Roman Rygiel
| szeregowy saperów | |
| Pełne imię i nazwisko |
Roman Bronisław Rygiel |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1891 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1909–1926 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Brygada Strzelców Polskich |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
| |
Roman Bronisław Rygiel (ur. 1 listopada 1891 w folwarku Kaletnik k. Sejn, zm. ?) – major saperów Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Roman Rygiel urodził się 1 listopada 1891 w Folwarku Kaletnik k. Sejn, ukończył 8-klasowe gimnazjum filologiczne w Suwałkach maturę zdał w 1908. Następnie w latach 1909 – 1914 studiował w Instytucie Technologicznym w Charkowie, uzyskując dyplom inżyniera-mechanika. W trakcie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, a w okresie od października 1915 do listopada 1917 w szeregach Brygady Strzelców Polskich. Od listopada 1917 do czerwca 1918 służył w III Korpusie Polskim. W listopadzie 1918 zgłosił się do Wojska Polskiego gdzie został zweryfikowany w stopniu majora i dowodził na froncie polsko-ukraińskim w okresie od listopada 1918 do maja 1919 batalionem piechoty w 23 pułku piechoty, a następnie od września do października 1919 batalionem zapasowym w 35 pułku piechoty. W okresie od października 1919 do grudnia 1920 ponownie batalionem w 23 pułku piechoty na froncie polsko-sowieckim. Od grudnia 1920 do kwietnia 1921 dowodził 9 pułkiem piechoty, a następnie od czerwca (lipca)[1] 1921 do października 1922 dowodził 7 pułkiem saperów.
W sierpniu 1921 Komisja Weryfikacyjna wszczęła dochodzenie w sprawie posługiwania się przez niego sfałszowanymi dokumentami przebiegu służby, podejrzewając, że w rzeczywistości nie posiadał stopnia oficerskiego, uzyskanego w armii rosyjskiej. W październiku 1922 został skierowany na przymusowy urlop do czasu wyjaśnienia skierowanych przeciwko niemu oskarżeń. W lutym 1924 został na własną prośbę przeniesiony do rezerwy, a w maju 1924 został uznany winnym posługiwania się sfałszowanymi dokumentami i skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego Nr VII w Poznaniu na karę sześciu miesięcy więzienia. 1 lipca 1924 wyrok ten podtrzymał Najwyższy Sąd Wojskowy w Warszawie. W sierpniu 1926 orzeczeniem Oficerskiego Sądu Honorowego przy DOK VII w Poznaniu uznano go za osobę nie będącą oficerem i automatycznie wykluczono z korpusu oficerskiego. W listopadzie 1926 został rozkazem Departamentu V Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych wcielony jako szeregowy rezerwy do 7 samodzielnego batalionu łączności[2]
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- chorąży - 1909
- podporucznik – 1915
- porucznik – 1916
- sztabskapitan – 1916
- kapitan – 1917
- major – 1918 (ze starszeństwem od 1 czerwca 1919)[3]
- szeregowy - 1926
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "Garnizon Poznań...s. 37
- ↑ Poznańska 3 Brygada Saperów… s. 155-156
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 906.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 886.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Przemysław Dymek: Poznańska 3 Brygada Saperów 1929-1934. Oświęcim: Wydawnictwo "NapoleonV", 2018. ISBN 978-83-7889-721-7.