Paleoscynk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paleoscynk
Palaeoscincus
Leidy, 1856
Ilustracja
Ząb Palaeoscincus costatus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury ptasiomiedniczne

Podrząd

tyreofory

Infrarząd

ankylozaury

Rodzina

nodozaury

Rodzaj

paleoscynk

Gatunki

Palaeoscincus costatus

Paleoscynk (Palaeoscincus) – wymarły rodzaj dużego gada należącego do rzędu dinozaurów ptasiomiednicznych (Ornithischia) i rodziny nodozaurów[1] (Nodosauridae). Znany głównie ze skamieniałości zębów. Jego nazwa oznacza "pradawny scynk".

Wymiary[edytuj | edytuj kod]

Paleoscynk osiągał prawdopodobnie długość 5-6 m, wysokość 1,6 m i wagę około 1 t.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Dinozaur ten żył w późnej kredzie, około 70 mln lat temu na terenie dzisiejszej Ameryki Północnej. Skamieniałości przedstawicieli tego rodzaju znaleziono w stanie Wyoming w Stanach Zjednoczonych.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Prawdopodobnie jeden z większych przedstawicieli rodziny nodozaurów. Jako że jest stosunkowo wcześnie opisanym rodzajem, często pojawiał się na dawnych ilustracjach – nierzadko błędnie rekonstruowany z kostną maczugą na ogonie. Dziś uważa się raczej, że paleoscynk jest zbliżony – zarówno rozmiarami, jak i wyglądem – do edmontonii.

Gatunki[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju Palaeoscincus włączanych było, od momentu jego opisania, siedem gatunków:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Przypuszczalnie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]