Roki Vulović

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez EmptyBot (dyskusja | edycje) o 19:05, 25 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Roki Vulović
ilustracja
Imię i nazwisko

Rodoljub Vulović

Pseudonim

Roki

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1955[1]
Bijeljina, Jugosławia

Pochodzenie

Serbia

Gatunki

muzyka patriotyczna turbofolk

Zawód

piosenkarz, nauczyciel

Aktywność

1972 - 2001

Rodoljub Vulović, pseud. Roki (serb. Родољуб Вуловић, Роки; ur. 1 maja 1955 w Bijeljinie[2]) – serbsko-bośniacki piosenkarz turbofolkowy. W latach 1992–1995 wykonywał piosenki o tematyce militarnej i patriotycznej. Pod niektóre z nich tworzono teledyski, w których występowali (obok piosenkarza) żołnierze, o których traktował dany utwór.

Życie prywatne

Rodoljub Vulović urodził się 1 maja 1955 roku w Bijeljinie (dzisiejsza Bośnia i Hercegowina). Jego dziadek pochodził z Czarnogóry. Jego ojciec w brał udział w II wojnie światowej. Po kampanii bałkańskiej w 1941 roku został wzięty do niewoli i przymusowo wywieziony w głąb III Rzeszy, z której powrócił dopiero po zakończeniu wojny w 1945 roku. Vulović jest absolwentem technikum imienia Mihajla Pupina w Bijeljinie ze specjalnością inżynier-technolog. Ma żonę Jelicę która z zawodu jest językoznawcą (mówi biegle po francusku, włosku oraz niemiecku) i jest współautorką wielu tekstów do jego utworów. Mają dwójkę dzieci: syna oraz córkę. Ma brata bliźniaka, który od lat 70. XX wieku mieszka w Stanach Zjednoczonych. Po wojnie w Bośni i Hercegowinie pracował jako nauczyciel a później dyrektor w technikum rolniczym w w Bijeljinie[2][3]. Od 2013 roku jest na emeryturze.  

W swoim życiu odwiedził wiele krajów europejskich z wyjątkiem Hiszpanii. Jego marzeniem jest podróż do Rosji. Mimo że w latach 90. wielokrotnie składał wniosek o otrzymanie wizy wjazdowej do Stanów Zjednoczonych każdorazowo mu odmawiano ze względu na antyamerykański i antynatowski charakter jego twórczości.  

Poglądy

Vulović uważa że największymi przyjaciółmi Serbii są Rosjanie i Grecy. Twierdzi że Bośniacy są na ogół dobrymi ludźmi, jeśli się ich zbytnio nie drażni. Czetników i jugosłowiańskich partyzantów uważa za bohaterów II wojny światowej, mimo że obie te organizacje są odpowiedzialne za popełnienie wielu zbrodni na ludności cywilnej podczas wojny.

W 1990 roku podczas jednej z wypraw do Chorwacji przebywając w hotelu, usłyszał rozmowę dwóch Chorwatów – właścicieli ośrodka, którzy w niemiły sposób wyrażali się o Serbach przebywających w hotelu. Z tego powodu Vulović nie jeździ do Chorwacji i nie kupuje tamtejszych produktów.

Podziwia Josipa Broz Titę i Władimira Putina. Jest zdania, że Serbia nie powinna przystępować do Unii Europejskiej, a prezydenci Serbii: Boris Tadić i Tomislav Nikolić zgłosili chęć dołączenia do Unii bez konsultacji społecznych.

Kariera

Lata 1972 - 1991: Początki kariery

Karierę muzyczną Rodljub Vulović rozpoczął w 1972 roku w wieku 16 lat, kiedy to została wydana jego pierwsza próbna (demo) płyta „Kristina” z dwoma utworami: „Kristina” („Krystyna”) oraz „Napustićeš me ti" („Zostawisz mnie”). Płyta została wydana przez belgradzką organizację „Jugo-ploće” w ramach serii „Młodzi utalentowani”. Vulović zajął wówczas trzecie miejsce w konkursie muzycznym[2].

W 1988 roku m.in. dzięki staraniom belgradzkiego kompozytora Milutina Zahara Popovicia został wydany jego pierwszy album studyjny „Paša” („Pasza”). Tytułowy utwór, Vulović zaśpiewał w duecie wraz z żoną Popovicia – Gordaną Lazarewicz. Album odniósł duży sukces sprzedażowy co zaowocowało rozpoczęciem przez niego trasy koncertowej po republikach Jugosławii w których zamieszkiwała znaczna diaspora serbska[2].

Lata 1992 - 1995: Popularność

Wojna w Bośni i Hercegowinie 

 Osobny artykuł: Wojna w Bośni i Hercegowinie.

We wrześniu 1991 roku, Bośniaccy Serbowie proklamowali Serbski Obwód Autonomiczny ze stolicą w Bijeljinie. Kilka miesięcy później w marcu 1992 roku w Bośni i Hercegowinie odbyło się referendum, w którym zdecydowana większość głosujących (głównie Bośniaków i bośniackich Chorwatów) opowiedziała się za wyjściem republiki z federacji jugosłowiańskiej i niepodległością, było to jednak niezgodne z ówczesną federalną konstytucją Jugosławii. Pomimo że Serbowie stanowiący około połowę ludności republiki zbojkotowali referendum, 3 marca 1992 roku Bośnia i Hercegowina ogłosiła niepodległość. Decyzja ta spowodowała niemal natychmiastowe rozpoczęcie walk pomiędzy siłami Bośni i Hercegowiny a siłami Republiki Serbskiej.

W dniach od 1 do 2 kwietnia 1992 roku siły Serbskiej Straży Ochotniczej (powszechnie znane jako Tygrysy Arkana) oraz Jugosłowiańskiej Armii Ludowej po krótkotrwałych walkach zajęły Bijeljine. Było to pierwsze duże miasto w Bośni i Hercegowinie, z którego wyparto siły Bośniackie. W czasie walk w całości zostało zniszczone centrum miasta, ucierpiał również dom Vulovicia znajdujący się przy ulicy Gavrila Principa. Według organizacji chroniących prawa człowieka, szczególnie Human Rights Watch. Bijeljina i Zvornik we wschodniej Bośni były pierwszymi miastami gdzie po ich zajęciu paramilitarne siły serbskie dokonały na miejscowej ludności (głównie Boszniakach) czystek etnicznych, grabieży i gwałtów. 6 kwietnia 1992 roku, po całkowitym zajęciu miasta wypędzono stamtąd cała ludność muzułmańską.

Wzrost popularności

Po tych wydarzeniach Vulović nie licząc się ze zdaniem swojej żony Jelicy, zgłosił się na ochotnika do drugiego batalionu 1. Semberskiej Lekkiej Brygady Piechoty gdzie pod dowództwem mjr. Zorana Lopandicia[uwagi 1] brał udział m.in. w walkach o Majewicę. Swoje wspomnienia uwiecznił w swoim kolejnym albumie „Semberski Junaci” („Bohaterowie Semberscy”), na którym znalazło się 9 utworów. Część z nich była poświęcona dowódcom poszczególnych batalionów wchodzących w skład brygady: Kikorowi („Hej Kikore”) oraz Zoranowi („Zorane”). Zostali oni wspomnieni także w utworze „Junaci iz 1. Semberske Brigade” („Bohaterowie z 1. Semberskiej Brygady”). Pozostałe utwory zostały poświęcone innym żołnierzom związanym z brygadą. Album został wydany na kasetach magnetofonowych i kasetach VHS (często metodą „piracką”). Do wszystkich utworów zostały nakręcone teledyski które były emitowane w serbskiej telewizji publicznej. Dystrybutorem albumu były Siły Zbrojne Republiki Serbskiej, a wszystkie środki pieniężne pozyskane na sprzedaży albumu zostały przekazane na leczenie rannych żołnierzy.

Po dużym sukcesie albumu „Semberski Junaci”, Vulović został przeniesiony do pododdziału odpowiedzialnego za rekrutację, gdzie odpowiadał za napływ nowych rekrutów. W 1993 roku został wypuszczony kolejny album „Garda Panteri” („Gwardia Pantery”), do których prawa autorskie zostały przekazane dowództwu brygady. Na początku 1994 roku Vulović w trakcie rozmowy telefonicznej z pułkownikiem Pero Čoliciem, dowódcą 5. Kozarskiej Lekkiej Brygady Piechoty (odegrała ona ważną rolę w operacji „Korytarz 92”, czym zyskała ogromną sławę w całym kraju) został poproszony o stworzenie albumu opowiadającego o żołnierzach z brygady którą dowodził. Roki bez wahania przyjął tę propozycję. W trakcie prac nad albumem Čolić osobiście czterokrotnie gościł u Vulovicia, wiele opowiadając o swoich żołnierzach i walkach o Serbską Posawinę inspirując powstanie wielu utworów. Wszystkie teksty utworów z tego albumu, który został nazwany „Junaci Kozarski” („Bohaterowie Kozarscy”), powstawały przy aktywnej pomocy żony Vulovicia, Jelicy.

Ostatnim albumem poruszającym temat wojny w Bośni i Hercegowinie był wydany w 1995 roku album „Crni bombarder” którego tytuł nawiązuje do bombowca F-117 Nighthawk który brał udział w bombardowaniu pozycji wojsk serbskich w czasie wojny.

Obecnie

W 2016 roku dzięki publikacji w serwisie YouTube większości jego teledysków klipy z jego udziałem stały się bardzo popularne[3]. W 2017 roku ma się ukazać jego siódmy album.

Dyskografia

Postacie występujące w utworach

  • Mjr. Zoran Lopandić - dowódca drugiego batalionu 1. Semberskiej Lekkiej Brygady Piechoty („Zorane”, „Junaci iz 1. Semberske Brigade”).
  • Jovan "Kikor" Mićić - jeden z dowódców batalionu 1. Semberskiej Lekkiej Brygady Piechoty („Hej kikore”, „Junaci iz 1. Semberske Brigade”).
  • Vlado - pseudonim jednego z dowódców batalionu 1. Semberskiej Lekkiej Brygady Piechoty („Junaci iz 1. Semberske Brigade”).
  • Mirko - pseudonim dowódcy kompani w oddziale Mitara "Mando" Maksimovicia („Mirko vojvoda”).
  • Mjr. Gavrilović - dowódca 2. Semberskiej Lekkiej Brygady Piechoty („Gavrina brigada”).
  • Kpt. Ljubiša "Mauzer" Savić - dowódca 1. Bijeljińskiej Brygady Specjalnej Gwardia „Pantery” („Panteri (Mauzer)”).
  • Płk. Pero Čolić - dowódca 5. Kozarskiej Lekkiej Brygady Piechoty („Pukovniče Čoliću”).
  • Gen. Ratko Mladić - dowódca Sił Zbrojnych Republiki Serbskiej podczas wojny w Bośni i Hercegowinie w latach 1992–1995 („Generale, generale”).
  • Ljubiša „Ljuti” Lazić - jeden z dowódców 1. Bijeljińskiej Brygady Specjalnej Gwardia „Pantery” („Kapetane Ljuti”).
  • Branko „Panter” Pantelić - pierwszy dowódca brygady "Pantery". Zmarł we wrześniu 1992 roku w pobliżu wsi Majewica. Aby uczcić jego pamięć, brygada którą dowodził została nazwana na jego cześć i otrzymała godło symbolizujące Panterę („Panteru za Sjećanje”).

Uwagi

  1. ↑ Na cześć mjr. Zorana Lopandicia, dowódcy drugiego batalionu 1. Semberskiej Lekkiej Brygady Piechoty Vulović w swoim drugim albumie studyjnym „Semberski junaci” skomponował utwór „Zorane”.

Przypisy

  1. ↑ Роки - певец во стане сербских воинов. [dostęp 2016-01-16]. (ros.).
  2. ↑ a b c d Антон Печерский: Роки - певец во стане сербских воинов [online] [dostęp 2017-05-25].
  3. ↑ a b Roki Vulović je zvijezda interneta, „Radio Televizija BN” [dostęp 2017-05-25] (bośn.).

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roki_Vulović&oldid=52579170”