Okręty desantowe typu Mistral

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 22:33, 20 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Okręty desantowe typu Mistral
Ilustracja
Kraj budowy

 Francja

Użytkownicy

 Marine nationale
 Egipska Marynarka Wojenna

Stocznia

STX Europe, DCNS

Wejście do służby

2006-2016

Zbudowane okręty

5

Okręty w służbie

5

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

21 300 t (pełna)

Długość

199,0 m

Szerokość

32,0 m

Zanurzenie

6,2 m

Napęd

3 zespoły prądnicowe z silnikiem wysokoprężnym Wärtsilä 16V32, 1 pomocniczy zespół prądnicowy z silnikiem wysokoprężnym Wärtsilä 18V200, 2 śruby

Prędkość

19 węzłów

Zasięg

11 000 mil przy prędkości 14 węzłów

Załoga

160 + 450 żołnierzy desantu

Uzbrojenie

2 wyrzutnie przeciwlotniczych pocisków rakietowych SIMBAD,
2 armaty Breda-Mauser kalibru 30 mm,
4 karabiny maszynowe M2 kalibru 12,7 mm

Wyposażenie lotnicze

16 śmigłowców

Multimedia w Wikimedia Commons

Okręty desantowe typu Mistral – typ siedmiu współczesnych francuskich okrętów desantowych-doków łączących w sobie również cechy śmigłowcowców i okrętów dowodzenia (oficjalnie: BPC, fr. bâtiment de projection et de commandement – okręty projekcji sił i dowodzenia). Dotychczas (stan na listopad 2014) ukończono pięć jednostek tego typu. Trzy z nich trafiły do francuskiej marynarki wojennej – „Mistral” oraz „Tonnerre” w 2006 roku, zastępując okręty typu Ouragan, kolejna – „Dixmude” weszła do służby w 2012 roku.

Dwa okręty zamówione w 2010 roku przez Rosję – "Władywostok" i "Sewastopol" zostały zwodowane (odpowiednio w 2013 i w 2014), ale ze względów politycznych ich przekazanie zostało wstrzymane[1] zgodnie z decyzją prezydenta Hollande'a w czasie trwania kryzysu na Ukrainie[2]. W 2015 roku kontrakt zerwano, a jesienią oba okręty sprzedano Egiptowi[3].

Eksport

Zamówienie dla Rosji

W 2010 roku Rosja złożyła zamówienie na cztery okręty tego typu – dwie pierwsze jednostki miały zostać zbudowane we Francji, natomiast kolejne dwie w stoczni Admiraltejskie werfi, w Petersburgu[4]. Ostatecznie zamówienie ograniczono do dwóch jednostek, a plany budowy okrętów w rosyjskiej stoczni zarzucono[5]. Zawarta w 2011 roku umowa o wartości 1,6 mld dolarów jest największa w historii sprzedażą broni przez państwo NATO do Rosji[6]. Sprzedaż okrętów do Rosji wywołała protesty ze strony Gruzji, państw nadbałtyckich, USA i innych państw członkowskich NATO[7]. W listopadzie 2012 rosyjska marynarka wojenna ogłosiła, że okręty trafią do Floty Oceanu Spokojnego[8].

Wodowanie "Władywostoku" nastąpiło 15 października 2013[9].

W związku z sytuacją we wschodniej części Ukrainy, Stany Zjednoczone i Unia Europejska naciskały na Francję, aby ta zerwała kontrakt[10]. Francuski rząd początkowo ogłosił możliwość wstrzymania dostawy drugiego z okrętów, ostatecznie jednak, w przeddzień szczytu NATO w Walii, dostarczenie pierwszego okrętu również zostało zawieszone[11]. Niezależnie od tej decyzji rosyjscy marynarze rozpoczęli ćwiczenia z okrętem na morzu[2].

Strona rosyjska otrzymała zaproszenie na 14 listopada 2014 na odbiór pierwszego okrętu (Władywostok), ale zostało ono później anulowane. Dyrektor Generalny DCNS zwolnił dyrektora projektu Yves Destefanisa – osobę odpowiedzialną za przekazanie zaproszenia Rosjanom[12][13][1].

Drugi okręt dla Rosji (Sewastopol) został zwodowany w nocy z 20 na 21 listopada 2014[14].

5 sierpnia 2015 ujawniono, że Francja i Rosja porozumiały co do zerwania kontraktu i rekompensaty. Paryż zwróci ponad miliard euro zaliczki i kosztów szkolenia załogi oraz rosyjską broń. W zamian Rosjanie zrzekli się prawa własności do okrętów[15]. Komisja finansowa francuskiego senatu oszacowała, że sprzedaż okrętów do Egiptu zamiast do Rosji przyniesie straty w wysokości 200 do 250 mln euro[16].

Zakup przez Egipt

Po zgodzie Rosji na sprzedaż Mistrali do innego kraju Francja prowadziła rozmowy handlowe z Egiptem, Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi i Arabią Saudyjską[17]. Ostatecznie 23 września 2015 ujawniono, że Francja i Egipt porozumiały się w sprawie zakupu dwóch Mistrali, które zostały pierwotnie zbudowane dla Rosji[18]. Najprawdopodobniej koszt zakupu to 950 milionów euro (cena zawiera przeszkolenie 400 egipskich marynarzy)[19]. Pierwszy okręt został przekazany w czerwcu[20], a drugi we wreześniu 2016[21]. Jeden z okrętów ma służyć na Morzu Śródziemnym, drugi na Morzu Czerwonym[22].

Rosja ma dostarczyć Egiptowi helikoptery Ka-52K[23].

Funkcje i możliwości

Okręty typu Mistral mogą transportować 450 żołnierzy desantu oraz do 70 wozów bojowych (w tym 13 czołgów Leclerc). W wewnętrznym hangarze o powierzchni 1600 m² mieści się 16 śmigłowców (NH90, SA330 Puma, AS532 Cougar, EC665 Tigre), a liczący 5000 m² pokład pozwala na jednoczesny start lub lądowanie sześciu z nich. W doku okręty mogą przenosić cztery barki desantowe CTM, cztery łodzie desantowe LCU lub dwa poduszkowce transportowe LCAC. Każdy z okrętów posiada także szpital polowy z 69 łóżkami.

Okręty dla Rosji

Jednostki przeznaczone dla Rosji zostały przygotowanie do operacji na Morzu Arktycznym (są jednocześnie lodołamaczami). Konieczne technologie zostały dostarczone przez samą Rosję[24]. Uzbrojenie oraz systemy łączności i dowodzenia są produkcji rosyjskiej (ze względu na ograniczenia narzucane przez NATO jak i inne standardy obowiązujące w Rosji). Ponadto helikopterowce mają wyższe hangary, aby pomieścić śmigłowce produkowane przez rosyjski koncern Kamowa[9]. Rosyjskie desantowce miały przenosić śmigłowce Ka-29TB i Ka-52K, z których część dostarczono wcześniej do rosyjskiej WMF.

Mistral 140 i 160

We wrześniu 2014 DCNS zaprezentowała mniejszy model – Mistral 140 – na targach w Republice Południowej Afryce. Wyporność okrętu jest o około 1/3 mniejsza – do 14 000 t. Okręt jest też krótszy – 170 m w porównaniu do 199 m w pierwotnej wersji. Lądowiska dla helikopterów zostały zredukowane z 6 do 5.[25]

W ofercie DCNS znajduje się również wersja 160 o wyporności 16 000 t. Obie mniejsze wersje są oparte na tym układzie, jak pełnowymiarowe Mistrale[26].

Okręty

Przypisy

  1. ↑ a b Francja może odroczyć dostawę Mistrala jeszcze o trzy miesiące. Rzeczpospolita, 2014-11-04. [dostęp 2014-11-25].
  2. ↑ a b Francuski Mistral wyszedł w morze z rosyjską załogą. Rzeczpospolita, 2014-090-13. [dostęp 2014-11-25].
  3. ↑ Francja: Egipt kupił dwa mistrale pierwotnie zbudowane dla Rosji. [w:] Onet Wiadomości [on-line]. Grupa Onet.pl SA, 2015-09-23. [dostęp 2015-09-23]. (pol.).
  4. ↑ Alexei Danichev: Russia opts for French Mistral-class warships for its Navy. RIA Novosti, 2010-12-25. [dostęp 2011-01-09]. (ang.).
  5. ↑ Russia Drops Plans to Build Two Mistral Class Ships – Paper. RIA Novosti, 2012-12-21. [dostęp 2014-05-23]. (ang.).
  6. ↑ Bartosz Węglarczyk: Francja nadal buduje okręty Mistral dla Rosji. Rzeczpospolita, 2014-03-05. [dostęp 2014-09-10].
  7. ↑ Francja sprzedała Rosji mistrale. Rzeczpospolita, 2011-01-25. [dostęp 2014-03-04].
  8. ↑ Rosja: Flota Pacyfiku otrzyma dwa pierwsze helikopterowce Mistral. onet.pl, 2012-11-23. [dostęp 2014-03-04].
  9. ↑ a b Pierwszy rosyjski Mistral zwodowany. Najpotężniejszy nowy okręt od czasów ZSRR. TVN24, 2013-10-15. [dostęp 2014-11-25].
  10. ↑ Rosja dostanie francuskiego Mistrala. Rzeczpospolita, 2014-07-22. [dostęp 2014-09-10].
  11. ↑ Rosja liczy na francuskie Mistrale. Rzeczpospolita, 2014-09-04. [dostęp 2014-09-10].
  12. ↑ Francja odłożyła do odwołania dostarczenie Rosji pierwszego mistrala. onet.pl, 2014-11-25. [dostęp 2014-11-25].
  13. ↑ Alain Ruello: Mistral manager fired over Russian invite. EuromaidanPress, 2014-11-02. [dostęp 2014-11-25]. (ang.).
  14. ↑ Aleksander Kiszniewski: Sewastopol zwodowany. Kolejny kłopotliwy Mistral, z którym nie wiadomo, co zrobić. onet.pl, 2014-11-24. [dostęp 2014-11-25].
  15. ↑ Koniec sagi mistrali. Rosja otrzyma od Francji „pełną rekompensatę”.
  16. ↑ Mistral : une perte de 200 à 250 millions pour l'Etat (rapport parlementaire). [dostęp 2015-10-04].
  17. ↑ Maksymilian Dura: Kraje arabskie chętne na Mistrale. Defence24, 2015-09-07. [dostęp 2015-10-25].
  18. ↑ Egipt kupił mistrale pierwotnie zbudowane dla Rosji. [dostęp 2015-09-23].
  19. ↑ France selling formerly Russia-bound warships to Egypt – CNN.com. CNN, 2015-09-23. [dostęp 2015-09-23].
  20. ↑ Iwona Trusewicz, "Rosyjski" mistral popłynął do Egiptu [online], Rzeczpospolita, 12 czerwca 2016.
  21. ↑ Egipt otrzymał od Francji drugi z mistrali zbudowanych dla Rosji [online], Rzeczpospolita, 16 września 2016.
  22. ↑ Egypt buys 2 mistrals. [dostęp 2015-09-23].
  23. ↑ Rosja dostarczy śmigłowce dla egipskich Mistrali. Defence24, 2015-10-21. [dostęp 2015-10-25].
  24. ↑ Czy Mistrale zostaną na redzie we francuskim porcie?. onet.pl, 2014-11-14. [dostęp 2014-11-25].
  25. ↑ AAD2014: DCNS markets the Mistral 140 in Africa – News – Shephard. www.shephardmedia.com. [dostęp 2015-10-04].
  26. ↑ http://www.european-security.com/n_index.php?id=5706 [dostęp 2016-07-19].

Bibliografia

Dalsza literatura

  • Maciej Nałęcz, Okręty projekcji siły i dowodzenia typu Mistral, "Morze, Statki i Okręty" nr 11/2009
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Okręty_desantowe_typu_Mistral&oldid=51917039”