Pedius inquinatus
| Pedius inquinatus | |||||
| (Sturm, 1824) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Gromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina | |||||
| Nadplemię | |||||
| Plemię | |||||
| Podplemię | |||||
| Rodzaj | |||||
| Gatunek |
Pedius inquinatus | ||||
| |||||
Pedius inquinatus – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny dzierowatych.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1824 roku przez Jacoba Sturma pod nazwą Platysma inquinatum[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 7,7[2] do 10 mm[3]. Ubarwienie ma brązowe do smoliście brunatnego z jaśniejszymi, zwykle czerwonobrązowymi czułkami, głaszczkami i odnóżami[2][3][4]. Głowa i przedplecze są szersze niż u P. longicollis[4]. Nasadowa część przedplecza jest niepunktowana lub ma niewyraźne punktowanie ograniczone do dołków przypodstawowych[2][3][4], które to obecne są w liczbie jednej pary[3]. W zarysie krawędzie boczne przedplecza mają przed kątami tylnymi znacznie słabiej zaznaczone niż u P. longicollis wklęśnięcia[3][4]. Pokrywy są wyraźnie spłaszczone[2], o obrzeżonych podstawach[2][3], wyraźnych barkach[3] oraz grubo i gęsto punktowanych rzędach[2], pozbawione rządków przytarczkowych, zaopatrzone w pojedynczą parę (rzadko dwie pary) delikatnych chetoporów (punktów szczecinkowych) dyskalnych umieszczonych w wierzchołkowej ćwiartce trzecich międzyrzędów[2][3] oraz parę chetoporów przytarczkowych[2]. Dominują formy krótkoskrzydłe, ale spotyka się też osobniki o skrzydłach tylnej pary w pełni wykształconych[2]. Odnóża tylnej pary mają krętarze niemal w połowie tak długie jak uda[3], a stopy o ostatnim członie porośniętym od spodu szczecinkami. Stopy wszystkich par cechują się grzbietowymi powierzchniami członów pozbawionymi podłużnych bruzd pośrodkowych[2][3]. Odwłok ma czwarty, piąty i szósty spośród widocznych sternitów poprzecznie obrzeżone od przodu ostrymi bruzdami[2][3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad rozmieszczony na nizinach. Preferuje wilgotne i porośnięte roślinnością pobrzeża wód stojących i płynących. Znajdowany jest m.in. w napływkach na brzegach dużych rzek[2].
Gatunek palearktyczny[2], znany z Austrii, Włoch, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji, południowoeuropejskiej części Rosji, anatolijskiej części Turcji i Kazachstanu[5][6]. Na Słowacji jest bardzo rzadko i lokalnie obserwowany[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Sturm: Deutschlands Fauna in Abbildungen nach der Natur mit Beschrei-bungen. V. Abtheilung. Die Insecten. Fünftes Bändchen. Käfer. Nürnberg: J. Sturm, 1824, s. 79.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Karel Hůrka: Carabidae of the Czech and Slovak Republics. Zlin: Kabourek, 1996, s. 36–44, 258–262.
- ↑ a b c d e f g h i j k Jürgen Trautner, Kartin Geigenmüller: Tiger Beetles, Ground Beetles. Ilustrated Key to the Cicindellidae and Carabidae of Europe. Josef Margraf, 1987, s. 40–47, 61–69, 232–255.
- ↑ a b c d Von Arved Lompe: Gattung: Pedius Motschulsky, 1850. [w:] Käfer Europas [on-line]. 2021. [dostęp 2024-02-23].
- ↑ Y. Bousquet, Pterostichini, [w:] Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume I. Archostemata – Myxophaga – Adephaga, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2003, s. 477–478, ISBN 87-88757-73-0.
- ↑ Wolfgang Lorenz, Pedius inquinatus (Sturm, 1824), O. Bánki i inni red. [online], Catalogue of Life Checklist, 29 lipca 2021 [dostęp 2024-02-23].