Zamek w Kijowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m poprawa linków |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
[[Plik:Kiev Podol 1890 postcard.jpg|thumb|166px|Podole – dzielnica Kijowa, po lewej stronie Wzgórze Zamkowe tzw. Kisielówka ([[1890]])]] |
[[Plik:Kiev Podol 1890 postcard.jpg|thumb|166px|Podole – dzielnica Kijowa, po lewej stronie Wzgórze Zamkowe tzw. Kisielówka ([[1890]])]] |
||
W 1646 roku kasztelan [[Adam Kisiel]] wybudował na terenie zamku dwupiętrowy murowany budynek o charakterze reprezentacyjnym, a sama góra zaczęła być nazywana od jego nazwiska ''Kisielówką''. |
|||
W nocy [[11 grudnia]] 1648 wybuchło w Kijowie powstanie. Powstańcy opanowali zamek i ratusz. W kilkanaście dni później [[23 grudnia]] 1648 do Kijowa wkroczył z wojskami Chmielnicki. |
W nocy [[11 grudnia]] 1648 wybuchło w Kijowie powstanie. Powstańcy opanowali zamek i ratusz. W kilkanaście dni później [[23 grudnia]] 1648 do Kijowa wkroczył z wojskami Chmielnicki. |
||
Wersja z 12:48, 27 cze 2013
 obronny książęcy dwór Kiow i okolice (widoczny S. Sophie i Pieczary[1] znajdują się obecnie w granicach miasta Kijowa) na mapie Tractus Borysthenis Vulgo Dniepr at Niepr dicti. Jana Janssona, Amsterdam, 1663 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Góra Zamkowa |
| Typ budynku | |
| Rozpoczęcie budowy |
1370 |
| Ukończenie budowy |
1617 |
| Zniszczono |
1648 |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
zamek królewski |
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Zamek w Kijowie, łac. Arx Kiovia (zamek wojewodów kijowskich) – historyczny, nieistniejący, średniowieczny zamek położony w Kijowie.
Pierwszy drewniany zamek zbudowali Litwini na Górze Zamkowej w Kijowie w latach 1370-1380. Pod koniec XIV w. zwano go potocznie „litewskim”, ponieważ dźwignął go z ruin litewski książę Włodzimierz Olgierdowicz. Litwini po zdobyciu księstwa kijowskiego wznieśli na Rusi kijowskiej szereg zamków obronnych m.in. w Kijowie, Kaniowie, Czerkasach, Żytomierzu, Łucku, Ostrogu, Kamieńcu Podolskim, Bracławiu i Winnicy. Włodzimierz Olgierdowicz zbudował wielki drewniany zamek dla urzędów litewskich i zbrojnej załogi na tzw. późnej Kisielówce. Zamek ten aż do 1482 był jedyną częścią Kijowa zdolną do obrony przed Tatarami.
W 1535 kijowski horodniczy Iwan Służka przebudował zamek. Miał on potężne ściany wykonane z drewnianych bali, siedem trzy piętrowych wież, liczne otwory strzelnicze dla dział i rusznic. Do zamku prowadziły dwie bramy – „Wojewódzką” wiodącą na Padole i „Drabska” prowadzącą na południe. Nowe miasto było otoczone drewnianymi umocnieniami z basztami i rowem o szerokości 25 stóp.
W chwili unii lubelskiej Litwy z Polską (1569) Ruś ukrainna przedstawiała step, pozbawiony ludności osiadłej, rolniczej. To właśnie na starostach zamków królewskich – Kijowa, Białej Cerkwi, Kaniowa, Czerkas spoczywał późniejszy obowiązek zaludnienie ich i zagospodarowanie.
Konstytucja sejmu Rzeczypospolitej z 1607 postanowiła odbudować spalony zamek w Kijowie (w latach 1607-1617) i nakazała zbudowanie dwóch nowych zamków na Ukrainie i Litwie.
Dochody na utrzymanie zamku pochodziły z podatków płaconych przez miasto Kijów; od karczm, „jednej z wódką i kilku z miodem”, myta od handlu rybami, myto od kupców zajmujących się sprzedażą sukna, jedwabiu i siermięg, myta od sprzedaży zboża, a także podatku od soli.
W 1646 roku kasztelan Adam Kisiel wybudował na terenie zamku dwupiętrowy murowany budynek o charakterze reprezentacyjnym, a sama góra zaczęła być nazywana od jego nazwiska Kisielówką. W nocy 11 grudnia 1648 wybuchło w Kijowie powstanie. Powstańcy opanowali zamek i ratusz. W kilkanaście dni później 23 grudnia 1648 do Kijowa wkroczył z wojskami Chmielnicki.
W toku dalszych walk Kijów kilkakrotnie przechodził jeszcze zmiany właściciela. Po podpisaniu umowy w Perejasławiu w styczniu 1654 Ukraina z Kijowem wejść miała jako autonomiczna dzielnica w skład Rosji.
Na mocy pokoju w Andruszowie Rzeczpospolita utraciła na rzecz Caratu lewobrzeżną Ukrainę, ziemie smoleńską, siewierską, czernichowską i Kijów.
Gdy car przysłał do Kijowa swego namiestnika, by ten objął rządy nad miastem, prawosławny metropolita kijowski nie zezwolił mu na odbudowanie zamku, gdyż twierdził, że wybrane tereny są własnością cerkwi.
Zachowała się pamięć wśród kijowian, którzy na cześć wojewody Kisiela nazwali Górę Zamkową Kisielówką. Nazwa ta zachowała się do dzisiaj.
Kasztelani kijowscy
- Paweł Sapieha – kasztelan kijowski w latach 1566-1580
- Michał Wiśniowiecki – starosta czerkaski i kaniowskim (1559-1580),
bradawski (1580-1581) i kasztelan kijowski (1581-1584) - Iwan Czaplic-Szpanowski – senator,
kasztelan kijowski, 1589-1607 - Jerzy Korybut Wiśniowiecki – ksztelan od 1607-1617
- Gabriel Hoscki – od 1618-1620
- Stefan Zamoyski herbu Róza – do 1625
- Roman Hoscki – od 1632
- Marcin Kalinowski – ok. 1635
- Aleksander Piasoczyński – od 1636-1646
- Adam Kisiel od 5 lutego 1646, do 1649
ostatni kasztelan kijowski na zamku w Kijowie.
- ↑ „O ćwierć mili powyżej Kijowa, jest grodek zwany Pieczary, z ogromnym Klasztorem Czerńców, i mieszkaniem Metropolity, czyli Patryarchy, w górze bliskiej klasztoru wykowane są groty, mieszcząc od wieków niezmierną liczbę ciał świętych” [w:] Julian Ursyn Niemcewicz. Zbiór pamiętników historycznych o dawnej Polszcze. 1838.
Bibliografia
- Leszek Podhorodecki. Dzieje Kijowa. 1982