Nowe Rybie
wieś | |
Widok od północnej strony na Nowe Rybie i górę Kostrza | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
776[2] |
Strefa numeracyjna |
18 |
Kod pocztowy |
34-652[3] |
Tablice rejestracyjne |
KLI |
SIMC |
0439351 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Limanowa | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu limanowskiego | |
49°46′53″N 20°19′51″E/49,781389 20,330833[1] |
Nowe Rybie – wieś w Polsce. położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Limanowa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Nowe Rybie położone jest w malowniczej północnej części Beskidu Wyspowego, w kotlinie pomiędzy szczytami Kamionna Góra, Kostrza i Zęzów. Teren wsi jest mocno pofałdowany. Przecina go gęsta sieć dróg polnych.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0439368 | Burdak | część wsi |
0439374 | Dzielec | część wsi |
0439380 | Jaszczurówka | część wsi |
0439397 | Kaletówka | część wsi |
0439405 | Pazdanówka | część wsi |
0439411 | Podkostrze | część wsi |
0439428 | Podłupiska | część wsi |
0439434 | Smagłówka | część wsi |
0439440 | Stary Folwark | część wsi |
0439457 | Wojciechówka | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Korzenie Nowego Rybia sięgają okresu osadnictwa średniowiecznego. Właśnie wtedy założono we wsi parafię Znalezienia Świętego Krzyża. W połowie XVI w. Andrzej Rupniewski z Rupniowa – właściciel wsi – zamienił kościół na zbór braci polskich i wieś była jednym z ich głównych ośrodków na limanowszczyźnie[6].
11 grudnia 2015 zmarł zamieszkały w Nowym Rybiu Szczepan Kocęba. Miał 108 lat[7].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[8].
Inne zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Zabytkowe chałupy z XVIII wieku
- Kapliczka przydrożna kamienna z 1893 roku z fundacji Wojciecha i Reginy Burdelów[9]
Klimat[edytuj | edytuj kod]
Nowe Rybie leży w regionie, w którym panuje klimat typu górskiego. Oznacza to silne wahania temperatury, silne opady śniegu i długo utrzymującą się pokrywę śnieżną.
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Flora tej okolicy to przede wszystkim lasy, w których przeważa świerk, jodła, buk, rzadziej występuje wiąz, sosna, modrzew, jesion i brzoza. W lasach, na polanach i łąkach rośnie wiele roślin prawnie chronionych, np. krokusy, lilia, śnieżyca wiosenna, przetacznik górski, storczyki oraz dziewięćsił bezłodygowy. Występują tu liczne zające, sarny, borsuki, rzadziej spotkać można jelenia, wilka, rysia, tchórza czy gronostaja. W okolicy zaobserwować można również liczne gatunki ptaków.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 89129
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 826 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Dariusz Gacek , Beskid Wyspowy. Przewodnik, Pruszków: Rewasz, 2012, s. 23, ISBN 978-83-62460-25-0, OCLC 827718321 .
- ↑ Limanowa.in
- ↑ Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-12-03] .
- ↑ Odbiór odnowionej kapliczki w Nowym Rybiu [online], Urząd Gminy Limanowa, 19 sierpnia 2022 [dostęp 2024-03-05] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Wielek: Limanowa i okolice: przewodnik. „Sport i Turystyka”, 1987. ISBN 83-217-2609-7.
- Piotr Skoczek: Parafie Ziemi Limanowskiej. Proszówki: Prowincjonalna Oficyna Wydawnicza, 2009, s. 146. ISBN 978-83-88383-43-4.