Mieczysław Czaderski

Mieczysław Czaderski
	; Mieczysław Czaderski w mundurze oficera
	podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1895 ; Siersza Wodna
Data i miejsce śmierci	18 września 1928 ; Karlsbad
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1928
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier,; Polska Siła Zbrojna,; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie,; II Korpus Polski w Rosji
Jednostki	3 Pułk Piechoty,; 16 Pomorska Dywizja Piechoty,; 4 Pułk Strzelców Podhalańskich,; Doświadczalne Centrum Wyszkolenia
Stanowiska	szef sztabu dywizji,; dyrektor nauk
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Mieczysław Feliks Czaderski (ur. 14 stycznia 1895 w Sierszy Wodnej, zm. 18 września 1928 w Karlsbadzie) – podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 stycznia 1895^[1] w Sierszy Wodnej jako syn Wiktora. Absolwent I Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie. W 1911 został studentem na Politechnice w Brnie, w 1914 był na trzecim roku studiów chemii. Działał w Polskich Drużynach Strzeleckich.

Po wybuchu I wojny światowej 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Od 1914 do 1918 służył w 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. 15 grudnia 1915 otrzymał awans na chorążego piechoty, a 1 listopada 1916 na podporucznika piechoty. Po przejściu pod Rarańczą z lutego 1918 został żołnierzem II Korpusu Polskiego. Brał udział w bitwie pod Kaniowem w maju 1918 został wzięty do niewoli niemieckiej, z której uciekł. Jako oficer byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego reskryptem Rady Regencyjnej z 25 października 1918 roku został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego w randze podporucznika^[2].

U kresu wojny w listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. 2 stycznia 1920 roku rozpoczął studia w Wojennej Szkole Sztabu Generalnego w Warszawie. W połowie kwietnia 1920 roku został skierowany na front celem odbycia praktyki sztabowej. W czasie wojny z bolszewikami był szefem sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty. W okresie od stycznia do września 1921 roku kontynuował naukę na II Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 8 października 1921 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu „pełnych kwalifikacji do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego” został przydzielony do dowództwa 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu na stanowisko szefa sztabu. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 431. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3]. W latach 1923–1928 był dyrektorem nauk w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia Armii w Rembertowie, pozostając oficerem nadetatowym 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie^[4]^[5]. W 1928 pozostawał w kadrze oficerów piechoty i DCW^[6]. 23 stycznia 1928 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 27. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Zmarł 18 września 1928 w Karlsbadzie^[7] (późniejsze Karlowe Wary) w ówczesnej Pierwszej Republice Czechosłowackiej. Według różnych źródeł został pochowany w Krakowie^[8] bądź na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (28 lutego 1922)^[10]
Krzyż Niepodległości – pośmiertnie (19 grudnia 1930, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)^[11]
Krzyż Walecznych – czterokrotnie
Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-06-21].
↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej, 1918, R. 1, nr 1, Warszawa 1918, s. 5.
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 34.
↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 385, 403, 1507.
↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 332, 347, 1370.
↑ Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 118, 168.
↑ Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 231, Nr 11 z 18 czerwca 1930. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
↑ Zdjęcia Mieczysława Czaderskiego. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-06-21].
↑ Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Mieczysław Czaderski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-06-21].
↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2015-06-21].
↑ Wskazany w stopniu podpułkownika. M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Mieczysław Czaderski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-06-21].

[1] Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-06-21].

[2] Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej, 1918, R. 1, nr 1, Warszawa 1918, s. 5.

[3] Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 34.

[4] Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 385, 403, 1507.

[5] Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 332, 347, 1370.

[6] Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 118, 168.

[7] Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 231, Nr 11 z 18 czerwca 1930. Ministerstwo Spraw Wojskowych.

[8] Zdjęcia Mieczysława Czaderskiego. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-06-21].

[9] Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Mieczysław Czaderski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-06-21].

[10] Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2015-06-21].

[11] Wskazany w stopniu podpułkownika. M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]