Sędziwój Czarnkowski (zm. 1500)

Sędziwój Czarnkowski
	; Nałęcz III
Rodzina	Czarnkowscy herbu Nałęcz III
Data urodzenia	ok. 1425
Data śmierci	6 maja 1499 lub 1500
Ojciec	Jan Czarnkowski
Matka	Jadwiga z Tęczyńskich
Żona	1. Zofia z Ponieckich; 2. Dobrochna z Kościeleckich; 3. Ściborówna Chełmska; 4. Katarzyna z Kretkowskich
Dzieci	Z Zofią:; Mikołaj Czarnkowski; Anna Piotrowa Działyńska; ; Z Dobrochną:; Maciej Czarnkowski; Katarzyna Maciejowa Gostyńska; Sędziwój Czarnkowski (zm. 1532/1534)

Sędziwój Czarnkowski herbu Nałęcz III (ur. ok. 1425, zm. 6 maja 1499 lub 1500) – wojewoda poznański i kaliski, kasztelan gnieźnieński i santocki.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana Czarnkowskiego, kasztelana gnieźnieńskiego i Jadwigi z Tęczyna, kasztelanki krakowskiej. Czterokrotnie żonaty. Poślubił córkę Andrzeja Kretkowskiego, kasztelana inowrocławskiego, Dobrochnę z Kościelca i Zofię z Ponieca.

Pierwsza żona, Zofia z Ponieca, którą poślubił przed 1459 urodziła 2 dzieci: Mikołaja i Annę, późniejsza żonę Piotra Działyńskiego (zm. 1494), kasztelana słońskiego.

Druga żona, Dobrochna z Kościelca, którą poślubił w 1465 urodziła 3 dzieci: Macieja, kasztelana bydgoskiego, Katarzynę, późniejszą żonę Macieja Borka Gostyńskiego i Sędziwoja III, kasztelana przemęckiego.

Trzecia żona, córka Ścibora Chełmskiego (zm. 1470), sędziego ziemskiego poznańskiego.

Czwarta, Katarzyna Kretkowska, córka Andrzeja (zm. 1480), wojewody inowrocławskiego.

Pełnione urzędy[edytuj | edytuj kod]

Od 1466 roku pełnił urząd kasztelana santockiego. W roku 1487 otrzymał kasztelanię gnieźnieńską. W latach 1494–1496 był wojewodą kaliskim. Od 1497 wojewoda poznański. Załatwił spór z Jakubem Kostką i Bażyńskim w 1476. Był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496 roku^[1]. 6 maja 1499 roku podpisał w Krakowie akt odnawiający unię polsko-litewską^[2].

Był gwarantem pokoju toruńskiego 1466 roku^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jan Wincenty Bandtkie, Ius Polonicum : codicibus veteribus manuscriptum et editionibus quibusque collatis, Warszawa 1831, s. 359.
↑ Akta unji Polski z Litwą, 1385-1791, wydali Stanisław Kutrzeba i Władysław Semkowicz, Kraków 1932, s. 121.
↑ Antoni Gąsiorowski, Polscy gwaranci traktatów z Krzyżakami XIV-XV wieku, w: Komunikaty Mazursko-Warmińskie nr 2-3, 1971, s. 262.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Adam Boniecki, "Herbarz Polski", (tom 3, str. 297-301, Czarnkowscy herbu Nałęcz)
Hr. Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej", (tom 2, str. 375-378, Czarnkowscy herbu Nałęcz)

[1] Jan Wincenty Bandtkie, Ius Polonicum : codicibus veteribus manuscriptum et editionibus quibusque collatis, Warszawa 1831, s. 359.

[2] Akta unji Polski z Litwą, 1385-1791, wydali Stanisław Kutrzeba i Władysław Semkowicz, Kraków 1932, s. 121.

[3] Antoni Gąsiorowski, Polscy gwaranci traktatów z Krzyżakami XIV-XV wieku, w: Komunikaty Mazursko-Warmińskie nr 2-3, 1971, s. 262.

[1]

[2]

[3]

Za panowania Piastów	Dzierżykraj z Człopy (1020–?) Jakub z Bnina (1120–?) Dobrogost z Szamotuł (1216–1226) Dionizy z Goździkowa (1226–1234) Bogumił Dzierżykraj (1234–1242) Mościc z Wielkiego Koźmina (1242–1252) Przedpełk (1252–1253) Hertobald (1253–1255) Mikołaj z Grzymisławia (1255–1260) Beniamin z Grabowy (1260–1264) Janko z Czarnkowa (1264–1270) Przedpełk (1270–1277) Jakub z Bnina (1277–1281) Tomisław z Szamotuł (1281–1286) Beniamin Zaremba (1286–1287) Tomisław z Szamotuł (1288–1293) Beniamin Zaremba (1293–1297) Piotrko? (1297–1299) Sędziwój z Jarocina (1299–1306) Kiełcz z Brudzewa (1306–1308) Dobrogost z Dzwonowa (1308–1320) Przybysław (1326–1328) Wincenty z Szamotuł (1328–1332) Mikołaj z Biechowa (1332–1340) Jarosław z Iwna (1340–1343) Maciej Borkowic (1343–1358) Pasek z Wolicy (1358–1371)
Za panowania Andegawenów i Jagiellonów	Wincenty z Krępy (1371–1386) Bartosz Wezenborg (1387–1393) Jędrzej z Szamotuł (1393–1400) Mścisław Bardzki (1400–1406) Sędziwój Ostroróg (1406–1441) Jan z Bnina (1441–1449) Łukasz I Górka (1449–1475) Stanisław Ostroróg (1475–1477) Maciej z Bnina Opaliński (1477–1493) Mikołaj z Kutna (1493–1495) Jan Starszy Świdwa Szamotulski (1495–1496) (Jan) Sędziwój Czarnkowski (1496–1499) Jan Ostroróg (1500–1501) Andrzej Szamotulski (1501–1511) Mikołaj Lubrański (1511–1519) Stanisław Kościelecki (1519–1535) Łukasz II Górka (1535–1538) Janusz Latalski (1539–1557) Marcin Zborowski (1557–1561) Andrzej Kościelecki (1561–1565) Łukasz III Górka (1565–1573)
Za monarchii elekcyjnej	Stanisław Górka (1573–1592) Hieronim Gostomski (1592–1609) Jan Ostroróg (1610–1622) Piotr Opaliński (1622–1624) Stanisław Przyjemski (1624–1628) Jan Opaliński (1628–1637) Krzysztof Opaliński (1637–1655) Jan Leszczyński (1655–1661) Andrzej Karol Grudziński (1661–1678) Krzysztof Grzymułtowski (1679–1687) Rafał Leszczyński (1687–1692) Wojciech Konstanty Breza (1692–1698) Stanisław Małachowski (1698–1699) Stanisław Leszczyński (1699–1709) Franciszek Zygmunt Gałecki (1709–1711) Andrzej Aleksander Radomicki (1711–1726) Maciej Radomicki (1726–1728) Władysław Radomicki (1728–1737) Michał Raczyński (1737) Antoni Józef Poniński (1738–1742) Ludwik Bartłomiej Szołdrski (1742–1753) Stefan Garczyński (1753–1754) Stanisław Potocki (1754–1760) Florian Łubieński (1760–1765) Antoni Barnaba Jabłonowski (1765–1778) August książę ordynat Sułkowski (1778–1786) Józef Klemens Mielżyński (1786–1793)
Prezesi Wielkiego Księstwa Poznańskiego i Prowincji Poznańskiej	Joseph von Zerboni di Sposetti (1815–1824) Johann Friedrich Theodor von Baumann (1825–1830) Eduard Heinrich Flottwell (1830–1840) Adolf von Arnim-Boitzenburg (1840–1842) Carl Moritz von Beurmann (1843–1850) Gustav Carl Gisbert Heinrich Wilhelm Gebhard von Bonin (1850–1851) Eugen von Puttkamer (1851–1860) Gustav Carl Gisbert Heinrich Wilhelm Gebhard von Bonin (1860–1862) Karl Wilhelm von Horn (1862–1869) Otto von Königsmarck (1869–1873) William Barstow von Guenther (1873–1886) Robert von Zedtlitz-Trützschler (1886–1890) Hugo von Wilamowitz-Moellendorff (1890–1899) Karl Julius Rudolf von Bitter (1899–1903) Wilhelm von Waldow (1903–1911) Philipp Schwartzkopf (1911–1914) Johan Karl Friedrich Moritz Ferdinand von Eisenhart-Rothe (1914–1918)