Michaił Barsukow (radziecki generał)

Michaił Barsukow

Михаил Михайлович Барсуков

generał pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1901 Sakulino
Data i miejsce śmierci	22 września 1963 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1920–1961
Siły zbrojne	Armia Czerwona Armia Radziecka
Jednostki	Ukraiński Okręg Wojskowy 4 Kijowska Szkoła Artylerii Kijowski Okręg Wojskowy 10 Armia 3 Armia 2 Korpus Artylerii Przełamania Białoruski Okręg Wojskowy Główna Inspekcja Wojsk Lądowych ZSRR Inspekcja Artylerii Głównej Inspekcji Ministerstwa Obrony ZSRR
Stanowiska	inspektor generalny obrony przeciwlotniczej Wojsk Lądowych Inspekcji Wojsk Lądowych Głównej Inspekcji Ministerstwa Obrony ZSRR
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: agresja ZSRR na Polskę wojna zimowa bitwa pod Smoleńskiem (1941) bitwa pod Moskwą bitwa na łuku kurskim
Odznaczenia

Michaił Michajłowicz Barsukow (ros. Михаил Михайлович Барсуков, ur. 27 października^?/9 listopada 1901 we wsi Sakulino w rejonie starickim w obwodzie twerskim, zm. 22 września 1963 w Moskwie) – radziecki generał pułkownik artylerii, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Po ukończeniu w 1915 niepełnej szkoły średniej pracował jako ślusarz w Piotrogrodzie, od lutego 1920 służył w Armii Czerwonej, w 1923 skończył kijowską szkołę artylerii, później służył w Ukraińskim Okręgu Wojskowym. W 1931 ukończył leningradzkie artyleryjskie kursy doskonalenia kadry dowódczej Armii Czerwonej, po czym został dowódcą dywizjonu w 4 Kijowskiej Szkole Artylerii, w marcu 1935 dowódcą i komisarzem pułku artylerii w Kijowskim Okręgu Wojskowym, w sierpniu 1937 szefem Oddziału 1 Wydziału Artylerii, a w maju 1938 szefem Wydziału 1 Zarządu Szefa Artylerii Kijowskiego Okręgu Wojskowego. W 1938 ukończył kursy doskonalenia wyższej kadry dowódczej przy Akademii Artyleryjskiej im. Dzierżyńskiego, we wrześniu 1939 brał udział w zajmowaniu przez ZSRR zachodniej Ukrainy, czyli agresji na Polskę, a 1939–1940 w wojnie z Finlandią jako szef artylerii korpusu piechoty, w kwietniu 1940 został szefem artylerii armijnej grupy kawaleryjskiej 10 Armii Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego. 4 czerwca 1940 otrzymał stopień generała majora artylerii, od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako szef artylerii 3 Armii Frontu Zachodniego, Centralnego i Briańskiego (do kwietnia 1943), brał udział w walkach przygranicznych na Białorusi, bitwie pod Smoleńskiem, wyrwaniu się z kotła pod Briańskiem i bitwie pod Moskwą. Od kwietnia 1943 do lutego 1944 dowodził 2 Korpusem Artylerii Przełamania na Froncie Briańskim, Nadbałtyckim i 2 Nadbałtyckim, uczestniczył w bitwie pod Kurskiem, operacji briańskiej i leningradzko-nowogrodzkiej, 7 czerwca 1943 otrzymał stopień generała porucznika artylerii, od lutego do maja 1944 był zastępcą dowódcy artylerii Frontu Zachodniego. Od maja 1944 do końca wojny dowodził artylerią 3 Frontu Białoruskiego (od 15 lipca 1944 w stopniu generała pułkownika artylerii), brał udział w operacji witebsko-orszańskiej, mińskiej, wileńskiej, kowieńskiej, nadbałtyckiej i wschodniopruskiej, m.in. w szturmie twierdzy w Królewcu 6–9 kwietnia 1945. Po wojnie został dowódcą artylerii-zastępcą dowódcy Białoruskiego Okręgu Wojskowego, w czerwcu 1946 inspektorem artylerii Głównej Inspekcji Wojsk Lądowych ZSRR, a w maju 1953 inspektorem generalnym Inspekcji Artylerii Głównej Inspekcji Ministerstwa Obrony ZSRR. Od marca 1957 do lipca 1959 był generalnym inspektorem uzbrojenia reaktywnego, a od lipca 1959 do stycznia 1961 inspektorem generalnym obrony przeciwlotniczej Wojsk Lądowych Inspekcji Wojsk Lądowych Głównej Inspekcji Ministerstwa Obrony ZSRR, następnie zakończył służbę wojskową. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (19 kwietnia 1945)
• Order Lenina (trzykrotnie)
• Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
• Order Suworowa I klasy
• Order Suworowa II klasy

I medale.

Bibliografia

• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=6063 (ros.)