Rałowce (rejon postawski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rałowce
Ралаўцы
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

postawski

Sielsowiet

Juńki

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Rałowce”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Rałowce”
Ziemia54°59′30″N 26°58′49″E/54,991667 26,980278

Rałowce (biał. Ралаўцы; ros. Раловцы) – dawny folwark. Tereny, na których leżał, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebski, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Juńki.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym folwark leżał w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Miadzioł, a następnie w gminie Hruzdowo.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 20 osób, 11 było wyznania rzymskokatolickiego, a 9 prawosławnego. Jednocześnie 13 mieszkańców zadeklarowało polską, a 7 białoruską przynależność narodową. Były tu 2 budynki mieszkalne[1]. W 1931 w 12 domach zamieszkiwały 54 osoby[2].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Hruzdowie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Hruzdowie[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Miejscowość leżała w województwie nowogródzkim (1921 – 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 – 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 29.
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 42.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1345.