Rejon kujbyszewski (Rosja)
| Rejon | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
8 823,3 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
2,06 os./km² | ||||
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego_location_map.png)
| |||||
| Strona internetowa | |||||
.png)
.png)
Rejon kujbyszewski (ros Куйбышевский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Napływ ludności rosyjskojęzycznej na tereny dzisiejszego rejonu kujbyszewskiego rozpoczyna się pod koniec XVII wieku[2]. Był to strategiczny teren ze szlakiem wiodącym z Tobolska do Omska, w celu jego obrony przed atakami miejscowych ludów wzniesiony został fort, a wokół którego zaczęło się wkrótce organizować osadnictwo[2]. Już w roku 1700 powstają pierwsze wioski, a w 1722 powstaje Kainsk (dzisiejszy Kujbyszew), tuż nad rzeką Om[2]. Mieszkańcy zajmowali się głównie rolnictwem i rybołówstwem, a z uwagi na korzystne położenie na szlaku transportowym i nad spławną rzeką ważną rolę odgrywał także handel[2]. Rozwijało się także łowiectwo, polowano głównie na lisy i łasice, istniała tu także tawerna dla podróżnych[2]. W 1782 roku Kainsk otrzymuje prawa miejskie, wkrótce na tym terenie zostaje także utworzona wołost[3]. Jeszcze w 1751 roku powstaje pierwsza cerkiew prawosławna[4]. W 1822 roku otwarto pierwszą szkołę na tych ziemiach, a według danych z 1836 roku w samym mieście żyło 2249 osób[4]. W 1865 roku oddano do użytku pierwszą publiczną bibliotekę w regionie, a w 1910 roku ziemie te pustoszy epidemia tyfusu[4]. Administracyjnie podlegały one pod Koływań i pod tomską gubernię[3].
W 1919 roku powstaje pierwszy komitet rewolucyjny w regionie[4]. Także od tego roku ziemie te przechodzą pod zarząd rejonu barabińskiego[3]. Następnie zostają zajęte przez wojska podległe rządowi admirała Aleksandra Kołczaka, a później przez bolszewików. W 1921 roku po raz pierwszy zostaje utworzony tu rejon, ale w 1925 zostaje on zlikwidowany i ponownie włączony do obszaru rejonu barabińskiego[2]. 20 listopada 1935 roku ponownie zostaje utworzony tu rejon, decyzja ta zostaje zaakceptowana przez najwyższe władze sowieckie 20 stycznia 1936 roku, a rejon zaczyna oficjalnie funkcjonować 20 marca 1936 roku[2]. Otrzymuje on też nazwę rejonu kujbyszewskiego, na cześć Waleriana Kujbyszewa, który przebywał tu na zesłaniu w latach 1907-1910[4]. Władze sowieckie rozpoczynają inwestycje w rolnictwo, przemysł, a także przeprowadzają akcję zmiany nazw ulic i zacierania śladów po dawnym porządku[4]. W czasach stalinowskich rejon przechodzi przez politykę forsownej kolektywizacji[5]. Zarówno przed II wojną światową jak i po jej zakończeniu, władze inwestują w przemysł lekki, powstają także rzeźnie i ubojnie, piekarnie, zakłady wytwarzające cegły oraz cementownie[4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Rejon kujbyszewski położony jest w centralnej części obwodu nowosybirskiego, w odległości większej niż 300 kilometrów od jego stolicy, miasta Nowosybirsk[6]. Ziemie te są głównie płaskie, przecinane m.in. rzeką Om i innymi[7]. Średnia temperatura w maju to 18,80 stopni Celsjusza, w styczniu -19,60 C[7]. Średnie roczne opady wahają się pomiędzy 380 a 390 milimetrami[7]. Ujemne temperatury w północnej części rejonu zaczynają się już we wrześniu i trwają około 179 dni[7]. Zasoby naturalne regionu składają się głównie z torfu i gliny[8]. Sieć rzeczna jest dobrze rozwinięta, znajduje się tu także ponad sto, różnej wielkości, jezior[8]. Stwarza to dobre warunki do rybołówstwa, w lasach występują natomiast łosie i jelenie[8]. Znajdują się tu także dwa rezerwaty przyrody[8]. Rejon pokryty jest głównie ziemiami uprawnymi, ludność żyje z rolnictwa, a także specjalizuje się w hodowli zwierząt[5]. Przemysł regionu nastawiony jest na budowę maszyn, przemysł chemiczny, drukarstwo oraz budownictwo[9]. Przetwarza się tu także żywność oraz wytwory mleczne[9]. Łączna długość dróg wynosi 1064,075 kilometrów, z czego długość dróg o utwardzonej powierzchni wynosi 667,1 kilometrów[6].
Na terenie rejonu kujbyszewskiego istnieją 62 publiczne placówki szkolne różnego szczebla[5], a także 16 różnych oddziałów przedszkolnych[6]. Miejscowe instytucje edukacyjne podejmują współpracę z największymi uczelniami obwodu, m.in. z Nowosybirskim Technicznym Uniwersytetem Państwowym, Nowosybirskim Pedagogicznym Uniwersytetem Państwowym, Nowosybirskim Rolniczym Uniwersytetem Państwowym i Syberyjską Akademią Administracji Publicznej[10]. Na terenie rejonu znajduje się stadion o pojemności 1500 miejsc, 4 hokejowe lodowiska, 38 szkolnych hal sportowych, a także profesjonalna strzelnica[10]. Działa tu także 17 rejonowych instytucji kulturalnych[10], a także 31 bibliotek, teatr ludowy oraz chór[5]. Opiekę zdrowotną zapewnia 48 placówek opieki medycznej, w tym 3 rejonowe szpitale, przychodnie zdrowotne oraz specjalistyczne kliniki[10].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Wiadomości ogólne[edytuj | edytuj kod]
Według statystyk federalnych z 2010 roku rejon kujbyszewski zamieszkiwało 66 621 osób[1]. W 1997 rejon liczył 51 700 mieszkańców[5][11]. W 2011 roku miało tu żyć 66 511 dusz[6]. Władze przewidują mały spadek liczby mieszkańców, w 2015 roku ich liczba ma wynieść 66 758, a w 2020 roku ma spaść do 65 558 osób[11]. Bezrobocie w początkach 2011 roku na terenie rejonu wyniosło 1,67%[11].
Struktura etniczna[edytuj | edytuj kod]
Liczba ludności w ostatnich latach[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Liczba ludności |
|---|---|
| 1998 | 51 700 |
| 2006 | 68 173 |
| 2007 | 67 886 |
| 2008 | 67 550 |
| 2009 | 67 081 |
| 2010 | 66 621 |
| 2011 | 66 511 |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Gks.ru: Численность населения Российской Федерации по городам, поселкам городского типа и районам на 1 января 2010 года. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g Region.newsib.ru: Куйбышевский район: История. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-21)]. (ros.).
- ↑ a b c Maxiomsk.ru: Куйбышевский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g Kainsksib.r: Даты в истории Каинска. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e Loi.sscc.ru: Куйбышевский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ros.).
- ↑ a b c d Nso.ru: Куйбышевский район. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d Region.newsib.ru: Куйбышевский район: География и климат. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d Region.newsib.ru: Куйбышевский район: Ресурсы. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Region.newsib.ru: Куйбышевский район: Промышленность. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d Region.newsib.ru: Куйбышевский район: Социальная сфера. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d Region.newsib.ru: Куйбышевский район: Население и занятость. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
