Bar (obwód winnicki): Różnice pomiędzy wersjami
Na mapach: 
49°04′N 27°40′E/49,066667 27,666667
49°04′N 27°40′E/49,066667 27,666667| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kategoria |
→Historia: drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
| Linia 41: | Linia 41: | ||
* 1637–1648 – w Barze mieścił się jeden z arsenałów artylerii koronnej |
* 1637–1648 – w Barze mieścił się jeden z arsenałów artylerii koronnej |
||
* sierpień 1648 – zdobycie Baru przez powstańców kozackich [[Maksym Krzywonos|Maksyma Krzywonosa]]. W czasie [[Powstanie Chmielnickiego|powstania Chmielnickiego]] Bar kilkukrotnie przechodził z rąk do rąk |
* sierpień 1648 – zdobycie Baru przez powstańców kozackich [[Maksym Krzywonos|Maksyma Krzywonosa]]. W czasie [[Powstanie Chmielnickiego|powstania Chmielnickiego]] Bar kilkukrotnie przechodził z rąk do rąk |
||
* 1672–1699 – nominalnie w posiadaniu [[Imperium Osmańskie|Turcji]] |
* 1672–1699 – nominalnie w posiadaniu [[Imperium Osmańskie|Turcji]] po [[Pokój w Buczaczu|Pokoju w Buczaczu]] |
||
* listopad 1674 – zwycięskie [[oblężenie Baru (1674)|oblężenie twierdzy]] przez wojska [[Jan III Sobieski|Sobieskiego]]. |
* listopad 1674 – zwycięskie [[oblężenie Baru (1674)|oblężenie twierdzy]] przez wojska [[Jan III Sobieski|Jana Sobieskiego]]. |
||
* 1676 – wzmianka o arsenale |
* 1676 – wzmianka o arsenale |
||
*czerwiec 1678 - wycofanie wojsk polskich z twierdzy<ref>{{Cytuj |autor = Zbigniew Hundert |tytuł = Dyslokacja partii wojska koronnego w 1677 roku. Przyczynek do badań pogranicza polsko-tureckiego oraz organizacji armii w dobie pokoju 1677–1683 |czasopismo = Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym |data = 2016-08-31 |data dostępu = 2019-05-28 |issn = 1643-8191 |wolumin = 36 |numer = 1 |s = 41–68 |doi = 10.12775/KLIO.2016.003 |url = https://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/KLIO/article/view/KLIO.2016.003 |język = pl}}</ref> |
|||
* 29 lutego 1768 – zawiązanie [[Konfederacja barska|konfederacji barskiej]] |
* 29 lutego 1768 – zawiązanie [[Konfederacja barska|konfederacji barskiej]] |
||
* 19 czerwca 1768 – [[oblężenie Baru (1768)|obrona Baru]] przez konfederatów przed wojskami rosyjskimi. |
* 19 czerwca 1768 – [[oblężenie Baru (1768)|obrona Baru]] przez konfederatów przed wojskami rosyjskimi. |
||
Wersja z 17:28, 28 maj 2019
 Panorama Baru | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Wysokość |
362 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2017) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 4341 | ||||
| Kod pocztowy |
23000 do 23005 | ||||
Położenie na mapie obwodu winnickiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 49°04′N 27°40′E/49,066667 27,666667
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Bar (ukr. Бар) – miasto położone na Ukrainie, nad rzeką Rów, na Podolu, w obwodzie winnickim, siedziba władz rejonu barskiego. Miasto znane w historii Polski z zawiązania przez szlachtę konfederacji barskiej.
Miasto królewskie lokowane w 1453 roku i relokowane w latach 1538–1540 położone było w XVI wieku w województwie podolskim[2].
Historia
- Do połowy XVI wieku wieś znajdująca się w tym miejscu nosiła nazwę Rów i należała do rodu Odrowążów. Stanisław II Odrowąż i jego żona księżna Anna mazowiecka zostali pozwani przed sąd przez królową Bonę za obrazę majestatu, w konsekwencji wyrokiem sądu zostali pozbawieni w lutym 1537 roku włości mazowieckich, starostwa lwowskiego i samborskiego oraz Rowu, które przekazano królowej Bonie. Ta na pamiątkę swojego rodzinnego księstwa-miasta Bari we Włoszech przemianowała Rów na Bar
- 1538 – przywilej króla Zygmunta Starego na budowę zamku w Barze
- 1540 – przywilej króla Zygmunta Starego na założenie na surowym korzeniu miasta
- 1540 – Zygmunt I Stary nadał osadzie prawa miejskie magdeburskie, a starostą barskim został Bernard Pretwicz, który na zamku w Barze założył bazę operacyjną przeciwko Tatarom.
- 1542 – burgrabią zamku w Barze był Stanisław Bagieński
- 1565 – starosta drohobycki Wojciech Starzechowski na polecenie króla rozpoczął w północnej części miasta budowę nowego murowanego zamku z czterema basztami. Na ten cel przeznaczono 1000 florenów ze skarbu królewskiego
- 1566 – przywilej króla Zygmunta Starego regulujący organizację rozbudowy zamku
- 1576 – król Stefan Batory nadał przywilej, w którym zgadza się na połączenie w jeden organizm miejski miasta „lackiego”, „ruskiego” i „czeremińskiego”
- 1635 – Bar uzyskał prawo składu[3]
- 1637–1648 – w Barze mieścił się jeden z arsenałów artylerii koronnej
- sierpień 1648 – zdobycie Baru przez powstańców kozackich Maksyma Krzywonosa. W czasie powstania Chmielnickiego Bar kilkukrotnie przechodził z rąk do rąk
- 1672–1699 – nominalnie w posiadaniu Turcji po Pokoju w Buczaczu
- listopad 1674 – zwycięskie oblężenie twierdzy przez wojska Jana Sobieskiego.
- 1676 – wzmianka o arsenale
- czerwiec 1678 - wycofanie wojsk polskich z twierdzy[4]
- 29 lutego 1768 – zawiązanie konfederacji barskiej
- 19 czerwca 1768 – obrona Baru przez konfederatów przed wojskami rosyjskimi.
- od 1793 pod zaborem rosyjskim
- 1922–1991 w ZSRR
- od 1991 w niepodległej Ukrainie
Zabytki
- zamek[5]
- Klasztor karmelitów z XVII – XVIII w., barokowy. Obecnie klasztor benedyktynek misjonarek
- Kościół św. Anny z 1811 roku, neogotycki
- Kolegium jezuickie (w ruinie, założone przez Stanisława Żółkiewskiego między 1610 a 1614[6])
- Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej
-
Klasztor karmelitów, obecnie benedyktynek -
Kościół św. Anny -
Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej
.jpg)
Urodzeni w Barze
- Wiktor Buniakowski – rosyjski matematyk
- Marceli Cerklewicz – major piechoty Wojska Polskiego
- Batszewa Kacnelson – izraelski polityk
- Leon Mały – polski biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej obrządku łacińskiego
- Rusłan Lubarski – ukraiński piłkarz
Miasta partnerskie
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.12
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, „Czasy Nowożytne”, 21, 2008, s. 165.
- ↑ Stan Lewicki, Historja handlu w Polsce na tle przywilejów handlowych : (prawo składu), Warszawa 1920, s. 139.
- ↑ Zbigniew Hundert, Dyslokacja partii wojska koronnego w 1677 roku. Przyczynek do badań pogranicza polsko-tureckiego oraz organizacji armii w dobie pokoju 1677–1683, „Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym”, 36 (1), 2016, s. 41–68, DOI: 10.12775/KLIO.2016.003, ISSN 1643-8191 [dostęp 2019-05-28] (pol.).
- ↑ Bar. Ruiny i Zamki. [dostęp 2013-08-08].
- ↑ Bar, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 100.
Literatura
- Antoni Józef Rolle, Zameczki podolskie na kresach multańskich, t. III, Warszawa 1880, s. 109.
- Marek A. Koprowski: Czy Bar wróci do korzeni?. Kresy, 2008-08-05. [dostęp 2010-12-05].
Linki zewnętrzne
- Bar, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 100.
- zamek w Barze
- Radziecka mapa topograficzna 1:100 000
Miasta obwodu winnickiego
