Roman Baszuk
 generał dywizji pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja |
|
| Jednostki |
Oficerska Szkoła Lotnicza nr 5 |
| Stanowiska |
dowódca klucza |
| Odznaczenia | |
  
| |
.svg){kind=small}
Roman Baszuk (ur. 25 października 1945 w Dobraczynie) – generał dywizji pilot Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W styczniu 1964 roku rozpoczął służbę wojskową jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Lotniczej nr 5 w Radomiu. Po rozformowaniu radomskiej uczelni w 1964 roku został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. W listopadzie 1966 roku otrzymał szlify oficerskie i dyplom pilota myśliwskiego. Po szkole został skierowany do Babimostu, gdzie rozpoczął zawodową służbę jako pilot eskadry lotniczej[1] w 45 pułku lotnictwa myśliwskiego[2]. W roku 1967 Baszuka przeniesiono do Wrocławia, gdzie służył jako pilot w 11 pułku lotnictwa myśliwskiego. W tym samym roku awansowano go na pilota pierwszej klasy[3]. Latał na samolotach Lim, w 1971 roku przeszedł szkolenie pilotażowe samolotów Mig-21.
W 1973 roku został starszym pilotem, w 1974 roku – kapitanem. W 1976 roku awansowano go na dowódcę klucza, a w 1976 roku skierowano na trzyletnie studia w Akademii Wojskowej Narodowej Armii Ludowej NRD[1]. Służył w Mierzęcicach na stanowisku dowódcy eskadry 39 pułku lotnictwa myśliwskiego[4]. W 1979 roku otrzymał awans na majora i w tymże roku (inne źródło podaje rok 1980[1]) został przeniesiony do Wrocławia, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy ds. liniowych 11 pułku lotnictwa myśliwskiego. Od 5 września 1982 roku do 19 maja 1987 roku dowodził 11 pułkiem lotnictwa myśliwskiego OPK im. Osadników Ziemi Dolnośląskiej we Wrocławiu[5]. W 1983 roku awansował na podpułkownika. W maju 1987 roku został wyznaczony na szefa wydziału lotniczego – zastępcą szefa oddziału Dowództwa Korpusu Obrony Powietrznej Kraju. W 1989 roku uzyskał stopień pułkownika[1]. Jednocześnie przeszedł szkolenie operacyjne w Wojskowej Akademii Obrony Powietrznej Kraju w ZSRR[5]. W latach 1991–1992 był zastępca dowódcy Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu.
W 1993 roku odbył Podyplomowe studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej, po czym do 1999 roku obejmował stanowisko zastępcy dowódcy Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu[1]. W 1995 roku awansował na generała brygady[5]. W 1999 roku został przeniesiony do Warszawy i został mianowany szefem Logistyki do Dowództwa WLOP – zastępcą dowódcy WLOP[1]. W roku 2002 objął stanowisko asystenta dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Kraju i zaangażował się w prace komisji, dokonującej przetargu na samolot wielozadaniowy dla polskich sił powietrznych[6]. 15 sierpnia 2002 roku został awansowany na stopień generała dywizji[7].
W 2003 roku odszedł na emeryturę[8], pożegnany przez ministra obrony narodowej Jerzego Szmajdzińskiego[6]. Podczas służby zawodowej był pilotem wojskowym pierwszej klasy, osiągając nalot ponad 2300 godzin[5].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2000
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1991
- Złoty Krzyż Zasługi – 1981
- „Zasłużony Pilot Wojskowy”[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 46.
- ↑ 45 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego.
- ↑ Zieliński 2001 ↓, s. 32.
- ↑ Zieliński 2011 ↓, s. 143.
- ↑ a b c d e Zieliński 2001 ↓, s. 33.
- ↑ a b Minister ON pożegnał generałów kończących służbę w WP, Ministerstwo Obrony Narodowej.
- ↑ Obchody Święta Wojska Polskiego z udziałem Prezydenta RP, Biuro Bezpieczeństwa Narodowego.
- ↑ Uroczystość wręczenia nominacji generalskich, odznaczeń i podziękowań w Belwederze, Prezydent.pl.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921–2000. Poznań: Redakcja Czasopism WLOP, 2001. ISBN 83-909008-6-6.
- Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010. Rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002. Warszawa: Wydawnictwo von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
- Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Oficerowie polskiego lotnictwa wojskowego 1943–1989
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Oficerowie ludowego Wojska Polskiego
- Urodzeni w 1945