Druja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
|wikiquote = |
|wikiquote = |
||
}} |
}} |
||
'''Druja''' ([[język białoruski|biał.]] ''Друя'') – przysiółek na [[Białoruś|Białorusi]], w [[rejon brasławski|rejonie brasławskim]] [[obwód witebski|obwodu witebskiego]], ok. 30 km na północny wschód od [[Brasław]]ia przy granicy z [[Łotwa|Łotwą]], nad rzeką [[Dźwina|Dźwiną]]. W [[2006]] w wyniku głosowania zdegradowane do [[wieś|wsi]], wcześniej [[osiedle typu miejskiego]]. |
'''Druja''' ([[język białoruski|biał.]] ''Друя'') – przysiółek na [[Białoruś|Białorusi]], w [[rejon brasławski|rejonie brasławskim]] [[obwód witebski|obwodu witebskiego]], ok. 30 km na północny wschód od [[Brasław]]ia przy granicy z [[Łotwa|Łotwą]], nad rzeką [[Dźwina|Dźwiną]]. W czasach I Rzeczpospolitej leżała w [[Województwo połockie|województwie połockim]]. W [[2006]] w wyniku głosowania zdegradowane do [[wieś|wsi]], wcześniej [[osiedle typu miejskiego]]. |
||
=== Historia === |
=== Historia === |
||
Drewniany zamek wznieśli w Drui w poł. XVI wieku Massalscy. Od 1611 roku stał się własnością Kazimierza Lwa Sapiehy, który w 1618 roku wybudował tu nowy drewniany zamek otoczony wałami. W 1620 król [[Zygmunt III Waza]] nadał osadzie prawa miejskie na prawie magdeburskim i herb. |
Drewniany zamek wznieśli w Drui w poł. XVI wieku Massalscy. Od 1611 roku stał się własnością [[Kazimierz Lew Sapieha|Kazimierza Lwa Sapiehy]], który w 1618 roku wybudował tu nowy drewniany zamek otoczony wałami, a miejscowość nazwał ''Sapieżynem''. W 1620 król [[Zygmunt III Waza]] nadał osadzie prawa miejskie na prawie magdeburskim i herb. W 1643 roku kanclerz Kazimierz Lew Sapieha ufundował tu kościół bernardynów z klasztorem. W dniu 24 grudnia 1654 roku zamek i miasto zajęły wojska moskiewskie pod dowództwem Szeremietiewa. Odzyskany przez Polaków w 1660 ponownie został zajęty i spalony przez Rosjan 1664. Zamek odbudowano, jednak stracił później swoje znaczenie. Podczas II wojny północnej w 1701 roku miasto zajęli Rosjanie. Spotkali się tu wtedy sprzymierzeni w wojnie ze Szwecją król August II (jako elektor saski) i car Piotr I Wielki. W XVIII wieku zbudowano nowy ratusz miejski i wybrukowano ulice. 23 stycznia 1793 roku w II rozbiorze Polski zajęli Druję Rosjanie. Miasto liczyło wtedy 3400 mieszkańców i 500 domów. W dniu 8 sierpnia 1812 roku 240 najznakomitszych obywateli Brasławszczyzny podpisało w [[Widze|Widzach]] akt przyłączenia powiatu do Królestwa Polskiego. |
||
W 1824 roku Sapiehowie sprzedali Druję Miłoszom, którzy wybudowali tu nowy dwór (obecnie sanatorium). Część zamku zajmuje obecnie zabudowa miejska, jednak zachowały się fragmenty wałów obronnych zamku Sapiehów. |
W 1824 roku Sapiehowie sprzedali Druję Miłoszom, którzy wybudowali tu nowy dwór (obecnie sanatorium). Część zamku zajmuje obecnie zabudowa miejska, jednak zachowały się fragmenty wałów obronnych zamku Sapiehów. |
||
W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczpospolitej]] jeszcze przed 1926 rokiem [[miasto]] zostało zdegradowane do rangi [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczka]] i włączone do [[gmina Druja|gminy wiejskiej Druja]], której było siedzibą. Druja początkowo należała do [[powiat dziśnieński|powiatu dziśnieńskiego]]. [[1 stycznia]] [[1926]] roku została wraz z całą gminą przyłączona do [[powiat brasławski|powiatu brasławskiego]]<ref>{{Dziennik Ustaw|rok=1925|numer=67|pozycja=472}}</ref>. We wschodniej części miasteczka istniały tu koszary [[KOP]]. |
W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczpospolitej]] jeszcze przed 1926 rokiem [[miasto]] zostało zdegradowane do rangi [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczka]] i włączone do [[gmina Druja|gminy wiejskiej Druja]], której było siedzibą. Druja początkowo należała do [[powiat dziśnieński|powiatu dziśnieńskiego]]. [[1 stycznia]] [[1926]] roku została wraz z całą gminą przyłączona do [[powiat brasławski|powiatu brasławskiego]]<ref>{{Dziennik Ustaw|rok=1925|numer=67|pozycja=472}}</ref>. We wschodniej części miasteczka istniały tu koszary [[KOP]]. |
||
Wersja z 22:48, 7 mar 2011
Szablon:Wieś zagranica infobox Druja (biał. Друя) – przysiółek na Białorusi, w rejonie brasławskim obwodu witebskiego, ok. 30 km na północny wschód od Brasławia przy granicy z Łotwą, nad rzeką Dźwiną. W czasach I Rzeczpospolitej leżała w województwie połockim. W 2006 w wyniku głosowania zdegradowane do wsi, wcześniej osiedle typu miejskiego.
Historia
Drewniany zamek wznieśli w Drui w poł. XVI wieku Massalscy. Od 1611 roku stał się własnością Kazimierza Lwa Sapiehy, który w 1618 roku wybudował tu nowy drewniany zamek otoczony wałami, a miejscowość nazwał Sapieżynem. W 1620 król Zygmunt III Waza nadał osadzie prawa miejskie na prawie magdeburskim i herb. W 1643 roku kanclerz Kazimierz Lew Sapieha ufundował tu kościół bernardynów z klasztorem. W dniu 24 grudnia 1654 roku zamek i miasto zajęły wojska moskiewskie pod dowództwem Szeremietiewa. Odzyskany przez Polaków w 1660 ponownie został zajęty i spalony przez Rosjan 1664. Zamek odbudowano, jednak stracił później swoje znaczenie. Podczas II wojny północnej w 1701 roku miasto zajęli Rosjanie. Spotkali się tu wtedy sprzymierzeni w wojnie ze Szwecją król August II (jako elektor saski) i car Piotr I Wielki. W XVIII wieku zbudowano nowy ratusz miejski i wybrukowano ulice. 23 stycznia 1793 roku w II rozbiorze Polski zajęli Druję Rosjanie. Miasto liczyło wtedy 3400 mieszkańców i 500 domów. W dniu 8 sierpnia 1812 roku 240 najznakomitszych obywateli Brasławszczyzny podpisało w Widzach akt przyłączenia powiatu do Królestwa Polskiego. W 1824 roku Sapiehowie sprzedali Druję Miłoszom, którzy wybudowali tu nowy dwór (obecnie sanatorium). Część zamku zajmuje obecnie zabudowa miejska, jednak zachowały się fragmenty wałów obronnych zamku Sapiehów.
W II Rzeczpospolitej jeszcze przed 1926 rokiem miasto zostało zdegradowane do rangi miasteczka i włączone do gminy wiejskiej Druja, której było siedzibą. Druja początkowo należała do powiatu dziśnieńskiego. 1 stycznia 1926 roku została wraz z całą gminą przyłączona do powiatu brasławskiego[1]. We wschodniej części miasteczka istniały tu koszary KOP.
Na przeciw Drui, na drugim brzegu Dźwiny leży łotewska miejscowość Przydrujsk.
Zabytki
istniejące:
- kościół św. Trójcy i klasztor Bernardynów. Kościół powstał w latach 1643-46, a przebudowano go w drugiej połowie XVIII wieku. Po kasacie klasztoru w 1852 roku służył jako parafialny. W 1944 roku spłonął w wyniku uderzenia bomby lotniczej. Po II wojnie światowej był zamknięty. Odbudowany po 1989 roku przez miejscowych katolików. Zachował się późnobarokowy, trójkondygnacyjny ołtarz główny z lat 1764-67 oraz ambona i cztery ołtarze boczne wykonane w stylu rokokowym w 1779 roku.
- cerkiew Zwiastowania NMP, XVIII wiek
- cerkiew unicka śś. Piotra i Pawła z XVIII w., w ruinie
- kamień Borysów, XII wiek
- synagoga z XVIII w., spalona w 1942 i kirkut
- pozostałości zamku z XVI-XVIII w, w XIX wieku przebudowany na pałac, obecnie sanatorium
- zabudowa z przełomu XIX i XX wieku
nieistniejące:
- Kościół i klasztor dominikanów z 1763-73 roku według projektu Antoniego Paraca z Genewy i Ludwika Hryncewicza. Skonfiskowały go władze carskie w 1832 r. i przekazały na cerkiew w 1839 r. Stopniowo popadał w ruinę i został rozebrany w 1909 r.