Przyczółek czerniakowski: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:01, 23 lis 2010

Przyczółek czerniakowski - nazwa przyjęta dla miejsca desantu żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego w Warszawie na Solcu (Górnym Czerniakowie) w czasie powstania warszawskiego i późniejszych walk na przyczółku. Po wyzwoleniu warszawskiej Pragi w dniu 14 września 1944 r. 2 Dywizja Piechoty im. Jana Henryka Dąbrowskiego i 3 Dywizja Piechoty im. Romualda Traugutta dla wsparcia powstańców przeprawiły część swoich oddziałów w rejonie Kępy Potockiej na Żoliborzu i na Górny Czerniaków.

W nocy z 15 na 16 września 1944 na przyczółek na Solcu przeprawiły się oddziały 3 DP dla wsparcia powstańców walczących na Solcu. W walkach brali udział żołnierze z 8 pp i 9 pp. Odcięte oddziały nie otrzymały jednak posiłków i po połączeniu się z powstańcami uległy Niemcom – w nocy z 19 na 20 września żołnierze ze Zgrupowania Radosław wycofali się na Mokotów, żołnierze z batalionu Zośka i zgrupowania Kryska zorganizowali obronę ul. Wilanowskiej wraz z regularnym wojskiem. Tej nocy trwała też ewakuacja przez Wisłę. 20 września oddziały walczące na przyczółku zostały połączone z regularnym wojskiem w ramach Warszawskiego Korpusu AK złożonego z 3 dywizji. Ostatecznie 23 września padł ostatni punkt oporu na Solcu (Górnym Czerniakowie). Straty 3 DP wyniosły w 8 pp 740 ludzi, w 9 pp – 1013 zabitych, rannych i zaginionych. W tym czasie przez Wisłę przeprawiło się 2614 osób.

W dniach 17 – 23 września 1944 r. żołnierze 6 pp z 2 DP wsparci bateriami moździerzy z pozostałych pułków oraz własną artylerią zajęli przyczółek na Żoliborzu. Pomimo nawiązania kontaktu z powstańcami nie doszło do połączenia sił i oddział wycofał się z powrotem na drugi brzeg Wisły. Straty 2DP wyniosły 523 zabitych, rannych i zaginionych.

Desant na przyczółku czerniakowskim upamiętnia Płyta Desantu 3 Dywizji Piechoty I Armii WP, umieszczona na 511 kilometrze Wisły. Nieprawidłowe parametry: {52|13|43.42|N|21|2|34.92|E}

Ciekawostki

15 września w czasie lądowania zwiadu berlingowców na przyczółku zginął Andrzej Romocki ps. Morro, przez żołnierzy uznany najprawdopodobniej za Niemca, pomimo biało-czerwonej opaski na niemieckiej panterce.
Do walki na przyczółku miał wejść radziecki, doświadczony w walkach o Stalingrad, 226 pułk piechoty gwardii 74 dywizji z 8 armii gwardii gen. Wasilija Czujkowa. Rozkaz o wsparciu zapadł 20 września o 13.30 i wobec beznadziejnej sytuacji na przyczółku do desantu nie doszło.

Zobacz też

Kalendarium powstania warszawskiego - 23 września

Bibliografia

Adam Kaska, Desant, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978
Józef Margules, Przyczółki warszawskie. Analiza i ocena działań 1 AWP w rejonie Warszawy we wrześniu 1944 r., Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1962

Szablon:II wojna światowa stub

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 [[Grafika:Warszawa pomnik 511 km.jpg|thumb|Płyta Desantu 3 Dywizji Piechoty I Armii WP w Warszawie]]
 [[Grafika:POL Warsaw Pomnik Kościuszkowców.jpg|thumb|[[Pomnik Kościuszkowców]]]]
-'''Przyczółek czerniakowski''' - nazwa przyjęta dla miejsca desantu żołnierzy [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii Wojska Polskiego]] w [[Warszawa|Warszawie]] na [[Czerniaków|Czerniakowie]] w czasie [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] i późniejszych walk na przyczółku. Po wyzwoleniu warszawskiej [[Praga (Warszawa)|Pragi]] w dniu [[14 września]] [[1944]] r. [[2 Warszawska Dywizja Piechoty|2 Dywizja Piechoty im. Jana Henryka Dąbrowskiego]] i [[3 Pomorska Dywizja Piechoty|3 Dywizja Piechoty im. Romualda Traugutta]] dla wsparcia powstańców przeprawiły część swoich oddziałów w rejonie [[Park Kępa Potocka w Warszawie|Kępy Potockiej]] na [[Żoliborz]]u i na Czerniakowie.
+'''Przyczółek czerniakowski''' - nazwa przyjęta dla miejsca desantu żołnierzy [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii Wojska Polskiego]] w [[Warszawa|Warszawie]] na [[Solec (Warszawa)|Solcu]] (Górnym Czerniakowie) w czasie [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] i późniejszych walk na przyczółku. Po wyzwoleniu warszawskiej [[Praga (Warszawa)|Pragi]] w dniu [[14 września]] [[1944]] r. [[2 Warszawska Dywizja Piechoty|2 Dywizja Piechoty im. Jana Henryka Dąbrowskiego]] i [[3 Pomorska Dywizja Piechoty|3 Dywizja Piechoty im. Romualda Traugutta]] dla wsparcia powstańców przeprawiły część swoich oddziałów w rejonie [[Park Kępa Potocka w Warszawie|Kępy Potockiej]] na [[Żoliborz]]u i na Górny Czerniaków.
-W nocy z [[15 września|15]] na [[16 września]] [[1944]] na przyczółek na Czerniakowie przeprawiły się oddziały 3 DP dla wsparcia powstańców walczących na Czerniakowie. W walkach brali udział żołnierze z 8 pp i 9 pp. Odcięte oddziały nie otrzymały jednak posiłków i po połączeniu się z powstańcami uległy Niemcom – w nocy z [[19 września|19]] na [[20 września]] żołnierze ze [[Zgrupowanie Radosław|Zgrupowania Radosław]] wycofali się na [[Mokotów]], żołnierze z [[batalion Zośka|batalionu Zośka]] i [[Zgrupowanie Kryska|zgrupowania Kryska]] zorganizowali obronę ul. Wilanowskiej wraz z regularnym wojskiem. Tej nocy trwała też ewakuacja przez Wisłę. 20 września oddziały walczące na przyczółku zostały połączone z regularnym wojskiem w ramach Warszawskiego Korpusu AK złożonego z 3 dywizji. Ostatecznie [[23 września]] padł ostatni punkt oporu na Czerniakowie. Straty 3 DP wyniosły w 8 pp 740 ludzi, w 9 pp – 1013 zabitych, rannych i zaginionych. W tym czasie przez Wisłę przeprawiło się 2614 osób.
+W nocy z [[15 września|15]] na [[16 września]] [[1944]] na przyczółek na Solcu przeprawiły się oddziały 3 DP dla wsparcia powstańców walczących na Solcu. W walkach brali udział żołnierze z 8 pp i 9 pp. Odcięte oddziały nie otrzymały jednak posiłków i po połączeniu się z powstańcami uległy Niemcom – w nocy z [[19 września|19]] na [[20 września]] żołnierze ze [[Zgrupowanie Radosław|Zgrupowania Radosław]] wycofali się na [[Mokotów]], żołnierze z [[batalion Zośka|batalionu Zośka]] i [[Zgrupowanie Kryska|zgrupowania Kryska]] zorganizowali obronę ul. Wilanowskiej wraz z regularnym wojskiem. Tej nocy trwała też ewakuacja przez Wisłę. 20 września oddziały walczące na przyczółku zostały połączone z regularnym wojskiem w ramach Warszawskiego Korpusu AK złożonego z 3 dywizji. Ostatecznie [[23 września]] padł ostatni punkt oporu na Solcu (Górnym Czerniakowie). Straty 3 DP wyniosły w 8 pp 740 ludzi, w 9 pp – 1013 zabitych, rannych i zaginionych. W tym czasie przez Wisłę przeprawiło się 2614 osób.
 W dniach 17 – [[23 września]] 1944 r. żołnierze 6 pp z 2 DP wsparci bateriami moździerzy z pozostałych pułków oraz własną artylerią zajęli przyczółek na Żoliborzu. Pomimo nawiązania kontaktu z powstańcami nie doszło do połączenia sił i oddział wycofał się z powrotem na drugi brzeg Wisły. Straty 2DP wyniosły 523 zabitych, rannych i zaginionych.