Scopaeus debilis
Scopaeus debilis | |||
Hochhuth, 1851 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Podplemię | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj |
Scopaeus (Scopaeus) | ||
Gatunek |
Scopaeus (Scopaeus) debilis | ||
Synonimy | |||
|
Scopaeus debilis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1851 roku przez Johanna Heinricha Hochhutha[1].
Chrząszcz o smukłym ciele długości od 3 do 3,1 mm. Ubarwienie ma matowo brunatne, z nieco jaśniejszymi tylnymi krawędziami tergitów i wierzchołkiem odwłoka oraz rdzawożółtymi czułkami, głaszczkami i odnóżami. Duża głowa jest w zarysie okrągława, nierozszerzona ku tyłowi, wyposażona w małe oczy i krępe czułki o członie przedostatnim niewiele dłuższym niż szerokim. Punktowanie na pokrywach jest gęste i niewyraźne, zaś na głowie i przedpleczu brak go zupełnie. Składająca się z nakłuć i rys rzeźba przedplecza jest dobrze widoczna[2].
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Francji, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Malty, Czech, Węgier, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Rumunii, Bułgarii, Albanii, Grecji, południowej Rosji, Afryki Północnej, krainy etiopskiej, Bliskiego Wschodu[1], Zakaukazia i Iranu[2]. Zasiedla zbocza kserotermiczne i piaszczyste stoki, gdzie bytuje pod kępami traw i roślinami płożącymi[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Scopaeus (Scopaeus) debilis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-09-20].
- ↑ a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.