaśnieyszego Iana Kazimierza Obranego Krola Polskiego [...]. Dane, między Warszawą, a Wolą, Dnia 17. Listopada, Roku 1648, [b.n.s]
↑ Łucja Częścik, Sejm warszawski w 1649/50 roku, 1978, s. 148.

[1] Krzysztof Chłapowski, Starostowie w Malopolsce 1565-1668, w: Społeczeństwo staropolskie, t. IV red. A. Wyczański, Warszawa 1986, s. 120.

[2] Jan Kwak, Sejm warszawski 1626 roku, Opole 1985, s. 130.

[3] Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 92.

[4] Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 175.

[5] Svffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielk. Xięstwa Litewskiego. Zgodnie na Naiaśnieyszego Iana Kazimierza Obranego Krola Polskiego [...]. Dane, między Warszawą, a Wolą, Dnia 17. Listopada, Roku 1648, [b.n.s]

[6] Łucja Częścik, Sejm warszawski w 1649/50 roku, 1978, s. 148.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]