Przepowiednia Malachiasza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przepowiednia Malachiasza – lista 112 krótkich łacińskich zdań mających opisywać wszystkich papieży, a także niektórych antypapieży, począwszy od Celestyna II wybranego w 1143 roku, oparta na rzekomej wizji z 1139 roku, prawdopodobnie powstała w 1590 roku i jako przypuszczalne fałszerstwo miała doprowadzić do wyboru pożądanego kandydata na stanowisko papieża[1]. Ostatnią osobą w przepowiedni Malachiasza jest Piotr Rzymianin, którego pontyfikat zakończy się zniszczeniem Rzymu.

Powstanie przepowiedni[edytuj | edytuj kod]

Przepowiednia opiera się na wizjach, których św. Malachiasz rzekomo doznał w czasie pobytu w Rzymie w 1139 roku, gdzie przebywał na zaproszenie papieża Innocentego II. Opisał on swoje wizje w postaci krótkich zakodowanych zdań. Manuskrypt Malachiasza został podobno przez papieża Innocentego II złożony w Bibliotece Watykańskiej i pozostał w zapomnieniu przez 400 lat[2].

Autentyczność i celność przepowiedni[edytuj | edytuj kod]

Biograf Malachiasza Bernard z Clairvaux nie wspomina nigdzie o tej przepowiedni ani nie jest ona nigdzie opisana aż do czasów jej odkrycia w 1590 roku, a to według krytyków może znaczyć, że jest to XVI-wieczne fałszerstwo. Według przeciwników autentyczności dokumentu należy pamiętać, że wszystkie interpretacje przepowiedni tworzone są post factum: na jej podstawie nikt nie zdołał jeszcze przewidzieć, kto zostanie papieżem przed jego faktycznym wyborem, a krótkie motta opisujące papieży wybranych jeszcze przed odnalezieniem dokumentu są znacznie dokładniejsze niż te opisujące przyszłych papieży[2][a].

Sceptycy wątpiący w trafność przepowiedni uważają, że podobieństwa istniejące pomiędzy enigmatycznymi charakterystykami a faktycznie wybranymi papieżami są jedynie przypadkowe i wynikają z ogólnikowości opisów, mogących drogą spekulacyjnych interpretacji być dopasowanymi do praktycznie każdego elekta.

Interpretacja[edytuj | edytuj kod]

Interpretacje haseł[według kogo?] przepowiedni wiążą się z reguły ze znalezieniem połączenia pomiędzy danym hasłem a miejscem urodzenia papieża, jego herbem lub zdarzeniami związanymi z jego wyborem. Na przykład pierwsze hasło Ex castro Tiberis (z zamku na Tybrze) pasuje do papieża Celestyna II, który urodził się w Citta di Castello przy rzece Tyber. Papież Klemens XIII, który używał róży jako swojego symbolu, został opisany jako Rosa Umbriaeróża Umbrii.

W ostatnich latach współcześni badacze przepowiedni[kto?] powrócili do analizy przepowiedni Malachiasza, znajdując w niej nowe, według ich interpretacji trafne wizje – choć te interpretacje są podważane przez sceptyków. Poniższa lista opisuje interpretacje kilku ostatnich haseł na liście Malachiasza, oprócz ostatniego:

  • Florus Florum (kwiat kwiatów) – określenie to pasuje jakoby do Pawła VI, na herbie którego znajdowały się trzy heraldyczne kwiaty lilii. Niemniej poprzedni papieże także mieli kwiaty we własnych herbach, więc kwiatem kwiatów mógł być każdy z nich.
  • De medietate Lunae (z połowy księżyca) – niektórzy[kto?] uważają, iż pasuje do papieża Jana Pawła I, który został wybrany 26 sierpnia 1978, dzień po tym, kiedy księżyc wszedł w ostatnią kwadrę, i panował zaledwie niewiele ponad miesiąc (33 dni – miesiąc księżycowy wynosi 28 dni), a więc umarł on na jeden dzień przed połową księżyca.
  • De labore Solis (z pracy Słońca) – zwolennicy[kto?] tej przepowiedni zauważają, iż Jan Paweł II urodził się 18 maja 1920 w dniu zaćmienia słońca[b], a jego pogrzeb odbył się w czasie hybrydowego zaćmienia słońca 8 kwietnia 2005. Przed jego śmiercią mówiło się też[gdzie?], że pasuje do tego określenia, bo wędruje-pielgrzymuje po Ziemi niczym Słońce. Ponadto kolejna interpretacja[kto?] związana ze Słońcem wskazuje na kierunek wschodni (wschód Słońca), tym samym wskazując na jeden ze wschodnich krajów – Polskę, skąd Wojtyła pochodził.

Ostatni papież[edytuj | edytuj kod]

Ostatnie, najdłuższe hasło brzmi:

In persecutione extrema S.R.E. sedebit Petrus Romanus, qui pascet oves in multis tribulationibus: quibus transactis civitas septicollis diruetur, & Iudex tremendus iudicabit populum suum. Finis.

W czasie najgorszego prześladowania Świętego Kościoła Rzymskiego, [na tronie] zasiądzie Piotr Rzymianin, który będzie paść owce podczas wielu cierpień, po czym miasto siedmiu wzgórz [Rzym] zostanie zniszczone i straszny Sędzia osądzi swój lud. Koniec.

W związku z wyborem papieża Franciszka jako następcy Benedykta XVI (opisywanego jako Gloria olivae) i faktem, że ten Petrus Romanus jest następnym po Gloria olivae i jednocześnie ostatnim hasłem na liście Malachiasza, sugeruje to, że ów papież ma być ostatnim papieżem, zanim nastąpi koniec świata.

Herby papieskie[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Gdyby przepowiednia była odnaleziona w oryginalnym dokumencie z 1139 roku, to powinien styl pisania być jednakowy dla całego wykazu. Przed 1590 rokiem są dodane faktyczne imiona byłych papieży, a po 1590 roku już następnych nie ma. Jednoznacznie to wskazuje na fałszerstwo, bo nieznany autor napisał tę przepowiednię w 1590 roku, zamieszczając imiona papieży wcześniejszych, albo też dokonano przepisania z jakiegoś oryginału.
  2. Co prawda zaćmienie było widoczne tylko z niezamieszkałych obszarów południowego Oceanu Indyjskiego i części Antarktyki
  3. Oliwa w symbolice liturgicznej reprezentuje Ducha Świętego. Ponieważ uznaje się, iż wyboru papieża dokonuje Duch Święty poprzez kardynałów zebranych na konklawe, właściwie każdemu papieżowi można przypisać określenie Chwała Oliwna – jako wybranego przez Ducha Świętego.
  4. Benedyktyni nie mają oficjalnego godła, a gałązka oliwna jest jedynie ich nieoficjalnym symbolem, podobnie jak nazwa Oliwetanie, która w rzeczywistości opisuje tylko bardzo mały odłam tego zakonu. Nazwa pochodzi od nazwy miejsca, gdzie ulokowano ich klasztor (Góra Oliwna, łac. Mons Oliveti, wł. Monte Oliveto, koło Asciano).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 4: M-P. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2000, s. 48. ISBN 83-7097-671-9.
  2. a b Roman Zając: Proroctwo św. Malachiasza. 21 kwi 2005. [dostęp 2010-11-19].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]