Olderych Vasku

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Olderych Vasku
Oldřich Vašku
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

21 września 1873
Karolinenthal

Data śmierci

?

Przebieg służby
Lata służby

do 1923

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Pułk Piechoty Nr 45
Pułk Ułanów Nr 1
Pułk Ułanów Nr 6
NDWP
17 Pułk Ułanów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Olderych Vasku (niem. Oldrich Vaśku), także Olderyk Vasku, Oldrich Vasku[1] (ur. 21 września 1873 w Karolinenthal, zm. ?) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 września 1873 w Karolinenthal na ziemi czeskiej[2][3]. Od 1893 pełnił zawodową służbę w c. i k. Armii. Jego oddziałem macierzystym był Galicyjski Pułk Piechoty Nr 45 w Przemyślu[4]. W grudniu 1897 był adiutantem batalionu w tym pułku[5]. W 1902 został przeniesiony do korpusu oficerów kawalerii i przydzielony do Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 1 w Czortkowie[6]. W 1905 został przeniesiony do Pułku Ułanów Nr 6 w Rzeszowie, który przez kolejnych trzynaście lat był jego oddziałem macierzystym[7][8][9][10]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach, a w latach 1914–1918 walczył na I wojnie światowej. Czasie służby w c. i k. Armii awansował kolejno na stopień: kadeta–zastępcy oficera (1 września 1893)[11], podporucznika (1 maja 1895)[12], porucznika (1 maja 1899)[13], rotmistrza (1 listopada 1909)[14][15][16] i majora (1 listopada 1916)[17][18][19].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich Józefa Piłsudskiego z 3 kwietnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego jako były oficer armii austriackiej w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1916[20], po czym przydzielony do Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego, Główne Kwatermistrzostwo[21][22].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był 17 Pułk Ułanów. W tym czasie obok stopnia wojskowego przysługiwał mu tytuł adiutanta sztabowego[23]. Z dniem 15 sierpnia 1923 roku został przydzielony z Oddziału Kontroli Administracyjnej MSWojsk. do macierzystego 17 puł[24]. Z dniem 31 sierpnia 1923 roku, na własną prośbę, został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Borysławiu[25][26][27], a w 1928 w Krośnie[28]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X. Był wówczas w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[29].

Olderych Vasku w 1893 zawarł związek małżeński z Heleną ze Świeykowskich (ur. 1876)[30][31][32] h. Lubicz[33][34], która podczas I wojny światowej była wybitną działaczką na rzecz Legionistów Polskich w Rzeszowie[35][15][36][18][37][38].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych 45/1919 podał tożsamość Oldrich Vasku. Wykaz oficerów 1922 oraz Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 wskazały formę Olderyk Vasku. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 podał formę Olderych Vasku.
  2. ↑ Vasku. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-02-10].
  3. ↑ Jako Karolinenthal figurowała dzielnica Pragi (obecnie Karlín) oraz powiat o takiej nazwie (obecnie kraj hradecki i kraj pardubicki.
  4. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1894 ↓, s. 419.
  5. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1898 ↓, s. 457.
  6. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1903 ↓, s. 658, 746.
  7. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 676, 774.
  8. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 792.
  9. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 713.
  10. ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1015.
  11. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1894 ↓, s. 270.
  12. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1898 ↓, s. 273.
  13. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 693.
  14. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 638.
  15. ↑ a b Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 13 z 19 marca 1916. 
  16. ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 11 z 5 marca 1916. 
  17. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 907.
  18. ↑ a b Schronisko dla Legionistów w Rzeszowie. „Głos Rzeszowski”, s. 2, Nr 5 z 4 lutego 1917. 
  19. ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 54 z 31 grudnia 1916. 
  20. ↑ Dekrety Naczelnego Wodza Wojsk Polskich. 1300. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 41, s. 990, 12 kwietnia 1919. 
  21. ↑ Rozkazy Ministra Spraw Wojskowych. 1483. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 45, s. 1091, 26 kwietnia 1919. 
  22. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 122.
  23. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 154.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 547.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 541.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1584.
  27. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1413.
  28. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 896.
  29. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335, 1043.
  30. ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 2, Nr 13 z 1 kwietnia 1917. 
  31. ↑ Kronika. Tarcza Legionów w Rzeszowie. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 33 z 19 sierpnia 1917. 
  32. ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 768.
  33. ↑ Wspomnienia. „Zew Rzeszowa”, s. 66, Nr 9 z 20 marca 1936. 
  34. ↑ Bogusław Kotula. Kartonikowe skarby. Obrazki pamięci z Rzeszowa. „Nasz Dom Rzeszów”. 12 (38), s. 11, 2008. Stowarzyszenie „Nasz Dom – Rzeszów”. ISSN 1895-2046. 
  35. ↑ Kronika. Podziękowanie. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 36 z 27 sierpnia 1916. 
  36. ↑ Rzeszów w pracy dla Legionów (II). „Gazeta Rzeszowska”, s. 2, Nr 15 z 3 czerwca 1928. 
  37. ↑ Tadeusz Ochenduszko: W 90. rocznicę odzyskania niepodległości – 90 lat temu w Rzeszowie. ko.rzeszow.pl. [dostęp 2016-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)].
  38. ↑ Schronisko dla Legionistów w Rzeszowie. rzeszow.pl. [dostęp 2016-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-25)].
  39. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 736.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Olderych_Vasku&oldid=71894505”