Dom Angielski w Gdańsku: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
Został zbudowany w latach 1568-1570, w stylu [[Architektura renesansu|renesansowym]], przez pochodzącego z Drezna [[Hans Kramer|Hansa Kramera]] dla kupca Dirka Lylge. Zajął dwie sąsiadujące parcele, dzięki czemu można było zbudować imponującą [[fasada|fasadę]] o szerokości 15,5 [[Metr|m]] i wysokości 30 m, w ośmiu [[kondygnacja]]ch, zwieńczoną czterema [[szczyt (budownictwo)|szczytami]] i wysmukłą wieżyczką z ozdobnym [[Dach hełmowy|hełmem]] i [[Dach wieżowy|iglicą]]. |
Został zbudowany w latach 1568-1570, w stylu [[Architektura renesansu|renesansowym]], przez pochodzącego z Drezna [[Hans Kramer|Hansa Kramera]] dla kupca Dirka Lylge. Zajął dwie sąsiadujące parcele, dzięki czemu można było zbudować imponującą [[fasada|fasadę]] o szerokości 15,5 [[Metr|m]] i wysokości 30 m, w ośmiu [[kondygnacja]]ch, zwieńczoną czterema [[szczyt (budownictwo)|szczytami]] i wysmukłą wieżyczką z ozdobnym [[Dach hełmowy|hełmem]] i [[Dach wieżowy|iglicą]]. |
||
[[Elewacja]] frontowa ozdobiona jest bogatą dekoracją rzeźbiarską. Pary [[pilaster|pilastrów]] wydzielają pary okien, a [[kondygnacja|kondygnacje]] rozdzielone są wydatnymi [[gzyms]]ami z dekoracyjnymi [[fryz]]ami roślinnymi. Pierwotnie kamienne detale elewacji były pozłacane, a płaszczyzny elewacji pokrywały barwne [[sgraffito|sgraffita]]. Bogato ozdobione były również cztery [[szczyt (budownictwo)|szczyty]]. Wejście do budynku otrzymało wspaniały [[portal]], w formie [[łuk triumfalny|łuku triumfalnego]], flankowany zdwojonymi żłobkowanymi [[Pilaster|pilastrami]] z wysuniętą [[kolumna (architektura)|kolumną]] pośrodku. Portal wykazuje cechy wspólne z portalem "Georgentor" na zamku w Dreźnie, |
[[Elewacja]] frontowa ozdobiona jest bogatą dekoracją rzeźbiarską. Pary [[pilaster|pilastrów]] wydzielają pary okien, a [[kondygnacja|kondygnacje]] rozdzielone są wydatnymi [[gzyms]]ami z dekoracyjnymi [[fryz]]ami roślinnymi. Pierwotnie kamienne detale elewacji były pozłacane, a płaszczyzny elewacji pokrywały barwne [[sgraffito|sgraffita]]. Bogato ozdobione były również cztery [[szczyt (budownictwo)|szczyty]]. Wejście do budynku otrzymało wspaniały [[portal]], w formie [[łuk triumfalny|łuku triumfalnego]], flankowany zdwojonymi żłobkowanymi [[Pilaster|pilastrami]] z wysuniętą [[kolumna (architektura)|kolumną]] pośrodku. Portal wykazuje cechy wspólne z portalem "Georgentor" na [[Zamek w Dreźnie|zamku w Dreźnie]], przy budowie którego pracował wcześniej projektant<ref name=":0" />. Zwieńczenie kamienicy ozdobiono postaciami rycerzy trzymającymi tarcze z herbami Dirka Lygle oraz jego żony Elżbiety z Rosenbergów. Całość ponad tympanonem zwieńczyła figura anioła od którego budynek nazywano początkowo Domem Anielskim<ref name=":0" />. Elewację pierwotnie zdobiły jeszcze [[Sgraffito|sgraffita]]<ref name=":0" />. |
||
Pierwszy właściciel, Dirk Lylge, zbankrutował w 1586 roku, a jego dom zajęli wierzyciele<ref name=":0" />. W XVII wieku (w latach 1640–1690) część budynku, a zwłaszcza wielką [[sień]] wykorzystywali, na wzór założonego wcześniej „Domu Angielskiego” w [[Hamburg]]u, na cele targowe, zebrania i nabożeństwa przebywający w Gdańsku kupcy [[Anglia|angielscy]] i [[Szkocja|szkoccy]], i stąd ma pochodzić używana obecnie nazwa budynku. Źródła mówią, że stosownego obiektu już w 1622 poszukiwała w Gdańsku delegacja firmy Baltic Company of London. |
Pierwszy właściciel, Dirk Lylge, zbankrutował w 1586 roku, a jego dom zajęli wierzyciele<ref name=":0" />. W XVII wieku (w latach 1640–1690) część budynku, a zwłaszcza wielką [[sień]] wykorzystywali, na wzór założonego wcześniej „Domu Angielskiego” w [[Hamburg]]u, na cele targowe, zebrania i nabożeństwa przebywający w Gdańsku kupcy [[Anglia|angielscy]] i [[Szkocja|szkoccy]], i stąd ma pochodzić używana obecnie nazwa budynku. Źródła mówią, że stosownego obiektu już w 1622 poszukiwała w Gdańsku delegacja firmy Baltic Company of London. |
||
Linia 43: | Linia 43: | ||
W „Domu Angielskim” m.in. kupiec Karl Gottfried Grischow prowadził skład pełnego asortymentu zagranicznych, zwłaszcza angielskich towarów, mebli i obrazów. |
W „Domu Angielskim” m.in. kupiec Karl Gottfried Grischow prowadził skład pełnego asortymentu zagranicznych, zwłaszcza angielskich towarów, mebli i obrazów. |
||
Od 1722 kamienica pełniła funkcję popularnego zajazdu, zaś w 1832 Dom połączony został z budynkiem przy Długim Targu 30 pełniąc rolę hotelu. Np. w 1921 ten adres „Domu Angielskiego” potwierdza wpis dokonany w miejscowym przewodniku. W 2 połowie XIX wieku w hotelu zatrzymała się 24-letnia [[Jadwiga Łuszczewska|Jadwiga Łuszczewka (Deotyma)]], która zaczęła w nim szkicować romansową powieść [[Panienka z okienka (powieść)|„Panienka z Okienka”]] ukończoną w 1891 roku<ref name=":0" />. W 1912 |
Od 1722 kamienica pełniła funkcję popularnego zajazdu, zaś w 1832 Dom połączony został z budynkiem przy Długim Targu 30 pełniąc rolę hotelu. Np. w 1921 ten adres „Domu Angielskiego” potwierdza wpis dokonany w miejscowym przewodniku. W 2 połowie XIX wieku w hotelu zatrzymała się 24-letnia [[Jadwiga Łuszczewska|Jadwiga Łuszczewka (Deotyma)]], która zaczęła w nim szkicować romansową powieść [[Panienka z okienka (powieść)|„Panienka z Okienka”]] ukończoną w 1891 roku<ref name=":0" />. W 1912 właściciel planował wyburzyć kamienicę, w związku z czym Stowarzyszenie na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska zorganizowało publiczną zbiórkę pieniędzy w celu jej wykupienia, w którą to akcję włączyło się miasto, które wykupiło budynek. W 1912 roku Carl Weber przeprowadził inwentaryzację budynku i sporządził projekt rekonstrukcji fasady. W latach 1927-1928 przeprowadzono konserwację elewacji, wymieniając ok. 40% dekoracji kamieniarskiej. |
||
W 1945 budynek został zniszczony, ocalały jedynie przedproże i cztery dolne kondygnacje fasady z portalem<ref name=":0" />. W latach 1957–1959 kamienica została odbudowana w stanie surowym z zachowaniem ocalałych partii i fragmentów ścian bocznych według projektu architekta Kazimierza Orłowskiego. Fasadę zrekonstruowano w latach siedemdziesiątych XX wieku, jednak nie odtworzono wnętrz. W 2017 roku za kwotę około 500 tys. zł odtworzono pełną kolorystykę elewacji z pozłacanymi elementami dekoracji architektonicznej<ref>{{Cytuj |tytuł = Dom Angielski i Mała Zbrojownia przejdą remont |data = 2016-11-04 |data dostępu = 2019-05-06 |opublikowany = trojmiasto.pl |url = https://nauka.trojmiasto.pl/Dom-Angielski-i-Mala-Zbrojownia-przejda-remont-n107025.html |język = pl}}</ref>. |
|||
Obecnie w „Domu Angielskim” mieści się Dom Studenta oraz Wydział Grafiki [[Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku|Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku]]. |
Obecnie w „Domu Angielskim” mieści się Dom Studenta oraz Wydział Grafiki [[Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku|Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku]]. |
Wersja z 10:50, 6 maj 2019
nr rej. 90 z 18.12.1959[1] | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | |
Typ budynku |
hotelowy |
Styl architektoniczny | |
Architekt |
Hans Kramer |
Kondygnacje |
8 |
Rozpoczęcie budowy |
1568 |
Ukończenie budowy |
1570 |
Ważniejsze przebudowy |
1927-1928 |
Zniszczono |
1945 |
Odbudowano |
1958-1979 |
Pierwszy właściciel |
Dirk Lylge (1568-1574), |
Kolejni właściciele |
* rodzina Rogge |
Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Gdańska | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
54°20′55,11″N 18°39′19,74″E/54,348642 18,655483 |
Dom Angielski (niem. Englisches Haus), niekiedy także „Dom Anielski” – jedna z najbardziej okazałych kamienic mieszczańskich Gdańska, położona przy ul. Chlebnickiej 16 (dawniej Brotbänkengasse). Był największą kamienicą mieszkalną Gdańska sprzed epoki rozbiorów[2].
Historia
Został zbudowany w latach 1568-1570, w stylu renesansowym, przez pochodzącego z Drezna Hansa Kramera dla kupca Dirka Lylge. Zajął dwie sąsiadujące parcele, dzięki czemu można było zbudować imponującą fasadę o szerokości 15,5 m i wysokości 30 m, w ośmiu kondygnacjach, zwieńczoną czterema szczytami i wysmukłą wieżyczką z ozdobnym hełmem i iglicą.
Elewacja frontowa ozdobiona jest bogatą dekoracją rzeźbiarską. Pary pilastrów wydzielają pary okien, a kondygnacje rozdzielone są wydatnymi gzymsami z dekoracyjnymi fryzami roślinnymi. Pierwotnie kamienne detale elewacji były pozłacane, a płaszczyzny elewacji pokrywały barwne sgraffita. Bogato ozdobione były również cztery szczyty. Wejście do budynku otrzymało wspaniały portal, w formie łuku triumfalnego, flankowany zdwojonymi żłobkowanymi pilastrami z wysuniętą kolumną pośrodku. Portal wykazuje cechy wspólne z portalem "Georgentor" na zamku w Dreźnie, przy budowie którego pracował wcześniej projektant[2]. Zwieńczenie kamienicy ozdobiono postaciami rycerzy trzymającymi tarcze z herbami Dirka Lygle oraz jego żony Elżbiety z Rosenbergów. Całość ponad tympanonem zwieńczyła figura anioła od którego budynek nazywano początkowo Domem Anielskim[2]. Elewację pierwotnie zdobiły jeszcze sgraffita[2].
Pierwszy właściciel, Dirk Lylge, zbankrutował w 1586 roku, a jego dom zajęli wierzyciele[2]. W XVII wieku (w latach 1640–1690) część budynku, a zwłaszcza wielką sień wykorzystywali, na wzór założonego wcześniej „Domu Angielskiego” w Hamburgu, na cele targowe, zebrania i nabożeństwa przebywający w Gdańsku kupcy angielscy i szkoccy, i stąd ma pochodzić używana obecnie nazwa budynku. Źródła mówią, że stosownego obiektu już w 1622 poszukiwała w Gdańsku delegacja firmy Baltic Company of London.
Pomimo wielu zachowanych przekazów, że był to rzeczywiście „Dom Angielski”, sceptycy jednakże sądzą, że nazwa powstała przez zniekształcenie pierwotnej nazwy „Dom Anielski”.
W „Domu Angielskim” m.in. kupiec Karl Gottfried Grischow prowadził skład pełnego asortymentu zagranicznych, zwłaszcza angielskich towarów, mebli i obrazów.
Od 1722 kamienica pełniła funkcję popularnego zajazdu, zaś w 1832 Dom połączony został z budynkiem przy Długim Targu 30 pełniąc rolę hotelu. Np. w 1921 ten adres „Domu Angielskiego” potwierdza wpis dokonany w miejscowym przewodniku. W 2 połowie XIX wieku w hotelu zatrzymała się 24-letnia Jadwiga Łuszczewka (Deotyma), która zaczęła w nim szkicować romansową powieść „Panienka z Okienka” ukończoną w 1891 roku[2]. W 1912 właściciel planował wyburzyć kamienicę, w związku z czym Stowarzyszenie na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska zorganizowało publiczną zbiórkę pieniędzy w celu jej wykupienia, w którą to akcję włączyło się miasto, które wykupiło budynek. W 1912 roku Carl Weber przeprowadził inwentaryzację budynku i sporządził projekt rekonstrukcji fasady. W latach 1927-1928 przeprowadzono konserwację elewacji, wymieniając ok. 40% dekoracji kamieniarskiej.
W 1945 budynek został zniszczony, ocalały jedynie przedproże i cztery dolne kondygnacje fasady z portalem[2]. W latach 1957–1959 kamienica została odbudowana w stanie surowym z zachowaniem ocalałych partii i fragmentów ścian bocznych według projektu architekta Kazimierza Orłowskiego. Fasadę zrekonstruowano w latach siedemdziesiątych XX wieku, jednak nie odtworzono wnętrz. W 2017 roku za kwotę około 500 tys. zł odtworzono pełną kolorystykę elewacji z pozłacanymi elementami dekoracji architektonicznej[3].
Obecnie w „Domu Angielskim” mieści się Dom Studenta oraz Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.
-
Tył -
Widok archiwalny
Zobacz też
Bibliografia
- Patrick Bridgewater: Arthur Schopenhauer's English Schooling, Routledge London 1988, 392 s.
- Maria Bogucka , Żyć w dawnym Gdańsku: wiek XVI-XVII, Warszawa: Trio, 1997, ISBN 83-85660-44-5, OCLC 830129515 .
- Katalog zabytków sztuki, Miasto Gdańsk, część 1: Główne Miasto, Warszawa 2006, ISBN 83-89101-47-5-6
Linki zewnętrzne
- Katarzyna Sobańska-Jóźwiak: Gdańsk, ul. Chlebnicka 16, Dom Angielski (Anielski)
- Tomasz Kuligowski: Dom Angielski w Gdańsku
- Jerzy S. Majewski, Album Renesansu. Dom Anielski przy ul. Chlebnickiej 16 w Gdańsku
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2013-06-16] .
- ↑ a b c d e f g Album Renesansu. Dom Anielski przy ul. Chlebnickiej 16 w Gdańsku – MIASTA RYTM [online] [dostęp 2019-05-06] (pol.).
- ↑ Dom Angielski i Mała Zbrojownia przejdą remont [online], trojmiasto.pl, 4 listopada 2016 [dostęp 2019-05-06] (pol.).